Драга Кајгана

Статус
Затворена за нови мислења.
кајги типов и мене ми одвлече вниманието... да го ебам и ѕверот... недај боже таков некој човек со такви способности да те сопре на улица може и да те продаде без да осетеш! не си сигурна? ај гледи саа...
 
Понекогаш само ќе се сетам на сите тие фудбалски, кошаркарски, ракометарски и одбојкарски топки кои сум ги добила во глава и ми е доволно да си оправдам пред себе некои мои ставови и постапки и да продолжам да терам по свое, да не правам муабет на теми за кои не сакам да зборувам или да одбивам да одговарам на сите прашања шо ќе ми ги постават.
И животот е повторно убав..
 
Некаде во средината на јули, неколку денови пред пивофестот, 2010-та година.

-Еј шо прајш бе? Арен си, те нема да поминиш.
-Арно бе Ацка еве влези, го гледам концертот од Porcupine Tree.
-Кој концерт?-гледам внимателно во мониторот како Вилсон ја мрда косицата и пее Way out of here.
- 2008-ма, во Холандија што им беше. Страшно концертиште. Гледај го Гевин шо изработува. Туку седи, че и речам на Јасмина да напрај кафе. Средно можи?
-Можи-продолжив да гледам во мониторот.
-Гледан ти е концертов?
-Слабо. Нешто друго имам гледано од нив, на ова не ми текнува.
-Го симнав, на уезбе че ти го префрлам. Туку држи цедево, имаш во него повеќе албуми од 90-ти. Преслушај, сигурно нешто че те бендиса.
-Важи бе-се сместив удобно на двоседот.

Го попушти гласот на GOM плеерот и седна веднаш покрај мене. Беше отприлика 20 часот. Паметам дека лека полека ноќта почна да се спушта.Во собата единствената светлина доаѓаше од големиот монитор кој го купи пред скоро време. Набрзо пристигна и кафето. Со концентриран поглед го следев концертот додека ги слушав неговите зборови кои ја доловуваа фасцинацијата од претходно изминатите песни. Гледавме и слушавме, слушавме и гледавме, гледавме, слушавме и разговаравме. Вообичаен муабет, вообичаена атмосфера, по малку разочаран поглед, но со силно изразена позитивна мисла за нови подвизи во животот кој допрва следува, барем требаше да следува.

Таа ноќ останавме до покасно. После концертот мавнавме некоја партија Pes 6-ка, со џојстик еден на еден. Со Јувентус играв, тој со Манчестер, за нив навиваше. И резултатот го помнам, три-три во партии, а последната решавачка заврши 2-2. Пеналите ги скокавме бидејќи беа педерски начин кој одлучуваа за победникот. Брзо помина времето. Тие 5-6 часа исполнети во смеа, радост, безгрижност добро ги запомнав. Ги запомнав затоа што ги анализирав. А ги анализирав, затоа што тој ден го гледавме последниот концерт заедно. Да знаев што следува потоа, со сигурност ќе преседев до последната минута од нашата разделба. Ќе седев и целото време на светот, целото внимание кое го трошев на другите околу себе, ќе ти го посветев САМО ТЕБЕ. Наивноста и добрината, секиранцијата за женската глупост, депресијата која успешно ја гушеше во себе, ја носеше со себе те среди. Барем да можев подлабоко да погледнам, да имав емпатија која секој твој бол ќе го удреше со иста јачина и во мене.

Еве поминаа 3 години од тој 21 септември. А јас го пуштив концертот и онака го гледам. Се потсетувам на тоа време во кое ја чувствував тврдоглавата семоќност дека можам со раце каменот во вода да го преобразам. Уште сум гневен на животов, со ист жар како и тогаш. Дружбата ни заврши на овој свет. Физичката дружба ни заврши. Оваа во психата трае и ќе трае, се додека моето физичко постоење не заврши тука, се додека станувам и мислам, работам и мислам, легнувам и сонувам. Некогаш ме нервираат тие соништа кои создаваат лажна фикција. Реалноста друго говори............

