Flikson
Провинцијалец
Сите знаат а си ќутат...
Драга Кајгана
- Креатор на темата Гладиус
- Време на започнување
- Статус
MajMyH
EngineereD Fr0m DarknesS proTected by Divini✞Y ☤
- Член од
- 11 септември 2011
- Мислења
- 2.630
- Поени од реакции
- 2.256
Ооооооо Драга
за некој сат треба да се стани и да се работи а мене од проблеми око не ми се затвора. Ми се руши целиот свет околу мене, се чувствувам како да сум пред умирање едноставно изгубив премногу луѓе кои ги сакав и ми значеа најмногу на светов за многу кратко време, ме нервира и општо однесувањето на луѓето околу мене. На никој не му се работи, по 25 и кусуро години чекаат на мама и тато и машки и женски....ама не се тие виновни виновни се родителите што ги разгалиле така, али поради тоа си го однесува понатаму оној кој треба да ги трпи оти тие фамилија не гледаат то е јасно. Незнам како да помонам каде што можам оти и јас веќе незнам што е исправно а што не е. Колку повеќе паѓам психички толку паѓам и физички, немам желба за ништо едноставно читам премногу за нешта кои може да ме однесат до совршенство во физички изглед за кратко време но дали ќе имам придобивка од тоа и дали е исправно. Вака не бива, срце ме боли да јадам дома поинаку од другите кога ги гледам дека не расфрлаат како мене никој и се хранат она што е неопходно. Храната ни е дадена да живееме а не да се правиме бикови и спартанци од неа, оти живееме во доста мирен свет во поглед на војни и такви срања па дополнителни лускузи.
Пред 10тина месеци живеев во хармонија, ги имав покрај мене луѓето по кои тагувам сега, имав милиони планови за во иднина, поддршка за секој чекор кој го правев, а сега едноставно не ми се чепнува ништо. Денес завршив малку порано на двете работни места и спасив 3-4 саати од денов али преморен сум и пак не ги искористив за вежбање. Утре пак на терен уште од раните утрински часови, упм да фатат сите села ги научив во околијава. Нема време за излегување, али едноставно немам ни кеф да излезам и да се сретнам со други луѓе, едноставно со колегиве на работа решив од старт да се поставам како колега и толку, на едниот сум му претпоставен, другиот е син на газдата и разгалено копиле, а газдата душа човек. А дома со домашната работа е то е веќе поинаква приказна, работата која до лани ја имав заедно со татко ми сега е на мене сам, на секој чекор доаѓам до ситуација да неможам да дозавршам нешто или да неможам да најдам каде е оставено и посакувам да е до мене и да го прашам
. Многу пати мислам дека се ова е сон и си викам ајде ќе се разбудам али изгледа грешам.
Ќе се прашувам додека сум жив што е тоа што ни го креира животот, дали самите или постои нешто што го викаме судбина, нешто однапред напишано и по кое мора да го тераме животот. Што е тоа толку совршено да може да ни го планира животот однапред како да игра шах со нас.
Многу мразам да се жалам на луѓето околу мене и затоа во последно време сум сосем поразличен од тоа што бев, разговарам само кога морам и си ја бркам својата работа оти 99% ако се жалиш ти се ситат, а другите 1% не те ни слушаат што кажуваш, али не се издржува и сполај му на горнион шо си тука па да си кажам маката.
Ај поздрав и се надевам дека утре ќе биде подобро од досега.
за некој сат треба да се стани и да се работи а мене од проблеми око не ми се затвора. Ми се руши целиот свет околу мене, се чувствувам како да сум пред умирање едноставно изгубив премногу луѓе кои ги сакав и ми значеа најмногу на светов за многу кратко време, ме нервира и општо однесувањето на луѓето околу мене. На никој не му се работи, по 25 и кусуро години чекаат на мама и тато и машки и женски....ама не се тие виновни виновни се родителите што ги разгалиле така, али поради тоа си го однесува понатаму оној кој треба да ги трпи оти тие фамилија не гледаат то е јасно. Незнам како да помонам каде што можам оти и јас веќе незнам што е исправно а што не е. Колку повеќе паѓам психички толку паѓам и физички, немам желба за ништо едноставно читам премногу за нешта кои може да ме однесат до совршенство во физички изглед за кратко време но дали ќе имам придобивка од тоа и дали е исправно. Вака не бива, срце ме боли да јадам дома поинаку од другите кога ги гледам дека не расфрлаат како мене никој и се хранат она што е неопходно. Храната ни е дадена да живееме а не да се правиме бикови и спартанци од неа, оти живееме во доста мирен свет во поглед на војни и такви срања па дополнителни лускузи.
Пред 10тина месеци живеев во хармонија, ги имав покрај мене луѓето по кои тагувам сега, имав милиони планови за во иднина, поддршка за секој чекор кој го правев, а сега едноставно не ми се чепнува ништо. Денес завршив малку порано на двете работни места и спасив 3-4 саати од денов али преморен сум и пак не ги искористив за вежбање. Утре пак на терен уште од раните утрински часови, упм да фатат сите села ги научив во околијава. Нема време за излегување, али едноставно немам ни кеф да излезам и да се сретнам со други луѓе, едноставно со колегиве на работа решив од старт да се поставам како колега и толку, на едниот сум му претпоставен, другиот е син на газдата и разгалено копиле, а газдата душа човек. А дома со домашната работа е то е веќе поинаква приказна, работата која до лани ја имав заедно со татко ми сега е на мене сам, на секој чекор доаѓам до ситуација да неможам да дозавршам нешто или да неможам да најдам каде е оставено и посакувам да е до мене и да го прашам
. Многу пати мислам дека се ова е сон и си викам ајде ќе се разбудам али изгледа грешам. Ќе се прашувам додека сум жив што е тоа што ни го креира животот, дали самите или постои нешто што го викаме судбина, нешто однапред напишано и по кое мора да го тераме животот. Што е тоа толку совршено да може да ни го планира животот однапред како да игра шах со нас.
Многу мразам да се жалам на луѓето околу мене и затоа во последно време сум сосем поразличен од тоа што бев, разговарам само кога морам и си ја бркам својата работа оти 99% ако се жалиш ти се ситат, а другите 1% не те ни слушаат што кажуваш, али не се издржува и сполај му на горнион шо си тука па да си кажам маката.
Ај поздрав и се надевам дека утре ќе биде подобро од досега.
- Член од
- 22 јули 2013
- Мислења
- 34
- Поени од реакции
- 114
Драга,
Да ме одминеше барем една неволја,не ќе беше на одмет?
Период на изолација,секаква,од се и сешто и од секого. Само тоа ми е во памет.
Едвај чекам да дојде август,да си го земам годишниот одмор,и да заборавам на работата барем две недели.
Никогаш повеќе нема да се осмелам да планирам нешто подолгорочно.Секогаш кога планирам мора ама баш мора,да излезе нешто и да ми ги зезне плановите. Секогаш.
Многу,многу,многу лош период.
Мислам дека секое делче од телово ме боли. Дури и мозокот .
Еве ти една , колку да одмориш душа.
Да ме одминеше барем една неволја,не ќе беше на одмет?
Период на изолација,секаква,од се и сешто и од секого. Само тоа ми е во памет.
Едвај чекам да дојде август,да си го земам годишниот одмор,и да заборавам на работата барем две недели.
Никогаш повеќе нема да се осмелам да планирам нешто подолгорочно.Секогаш кога планирам мора ама баш мора,да излезе нешто и да ми ги зезне плановите. Секогаш.
Многу,многу,многу лош период.
Мислам дека секое делче од телово ме боли. Дури и мозокот .
Еве ти една , колку да одмориш душа.
Ѓорче 1932
тој сум...
A мори,ја видов после некое време,онака случајно,а од накит носеше само кикирики меѓу заби 
Erich Zann
Модератор
- Член од
- 13 мај 2012
- Мислења
- 14.652
- Поени од реакции
- 31.882
- Возраст
- 34
Сабајлево заминувам на некој ден. Единствено што ми е криво од страна на ,, немање никаков допир со интернет" e неможноста да гласам во темата Избор за најуба песна од Југославија и чат пат по некој добар муабет низ друга тема.
Дечки гласајте за убај песни, не дозволувајте Дугме, и Чорба да одат понатаму. Ви давам аманет, гледајте прајте ЕКВ да туркаат напред, ако треба и Пустец нека проработи. Фала Пријатно.
Дечки гласајте за убај песни, не дозволувајте Дугме, и Чорба да одат понатаму. Ви давам аманет, гледајте прајте ЕКВ да туркаат напред, ако треба и Пустец нека проработи. Фала Пријатно.
- Член од
- 13 јули 2010
- Мислења
- 2.795
- Поени од реакции
- 6.209
- Локација
- јужно од бурегџилницата на аголот
мислам дека е време да си легнам.....ој кревету чудна справо...те поздравувам ...ЗДРАВО....ЗДРАВО
S
StormRage
Гостин
Колку само се изгледа подобро, или можда полошо низ чашата? yeap, ракија, салата, дробење англиски damn I'm tired, i need to get up in two hours...
bucio
Урбан индијанец.
- Член од
- 8 јули 2008
- Мислења
- 16.330
- Поени од реакции
- 7.799
Еј многу пари сум трошел, ама не трошам скромно си поминувам 
. Вчера на роденденот Д. се надмина самиот себеси , тоа беше забава смрти. На баба ти Лепосава едно апче за пиење и дадовме, ама изгледа како што сме гласни уште едно треба .
Кај си мори те нема низ градов на одмор да не си отидена. Ќе фатам ќе дојдам и ќе те..... .
. Вчера на роденденот Д. се надмина самиот себеси , тоа беше забава смрти. На баба ти Лепосава едно апче за пиење и дадовме, ама изгледа како што сме гласни уште едно треба .Кај си мори те нема низ градов на одмор да не си отидена
. Ќе фатам ќе дојдам и ќе те..... .
^^GoRiLLaZ^^
Happiness...?
Лош период од животов, депресија, а у Вторник полагам. Денеска убаво слободен, утре пак слободен, се надевам тоа ќе ми помогне барем да се средам малку психички. Друго, нема. Многу е важно сега само да се сконцентрирам за у Вторник, друго ништо.
Flikson
Провинцијалец
Чекањево болно и полека ме убива... 
- Член од
- 6 јули 2011
- Мислења
- 3.829
- Поени од реакции
- 7.711
ДК,
Пред некој ден ме излажа ѓаволот, купив весник. Лајф магазин. Во морето моронски наслови, во сеќавање ми остана „Знаете ли како и кога да јадете овошје“?
Јебемлига, до тоа дереџе ли стигнавме доктор Оз да ни кажува кога и како да јадеме овошје???
Мислам дека се ближи второто пришествие...
Пред некој ден ме излажа ѓаволот, купив весник. Лајф магазин. Во морето моронски наслови, во сеќавање ми остана „Знаете ли како и кога да јадете овошје“?
Јебемлига, до тоа дереџе ли стигнавме доктор Оз да ни кажува кога и како да јадеме овошје???
Мислам дека се ближи второто пришествие...
- Член од
- 24 февруари 2012
- Мислења
- 1.012
- Поени од реакции
- 2.155
Драга Кајгано...
Асот кој го имам во ракавот кај мене е секогаш одлучувачки...
И денес како и до сега одев на ризики на крајот и покрај сите негодувања успеав...Голем чекор направив...Чекор кој ги направи сите горди на мене...Да,горди...Преубав е филингот кога добиваш честитки од сите страни...
Уживам во крилјата на животот...и денес,и утре и ден потоа...Till the end of time.
Драга кајгано.Кај им е паметот на малолетните девојчиња кога се работи за тоа колкава слобода им е дозволена?Нема да започнам со реченицата:Денешнава младина...но запрепастена сум од неколку дешавања со кои сум запознаена...
Еве на пример 16 годишно девојче пуши трава...
Секојдневно,без гајле...конзумира алкохол...си го уништува животот...Родителите и дозволиле да има преголема слобода...А утре?кога веке ке биде доцна што ке се случи?
Сите знаеме...Сите знаеме што се случува со оние кои тргнуваат по лош пат...Не сакам да бидам песимистички настроена,всушност и никогаш до сега не сум била но кога се работи за вакви случаеви се мрднувам...
Зошто човек е свесен за своите грешки кога веке е доцна?Кога нема шанси за да се врати назад?Зошто пред да направат нешто не размислуваат за последиците?Дали размислуваат дека во животов нема Пардон?
Асот кој го имам во ракавот кај мене е секогаш одлучувачки...
И денес како и до сега одев на ризик
и на крајот и покрај сите негодувања успеав...Голем чекор направив...Чекор кој ги направи сите горди на мене...Да,горди...Преубав е филингот кога добиваш честитки од сите страни...Уживам во крилјата на животот...и денес,и утре и ден потоа...Till the end of time.
Драга кајгано.Кај им е паметот на малолетните девојчиња кога се работи за тоа колкава слобода им е дозволена?Нема да започнам со реченицата:Денешнава младина...но запрепастена сум од неколку дешавања со кои сум запознаена...
Еве на пример 16 годишно девојче пуши трава...
Секојдневно,без гајле...конзумира алкохол...си го уништува животот...Родителите и дозволиле да има преголема слобода...А утре?кога веке ке биде доцна што ке се случи?Сите знаеме...Сите знаеме што се случува со оние кои тргнуваат по лош пат...Не сакам да бидам песимистички настроена,всушност и никогаш до сега не сум била но кога се работи за вакви случаеви се мрднувам...
Зошто човек е свесен за своите грешки кога веке е доцна?Кога нема шанси за да се врати назад?Зошто пред да направат нешто не размислуваат за последиците?Дали размислуваат дека во животов нема Пардон?
П
Пепси_
Гостин
i banged lesbian i No care i lov it
Nino Manchester
Oŋce α RED, αlwαys α RED
- Член од
- 4 јуни 2009
- Мислења
- 14.556
- Поени од реакции
- 18.001
Кајги немаш поим какво е чувството у 05-30 сабајле да ти звони полиција на врата,а ти само што си заспал
.А притоа знам дека ништо не сум напраел,ми вика каде снима камерава што е пред врата?а тоа е само обичен аларм.
.А притоа знам дека ништо не сум напраел,ми вика каде снима камерава што е пред врата?а тоа е само обичен аларм.- Статус