не ми смета некој да не контактира више со мене, ама само ако прочита/види (книги/филмови) нешто што особено сум го поштувала.
И кое уствари, го дава (да го има и да го чува) целиот тој/мој/наш начин на размислување заради кој и сме биле блиски.
(можда некојаси слободумност, критичност, аналитичност, без претенција за некаква само-фалба).
вчера мислев на ова, не дека не е стара тема за мене.
но особено помислив на ова, додека ги читав последните делови на книгата, дека треба бар оваа една книга да ја има(ат) ...
Не само за успомен и долго сечање, него за да си фурам дека сме се познавале (сме се запознале меѓусебно) better than that.
можда смс со насловот би завршил работа, но од друга страна, гордост. Па моите препораки не биле слушани ни додека "се знаевме".
Не ми смета ако не се глеаме, само да знам дека се знаеме (кои сме и што сме).
Макар што човек никад не знае како е набљудуван од имагинарно око, макар сметајќи го и за око на пријател/и.