S
Sheldon Cooper
Гостин
ДиКеj, 3000от пост го резервирав за тебе 
Драга Кајгана
- Креатор на темата Гладиус
- Време на започнување
- Статус
nilla-vanilla
#kingliam
- Член од
- 17 јуни 2010
- Мислења
- 2.041
- Поени од реакции
- 1.749
Dear ... не будите мене мамурна сам ја...
Желбата кај некои луѓе да се покажат како глупави е толку голема што понекогаш ми оди на живци. А јас не сум човек што им брани на другите да бидат глупави.
bucio
Урбан индијанец.
- Член од
- 8 јули 2008
- Мислења
- 16.330
- Поени од реакции
- 7.799
Мака ми е друже еј, од нечии ситни интереси материјални богатства за садистичко самозадоволување. Направив глупост и направив добро дело. А бе шо ќутите сите ко пички главата настрана отидов прашав што направи детето пушти го му викам, нападна некого физички влезе в терен? Одма го пушти. Тоа е ми е мака и тешко ми е верувај, ми се расипа вувузелата нова ќе си купам, ништо не ми значи предмет за правење врева ништо друго.
bebush
Portable Heater
Кајганче!
Онака, си седам ја синоќа у соба и ми текна да си ги запалам сијаличкиве, кои ми се распостелени низ полиците.Седејќи така, со топол чај во едната рака и цигара во другата го глеам датумов на пц и се зачудив.1 Декември, ауч.
Летна годинава еј, а јас не ни приметив.Не знам дали е до мене или е до времево надвор што си подиграва како со паметот така и со здравјето на луѓево.
Енивејз, поентата ми беше, чим толку брзо ми летна годинава, значи навистина сум уживала во неа.Тоа ме прави среќна и до некаде ми го полни оптимизмот за нареднава.
Декември од една страна, знам дека ќе биде гаден месец.Сепак, се уште не сум почнала да го мразам од проста причина што ми е убаво.Па сеа коа ќе почне Скопјево да се украсува, кога луѓево ќе се наполнат со оптимизам и ентузијазам, ќе ми биде уште поубаво
Онака, си седам ја синоќа у соба и ми текна да си ги запалам сијаличкиве, кои ми се распостелени низ полиците.Седејќи така, со топол чај во едната рака и цигара во другата го глеам датумов на пц и се зачудив.1 Декември, ауч
.Летна годинава еј, а јас не ни приметив.Не знам дали е до мене или е до времево надвор што си подиграва како со паметот така и со здравјето на луѓево.
Енивејз, поентата ми беше, чим толку брзо ми летна годинава, значи навистина сум уживала во неа.Тоа ме прави среќна и до некаде ми го полни оптимизмот за нареднава
.Декември од една страна, знам дека ќе биде гаден месец.Сепак, се уште не сум почнала да го мразам од проста причина што ми е убаво.Па сеа коа ќе почне Скопјево да се украсува, кога луѓево ќе се наполнат со оптимизам и ентузијазам, ќе ми биде уште поубаво
S
Sheldon Cooper
Гостин
ДиКеj ми смрзнаа дланкиве па си стаив 3 пара латекс докторски ракавици и погоди што - греjат 
Erich Zann
Модератор
- Член од
- 13 мај 2012
- Мислења
- 14.652
- Поени од реакции
- 31.882
- Возраст
- 34
Вчера и покрај киселоста на времето, вечерта помина таман.
Отсекогаш ми се правело филм, како седам во некое пабче, со малку народ во него, и добра музика во позадина. Мал шанк, похардкор место, со циглички, ненашминкано, естетски позабаталено, но со топлина во истото и насмеани ведри лица, наспроти вообичаените мрчатори во кулските кафиќи каде пука шемата.
Свиреше еден од поголемите таленти во Прилепов кој нема да ви изведува хитови од Нокаут, од Ријана, од Грин Деј или ГНР, од Лепа Лукич или Северина. Изборот на песни иди нешто како да ми дадат празен лист и пенкало и да ми речат напиши што сакаш да ти свират. Човекот ги има пред себе текстовите на дел од песните над чии редови нема да забележите акорди или некои слични музички помагала бидејќи има апсолутен слух, невиден талент и акадамија која не му користи засега во Македонијава. И така слушаш Pink Floyd, слушаш Radiohead, слушаш Тооl, слушаш Joy Division пиеш нешто интересно и мислиш дека се најдуваш во некое англиско местенце. И покрај тоа што кажа дека не е баш најдобар и има температура, сепак до ограниченото време ја заврши работата најдобро што можеше и умееше, чисто од срце за пријателите. Сето дојде како еден вид на приватна забава.
Моментот беше песнава......