Почивај во мир човеку. Барем еднаш да те видев облечен во блузата од Поркјупан.......а вака......

 
Имаше и една глупост шо требаше да ти пишам ама на грешка го исклучив диносаурусов :icon_lol:, така да ништо од тоа.

Си купив коскена амајлија од кај индијанците на плоштад и одма се најдоа ситни души да коментират дека пластика е :icon_lol:.


 
Валда имањето деца е идеална ствар за луѓе ко мене што живеат за други ем не ги бива за ништо особено освен за млатење празна слама за и околу животот до бескрај. :)
 
Драга,
Тетовец ја тепал вереничката оти играла игри на мобилен телефон.
Триесет итригодишен тетовец ја претепал 24 годишната вереничката затоа што играла игри на мобилен телефон.

Како што соопшти полицијата, тетовецот Х.Р. во станот на улица 50 Дивизија во кој вонбрачно живеел со неговата вереничката М.Х. (24) од Скопје, по расправија со неа затоа што играла игри на мобилен телефон физички ја нападнал, и го грабнал телефонот од рака, потоа ја фатил за коса и ја влечел низ собите во станот.

Таа почнала силно да вика и бара помош, а пријавениот ја фрлил на креветот и на лицето и ја ставил перницата со која ја стегал да не вика, а потоа земал кабел од мобилен телефон и почнал да ја удира по грбот со што и нанел телесни повреди во вид на црвенило, модринки и гребаници по грбот.
Кликни за повеќе...
Пазете шо праите со тоа мобилните... :unsure:
 
Мене депресијата ми стана како идење по голема нужда (и тоа проли%). :icon_lol: Усвари,незнам веќе ни кога сум у депресија кога не,незнам кај сум,де тука па стабилизирај се,после де ваму.

А и експерт за бламажи станувам ,2-3 по ред ги редам у ден. :tapp:


хухни ајде.....
 
Кајги,
Дали ќе ја имам таа среќа вечер да излезам, да се забавувам и да не мислам на ништо зашто пукнав од досада и од нервоза.
 
Драга убаво си поминав денеска, малку планинарев па после со пријатели на скара, али сеа седнав на компјутеров и си го расипав денот со непотребни луѓе кои што знаат само да плукаат по некој кој што се труди да направи нешто. Али потоа се замислив и си реков само НЕ ВРЕДИ
 
Бев на толку хипстерски настан, што морам да слушам Ријана и да запалам некоја марама за да се балансирам некако со мојот живот. Бенд од двајца, еден на тапани, друг на гитара, со име на бенд „Chinese Duck in the Space and Huge difference“кој ако си ги сменат местата, магично станува друг бенд, со исто толку комплицирано име. Уствари не сфаќам зашто хипстераната имаат песни на англиски, кога онака имаат свирено само во границите на општина Карпош. Како и да е, фина вечер. :D
 
Кајганче!
It's been a while since I've watched a movie. "Now You See Me" is a damn good one. Кога сме кај филмови, конечно најдов човек што го нема гледано Despicable Me 2 само затоа што сака да го погледне во кино :X3: (иако знам ќе се изначекамe да дојде кај нас во кино салите).
Денес арно што не направив дупка во креветот, не мрднав од него. Досадата ме натера да лупетам глупости по телефон. Арно што со другата страна на слушалката сме на иста фреквенција па не ме сфати сериозно туку слатко се изнасмеавме. Заради денешниов преопуштен ден, утре рано раничко одиме на планинарење or some shit like that :icon_lol:.
Еден доста мудар цитат за крај:
Bill: We accept the love we think we deserve.
Charlie: Can we make them know they deserve more?
Bill:We can try.
- The Perks of Being a Wallflower

Ciao :).
 
Статус
Затворена за нови мислења.

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom