Massimo Moratti – Омилениот Претседател
Масимо Морати е сите знаеме, син на славниот претседателна Интер Анџело Морати кој за 100 илјадигермански марки во 1955 година го купи Интер, па заедно со тренерот Хеленио Херера го создадоа «Grande Inter» во среднината на 60-те на 20 век.
Неговата ера завршила во 1968. кога клубот беше продаден на Иван Фраизоли. Но Анџело Морати својата страст за клубот му ја преносол на неговиот син Анџело Морати кој во 1995 година го купи клубот од Ернесто пелегрини за 70 милиони марки и го врати во најомиленото семејство меѓу навивачите на Интер - Морати. Желбата на новиот претседател беше да го поновет успехот на неговиот татко. Но Масимо направи и чекор повеќе, можда (се уште) не резултатски. Прво во клубот како соработници ги повика сите легенди кој играле за Интер, факети, Суарез, Мацола...Од интер веднаш стана семејство. потоа по негова иницијатива го покрена Интер Кампот како еден вид помош за децата од неразвиените делови на светот. Масимо Морати рекол: «Мораме да се ставеме на нивната позиција, не им е лесно, а ние сакаме само да им подареме малку среќа. Тоа е све што направивме и се ставивме на нивна позиција и се одлучивме за овој проект. Ме радува размислувањата на тие деца дека се среќни во интер Кампусот, а после десет години ќе бидат уште посреќни.» Но денеска од другите тајкуни немаат слух да направат проект во кој нема никаква заработка. Во овој кампус исклучиво се троши и нема никаква заработка, а досега ниедно од тие деца не е дојдено во Милано за да игра за Интер, па за да би му вратил на клубот тоа што го вложил.
Морати се занимава со нафтена индустрија, и спаѓа меѓу милјонерите. Масимо Морати може да се пофали како претседател за кого баш никој нема речено занего нешто лошо со сите сегашни и некогашни фудбалери на Интер се однесувал како нивни родител, а меѓу пофалбите не изостануваат ниту од Паоло малдини, Алесандро дел Пиеро, поранешни тренери, поранешни легенди...Дури и луѓето кој добиле отказ никогаш не кажале нешто лошо против Морати…На играчите им го раскинуваше договорите, тренерите ги менуваше као чорапи, а тие сите беа благодарни на Морати. многу однив го сметаа како втор татко, примерот со роналдо на кој и додека беше во мадрид тој нејаизгуби подршката од Морати. најдобар пример е Кану, купен од ајакс и му открија дека е срцева мана опасна по животот. дали тоа Ајакс го знаеше? Сепак Морати не сакаше на Ајакс да го тужи поради тоа што се откри дека Ајакс знаел за случајот, а од својот џеб платил за операцијата на тој млад фудбалер во САД во кој несамо што му го спасија животот туку и го вратија во фудбалот. А за Интер одигра само 20 натпревари и постигна само еден гол, а Морати дури три пати му ја подигна платата. после тоа отиде во Арсенал, а денеска игра во Портсмут и никогаш нема да ја заборави помошта од Морати додека е жив. Морати е таков што кога ги зема играчите и во нив верува, некогаш и премногу со нив се врзува што понекогаш дури и со крива проценка му наштетува на клубот. тоа му е мана, али и доблест, заради што целиот фудбалски свет го поштува и го сака.
ПРОДОЛЖЕНИЕ
Čitao sam nedavno jedan članak u kojem je autor uspoređivao dvije vrste predsjednika – s jedne je strane stavio vlasnika Manchester Uniteda Glazera, a s druge Morattija. Glazera je opisao kao čovjeka kojeg prema klubu ne veže nikakva emotivna nit, već čisti interes i zarada. Morattija je pak okarakterizirao kao čovjeka koji prvenstveno iz strasti vodi svoj klub, jer financijski gubici Intera su očiti. Naveo je sve prednosti i mane koje svaki od tih pogleda na nogomet donosi, ali na kraju je sve rekao u jednoj, jednostavnoj rečenici: «kao zaljubljenik u nogomet uvijek bih želio da je predsjednik mog kluba Massimo Moratti».
Potpisujem, a imam i sjajnu priču svog osobnog iskustva! Niti nakon dva mjeseca mi ne izlazi iz glave, a bila je objavljena kao vijest. Vidim da je pročitana samo dvadesetak puta, pa je želim ponoviti, jer se uklapa u cijelu sliku. Ona potkrjepljuje moje osobno mišljenje (a očito nisam sam) o jednostavnosti našeg velikog predsjednika: «U srijedu 4. veljače dobio sam potvrdu kako se ulaznice za derby koje u prodaju kreću 5. veljače neće moći kupiti putem Interneta ili telefonski preko Prenoticketa (tako sam ih kupio za Manchester United). Ulaznice su se mogle kupiti isključivo u filijalama Banca Popolare di Milano (Narodna banka Milana). Tako sam kontaktirao tetu u Bariju i zamolio je da odmah ujutro 5.veljače stane u red i kupi mi dvije karte. Međutim, već oko 9:30 karata više nije bilo. Pričala mi je kako je bilo ljudi koji su ulaznice čekali od 5:30 ujutro i ostali bez njih. Mogu samo zamisliti kako je bilo u Milanu kad je u Bariju bilo tako. Odmah nakon tog saznanja sam poslao e-mail predsjedniku Massimu Morattiju. Onako, iz očaja. Jedina prava nada bila je da ću naći ulaznice prije utakmice. Bilo je pitanje samo koliko ću morati izdvojiti za to.
No kad sam već bio u Veneciji treći dan (12.2.) javila mi se majka koja mi je rekla kako sam dobio mail od Ureda predsjednika Morattija koji mi odobrava dvije karte za treći crveni prsten po cijeni od 22,00 EUR po karti, te da im odmah pošaljem osobne podatke. Naravno, sjurio sam se na kompjuter u hotelu i odmah im poslao sve traženo. U petak poslije podne zazvonio mi je mobitel, a kada sam se javio na drugoj strani je bila gospođa koja mi je priopćila nevjerovatnu vijest: “gospodine Raguž, zovem iz Intera, samo da vam javim da su vaše karte u redu, te ih možete preuzeti na stadionu Giuseppe Meazza na ulazu broj 7 tri sata prije početnog udarca.” Nisam mogao ništa reći, osim što sam ponavljao “grazie mille, grazie” i tisuću puta hvala!
Vrlo brzo je stigla “ta” nedjelja i u 17:30 sam se pojavio na ukazanom mjestu. Kiosk s natpisom “Inter accrediti”. Nema nikoga u redu, samo jedan gospodin u kiosku. Priđem onako bojažljivo i kažem tko sam, te da su mi rekli da tu moram preuzeti karte. Gospodin mi uzme putovnicu, pogleda neku listu i pokaže palac gore. “Tutto OK”, kaže. Karte su tu. Tek me u tom trenutku prošla napetost i uzbuđenje, jer sve to je do tog trenutka djelovalo apsolutno nestvarno. Bez pretjerivanja, taj gospodin je pred sobom imao možda 20 kuverti, među kojima i ona s mojim prezimenom.»
Za mene «simply the best»!
МАСИМО МОРАТИ