п.с не планирав да пишам ама атер за Румените Образи пошто прочитав дека интересен сум и бил да ме чита
Отсекогаш ми се правело филм, како седам во некое пабче, со малку народ во него, и добра музика во позадина. Мал шанк, похардкор место, со циглички, ненашминкано, естетски позабаталено, но со топлина во истото и насмеани ведри лица, наспроти вообичаените мрчатори во кулските кафиќи каде пука шемата.
Свиреше еден од поголемите таленти во Прилепов кој нема да ви изведува хитови од Нокаут, од Ријана, од Грин Деј или ГНР, од Лепа Лукич или Северина. Изборот на песни иди нешто како да ми дадат празен лист и пенкало и да ми речат напиши што сакаш да ти свират. Човекот ги има пред себе текстовите на дел од песните над чии редови нема да забележите акорди или некои слични музички помагала бидејќи има апсолутен слух, невиден талент и акадамија која не му користи засега во Македонијава. И така слушаш Pink Floyd, слушаш Radiohead, слушаш Тооl, слушаш Joy Division пиеш нешто интересно и мислиш дека се најдуваш во некое англиско местенце. И покрај тоа што кажа дека не е баш најдобар и има температура, сепак до ограниченото време ја заврши работата најдобро што можеше и умееше, чисто од срце за пријателите. Сето дојде како еден вид на приватна забава.
Моментот беше песнава......
п.с не планирав да пишам ама атер за Румените Образи пошто прочитав дека интересен сум и бил да ме чита
Anco
За солун ДА, ЗА срем НЕ
Кајган-еве конечно се вратив.Да се пофалам де.
По цели три месеци без тебе,поради „голема сила“
наречена држава во која е се дозволено дури и вселување во новоизградени станови без никаков пристап и приклучок неможејќи повеќе да чекам,а душа боли се приклучив вчера на бежичен интернет кој денес и ми е пуштен иако имав уште две години договор со „Близо“,ама многу далеку им се зградиве на последна петка за да пуштат кабел,ама уште едно ама за сметки да пратат нема да заборават за да потврдат дека и се тие дел од оваа држава наречена Република Македонија.
Да ни живее уште многу долги години,каква е таква наша е.
Не си ни свесен Кајган колку душоболки претрпев без тебе овие деведесет дена.И барав илач на сите страни,море и по бајачки и свети води одев но ништо не помогна,душа боли ли боли ни на ренген ништо не можеа да откријат ни на ЕХО и тоа пратен како итен безнадежен случај.Невидени болки продолжија на душа невидлива и којзнае до кога ќе траеше и како ќе завршеше се оваа работа да женами не осети по женска линија до што ми е душоболката,та отиде до некој си Неотел или така некако и го најде лекот ми пушти интернет.
Знам ја уште првиот ден кога ја запознав,дека не грешам ако ја побарам за сопруга,а тоа беше уште минатиот век,а Тито беше се уште жив а олимпијадата беше во Москва.
По цели три месеци без тебе,поради „голема сила“
наречена држава во која е се дозволено дури и вселување во новоизградени станови без никаков пристап и приклучок неможејќи повеќе да чекам,а душа боли се приклучив вчера на бежичен интернет кој денес и ми е пуштен иако имав уште две години договор со „Близо“,ама многу далеку им се зградиве на последна петка за да пуштат кабел,ама уште едно ама за сметки да пратат нема да заборават за да потврдат дека и се тие дел од оваа држава наречена Република Македонија.
Да ни живее уште многу долги години,каква е таква наша е.
Не си ни свесен Кајган колку душоболки претрпев без тебе овие деведесет дена.И барав илач на сите страни,море и по бајачки и свети води одев но ништо не помогна,душа боли ли боли ни на ренген ништо не можеа да откријат ни на ЕХО и тоа пратен како итен безнадежен случај.Невидени болки продолжија на душа невидлива и којзнае до кога ќе траеше и како ќе завршеше се оваа работа да женами не осети по женска линија до што ми е душоболката,та отиде до некој си Неотел или така некако и го најде лекот ми пушти интернет.
Знам ја уште првиот ден кога ја запознав,дека не грешам ако ја побарам за сопруга,а тоа беше уште минатиот век,а Тито беше се уште жив а олимпијадата беше во Москва.
Medea
Облинеса
- Член од
- 25 април 2007
- Мислења
- 2.973
- Поени од реакции
- 3.269
Поубаво ѓезме од она со сопствената сестра - нема.
Не ми треба саботна треска веќе. Не знам дали е до смените од работа, или просто сум уморна. А може е и комбинација од двете. И многу ранливост. Ми требаше близина, само со сестра ми можам така да се чувствувам. Крвта - не е вода.
Прво бевме кај другар на режисерски испит Тетоважата Роза на ФДУ, па во Калдрма на вино и сирење, и пешки накај дома. Отсекогаш била првото галено дете во семејството, малку иронична и саркастична, напати лошка, а длабоко во себе емотивна и никогаш до крај одгатната. Кој не ја знае - којзнае што знае. Јас знам. Јас сум дебелкото дете во фамилија, што чита книги и затварање уста само ако јадам. Другото, си го молчиме една пред друга. Си се сакаме на свој, сестрински различен начин.
