Кајг се прибрав дома, позитивната работа е што е поладно, чак и свежо... негативни работи да не ти кажувам... ама така си седам на каучот, лаптопот в скут, правам се и ништо во исто време и другиот јас ми седнал до мене и ме заебава. Е во право е, заебувам работи... ии баш се мислев, треба да сменам нешто... хм што... да одам по теретани да се издепилирам да ја направам таа бош фризура онака настрана извиткана на ништо што не личи (јебига, неможам да станам нешто што го мразам) или пак да станам полош... можда и подобар.
But still something, something here just doesn't feel right... Искрено да, размислив да се откажам иако многу ретко се дешава амааа there is one voice in my head, saying: Just don't give up yet. Сепак настрана од тоа пак something doesn't feel right. И незнам зошто, едноставно се е океј... и тогаш, тогаш другиот јас ми шепна: You are happy, that doesn't feel right. Дали сум го заборавил тоа чувство? Или хммм или се пронаоѓам во ликот на Jason Statham во Redemption :
Let me explain. When I'm sober...when I'm healthy
and well...I hurt people. I'm lethal. I drink to weaken the machine they made.
Еее баш така... мислам, премногу се навикнав на тој down-ерски живот... па ми стана секојдневие. сега на ова неможам да се навикнам некако не ми оди... или, барем не можам сам. And then my other self: Well, kill us both, it's easier.
Па гледано од таа перспектива дека неам некоја паметна работа што треба да ја направам, логично е. И да, неколку пати сум бил толку блиску до тоа да го направам, and then I got down again, angry, motivated... се премислував и пак се враќав да им вратам на сите. И тогаш лошата работа беше што слабо стојам со трпение, многу слабо. Скоро секогаш избрзувам и 90% работите во мојот живот се случуваат брзо. Па и тогаш ретко што успеваше. Хммм уствари, живеам многу брзо. Или сепак не. Имам заебан карактер? Уф можда. Неам трпение... гарант. Неам мотивација за нешто добро,убаво, паметно? Exactly. Што друго..... Ау да, неможам да се исконтролирам некогаш кога треба или би било пожелно. И некако сум буквалист.
А уствари кој к*р да се самоубивам... ќе завршам вака
No. You will live. You will live so you will have the chance to prove that your soul truly belongs in hell. Oh, you will live. You will live.
And I will live... пошо не се сеќавам кога сум се казнил себеси за ова да ми се враќа... мислам, не сум му направил некому толку лоши работи... Maybe there is a greater purpose for the two of me... Or maybe no, just the loners dog-life...
и вчера убаво ми кажаа дека сум станал филозоф... ее знам и зошто и како... и се навредија од тоа што го кажав... и многу погрешно ме сфатија.
И можда сум само безвезе шо полузаспан тропам глупости на форум... јебига, мора постови да се куцаат тука
say tl;dr anywayz, it's not worth it
it's about my "life"
