Ај да се истурам некаде...
Културата на Швеѓани можеш да ја видиш кога се пијани, или додека се возат во автобус. Секако дека не генерализирам и сум свесна дека секогаш постојат исклучоци, НО ми се смачи да гледам луѓе со штаки и стари лица како стојат додека се возат, а на седиштата седат разгалени дечишта, кои си играат на своите таблети. Боли! Боли и тоа што гледам дека не им е океј и пак ништо не преземаат околу тоа.
Чашата се прелеа денес. Се возам во меѓуградски автобус кој беше преполн и неколку души стоевме. На едно од местата кои се резервирани за стари и инвалидни лица седи еден млад дечко, а во меѓувреме влегува една стара бабичка и застанува до неа. Мајмунот ја гледа дека стои, си ја спушта главата и си чепка во телефонот. Бабава прави фаци цело време, јас позади посматрам и ќе се расплачам од лутина. Ама не, Агда си вети дека нема цело време да го јаде поради другите...
Автобусот запира, жената која седеше до дечкото стана и во истиот момент, со брзина на светлината, една девојка која беше околу 16-17 години СЕ СТЕПА да седне до него. Тука веќе ми пукна филмот и рипнав да се карам, за среќа старата ѝ рече на девојката да стане за да седне пред да проговорам. Хвала курцу!
Ми се гади од нивната ладноќа и егоизам! А свесни се, неколку од нив ми признале дека се такви и немале никаков одговор на прашањето „Зошто не се промениш?“.