George Michael и неговиот симфониски албум со преработки ме љуља. Гушканции.
Облеков пижами и листам Граѓански, зобам Гранола со цимет и јаболко (ги реоткрив, многу ми се вкусни), и саботава за мене има едно многу лелеаво значење - Да си седам дома, откако се изгушкав со оние што ми се драги.
На паузата од работа денес се гушкав и со Free Hugs-ерите. Mи дадоа кондом, ајхоупсоу има рок на траење до наредна година, да си го употребам за добредојде со мачорот
и се почастивме со боровница бомбони. Скопје цути во есен, просто чуда го опфаќаат.
Гледам по фејсбуци се вериле, се мажеле, деца чекаат, сите наоколу затруднуваат, нешто животов пребрзо ми проаѓа мене, или нив едноставно така им дошло?
Мене мачорот ми збори како ќе одиме во Рио кај другар му Гиџо, јас му зборам како ќе го водам во Рејкјавик да пиеме топло какао на плоштад и ќе следиме Бореалис некаде по шумите, сонуваме за глобус и вртиме авантуристички теми.... А сепак не мора да бидам мажена. Не морам.
Дури можам и да бидам во индијанска заедница со него. Поглавар Ќелавиот Брк и поглаварка Округлата Мачка. И да си се котиме во некои идни времиња.
Да. Нормално е да сакам да го преживеам светот, колку и опасно место да е, па да создавам мали џунџулиња што ќе ми ја вадат душата.
Поентата ми беше, дека моите врсници неретко се во брак, имаат деца. Којзнае дали се среќни. Можеби се посреќни одошто изгледаат, но... Нешто некогаш, има. Некое "но". И на тоа останувам, немам право да судам нечиј избор.
Ама можам да си го разгледам својот.
Уште ми е фино да бидам мечтател и да градам. А кога ќе се одморам, е тогаш нема запирање.
Ќе има џунџулиња.
Добра ноќ.
М.
Не ми треба саботна треска веќе. Не знам дали е до смените од работа, или просто сум уморна. А може е и комбинација од двете. И многу ранливост. Ми требаше близина, само со сестра ми можам така да се чувствувам. Крвта - не е вода.
Прво бевме кај другар на режисерски испит Тетоважата Роза на ФДУ, па во Калдрма на вино и сирење, и пешки накај дома. Отсекогаш била првото галено дете во семејството, малку иронична и саркастична, напати лошка, а длабоко во себе емотивна и никогаш до крај одгатната. Кој не ја знае - којзнае што знае. Јас знам. Јас сум дебелкото дете во фамилија, што чита книги и затварање уста само ако јадам. Другото, си го молчиме една пред друга. Си се сакаме на свој, сестрински различен начин.
George Michael и неговиот симфониски албум со преработки ме љуља. Гушканции.
Облеков пижами и листам Граѓански, зобам Гранола со цимет и јаболко (ги реоткрив, многу ми се вкусни), и саботава за мене има едно многу лелеаво значење - Да си седам дома, откако се изгушкав со оние што ми се драги.
На паузата од работа денес се гушкав и со Free Hugs-ерите. Mи дадоа кондом, ајхоупсоу има рок на траење до наредна година, да си го употребам за добредојде со мачорот
Гледам по фејсбуци се вериле, се мажеле, деца чекаат, сите наоколу затруднуваат, нешто животов пребрзо ми проаѓа мене, или нив едноставно така им дошло?
Мене мачорот ми збори како ќе одиме во Рио кај другар му Гиџо, јас му зборам како ќе го водам во Рејкјавик да пиеме топло какао на плоштад и ќе следиме Бореалис некаде по шумите, сонуваме за глобус и вртиме авантуристички теми.... А сепак не мора да бидам мажена. Не морам.
Дури можам и да бидам во индијанска заедница со него. Поглавар Ќелавиот Брк и поглаварка Округлата Мачка. И да си се котиме во некои идни времиња.
Да. Нормално е да сакам да го преживеам светот, колку и опасно место да е, па да создавам мали џунџулиња што ќе ми ја вадат душата.
Поентата ми беше, дека моите врсници неретко се во брак, имаат деца. Којзнае дали се среќни. Можеби се посреќни одошто изгледаат, но... Нешто некогаш, има. Некое "но". И на тоа останувам, немам право да судам нечиј избор.
Ама можам да си го разгледам својот.
Уште ми е фино да бидам мечтател и да градам. А кога ќе се одморам, е тогаш нема запирање.
Ќе има џунџулиња.
Добра ноќ.
М.
Ајт бегам да спијам јас доста е.
- Статус