Кејџи, нишо не е сменато од последниот пат кога се видовме (барем на психички план).. Ама интересно е како си се лажиме самите себе и си даваме некаква цел или пак награда за нешто што допрва треба да се случи или веќе се случило. И чудно како во мојте очи изгледа перфектно, а во реалност ништо ново. Чекање,чекање, лажна искра, лажна надеж, скроз си сјебан, пак на почеток, чекање, чекање, лажна искра, лажна надеж... - е овој пат тука застанваме за да не се изгориме пак.. Изгледа нова кола сум купил, а како ја да незнам за тоа?? Сепак гајле ми е, си имам јас мој проблеми, не ми требаат дополнителни...
Ама морам да се запознаам со неа, можеби Сабота ќе биде тоа, ако не ја заебам јас.. Иначе секој ден ми е црн, а во тој црн ден имам 15мин. кои ме тргаат од темнината за после назад пак. Искрено тие се најлошите, само ми го ебаваат и така досега запустениот мозок. Незнам до кога ќе издржи, ама ми треба одмор од луѓето, од никој друг.. Знаеш колку работи се остварија кои беа замислени во мојата подсвест за на крај шо ? Моето си беше како што беше замислено, но нејзиното не било.. И така секоја ноќ ми е со црни дни. Се плашам дека нема да можам да се справам ако некогаш излезам на светлината дека нема да можам да опстанам, дека сум оштетен до онаа позиција од каде нема враќање.. Се надевам на се најдобро, не мора за мене, доволно е чиста вистина.
Дали би сакала за миг да ги смениш твојте сни за мојте кошмари ??