Знаеш...
Ептен чудни нешта ми се дешаваат.
Батали све, земав плата.
И погоди што си купив?
Фервекс, и шарени лакови за нокти.
Микрофонот ќе почека.
Плус, на Ленка и дарив книга за Катарина Медичи за дипломска, бевме на пиво во Соул, и сфатив колку прекрасно сум сменета.
Како нови бои, миризби да примам.
Сто луѓе што ме немаат видено два месеци, ме караат дека сум се исушила.
Од 71 на 64. Па ок.
Можда не знаат друго што да ми кажат?
Мајка и татко се среќни.
Им купив гиро прееска.
Многу си ги сакам, климактерични единки.
Сестра ми абер нема да пише од Охридон.
Жениве ме тинтраат нешто деновиве... Така си осеќам.
Кога ќе ми текне за што се` сум плачела и сум се трескала, ме фаќа смеа!
Пораснав, убаво. Уште терам нагоре.
А една особа... Ужасно ме нервира, ама ме топли. Стабилен маж, дури страв да те фати.
А ја, конфузна ко средношколец на протест.
Убаво е бе.
Првпат да ми годи денес кога една колешка ми рече дека сум Уметник.
Не го разбрав тоа баш, ама фино беше.
Ваљда пошто носев маица со Елвис Присли.
Не знам.
Апокалиптичен ден, но... Збирот на крајот, сме јас, и Јас.
Едно, кое трага по Другото.
И секогаш, ќе го најде.
Медс, чисти мисли.