Кајгии, ми се дешава нешто периодов што ни сама не можам да си објаснам.
Пред една недела бев мртва, безволна и готова да плачам во секој момент.И да, бев затврена цело време дома,греотаа.А сега,сега е оона скроз спротивно.Нонстоп насмеана, брбливка, многу малку спијам и не јадам благо веќе три дена.Што ли ќе бешееееееее ова.
Арноо ама се си има своја цена.Останав без мозок, дефинитивно.Заминаав во неповрат.
Долго време го немав видено љубенио

, дури и изгубив надеж дека ќе го видам воопшто од што сум толкав малер, али вчера излезе пред мене и од толкава возбуда и крокодилите шо ги осеќав, изреагирав како најголема глупачааааа,буквално као да сум видела дух, подзината со ококорени очи.Не сакам да знам шо помислил за мене, а очигледно беше.

А денес облечена ко дебил поздравив еден непознат лепотан во зградата моја, со едно дебилско ''здраво'', заради тоа што ми беше мака да ја кренам главата и мислев дека пак е некоја досадна станарка која ќе трачари по комшиите ради тоа што не сум ја поздравила.
И, се осетив ко идиот, не прекинав да се смеааааам сама на себе..
И така кајганче, морав да се исповедам некааде, оти сите битни личности уживаат на море моментално, а друг е филингот да им се исповедаш во живо..

Ајт, отидов јас.