Дома сум се што не сум надвор проблем

[Anon]

ITT несфатени уметници @Sussaro кај сииииииии
слушајте андерграунд музика, НИКАКО меинстрим, и искачајте во менада/ла кања, таму нема да ве осудуваат
купувајте плочи и станете вегани ако сеуште не сте
одете што почесто во странство и причајте ни како таму луѓето се многу поокеј и изи гоинг
канализирајте ги фрустрациите анонимно на интернет за се што е меинстрим и популарно

мојот вистински и единствен совет е да немате влакна на јазикот и цврсто да стоите позади она што го мислите

 

[Let 3]

Мојот социјален живот е катастрофа, да не речем апокалиптичен заш има и полошо. Не можам сам да се разберам да се сфатам . Дома сум се што не сум надвор.Едноставно само што ќе го поминам прагот јас повеќе не сум опуштен,се плашам од комуникација со луѓе и сл.Имам затворен карактер и тешко доаѓам до стекнување на нови пријателства.Кога ќе излезам навечер секогаш имам преголемо очекување кое на крај се ппретвора во неколку часовна депресија.Бидејќи живеам во помал град каде секој за секого знае освен вистината слушам оговарања за моето однесување.Тоа допринесе и тие што ги знаев да ме одбегнуваа по пат.
Прашувам за совет и дали некој се нашол во иста ваква замешана ситуација?
Ви благодарам за секојдобронамерен совет.

Купи си мотор, нишо испод 750 кубика и нека биде или класичен или чопер/бобер, истетовирај се избричи глава остави само перчин, нафрли кожна јакна, избледени 3 месеци неиспрани фармерки, тешки чизми пирсеви и обетки.
Нишо нема подобро за самодоверба од моторџивство.

 

[artweb]

Здрава исхрана и спорт ќе те направат да се осеќаш одлично, кога се осеќаш одлично, кој и да си самодвербата ќе ти биде на повисоко ниво, искачање почесто макар на сила и тоа е тоа, за неколку месеци ќе ти се подобри осетно.


@Jedah , Батали ги игрите, и резултатот сам ќе дојде.

Истиот совет и од мене. И јас бев во слична состојба, можеби и полоша, спортот многу ми помогна да го надминам сето тоа.

 

[Del Boy]

. Дома сум се што не сум надвор.Едноставно само што ќе го поминам прагот јас повеќе не сум опуштен,се плашам од комуникација со луѓе и сл..

Комфортна зона. Тешко се напушта матер и , али кога ќе се решиш нема лимит. Ed Sheeran имаше изјава во едно интервју дека како тинејџер бил асоцијален фрик на кој му било страв да комуницира со луѓе и не излегувал од дома , а сега на 25 години е еден од најуспешните и најпродавани пејачи во Велика Британија и низ светот.

Тебе уствари не ти е страв да комуницираш со луѓе. Со самото тоа што твоето некомуницирање го сметаш за негативна работа и сакаш да го смениш , не е страв. Тебе ти е страв при комуникацијата да не тропнеш нешто и да не се обрукаш , па да те исмеват и омаложуват , и уште толку да се повлечеш во себе. И јас бев таму , а мислам и добри 80 % од тинејџерите. Период е јбг.
Шок терапија е најдобра во вакви случаеви. Едноставно фрли се у оган , излези во некоја широка маса на луѓе , во некој кафич , клуб , играј , префрлај рандом муабет опуштено со некој кој ќе ти се најде на патот .. Колку само пријатели и познаници имам запознаено на овој начин. Другари и јас немам иначе , не ни ми требаат уствари луѓе со кои би минувал време секој ден , и да ме познаваат до корен. Али имам пријатели и колеги со кои во секое време можам да излезам на кафе/пиво , или навечер по пички. Разновидност , многу подобра од монотоно друштво кое секој ден се исти пак исти муабети ги врти.

 

[Jedah]

@Agda Beata
Контрадикторно е затоа што не се изразив најдобро. Кога пишав сеедно мислев на тоа дека сум помирен со фактот за тоа што сум и кој сум. Од аспект што не отварам нов профил за некакви си проблеми со цел да не уништам некаква си претходно креирана слика за себеси....
За проблемите со околината и однесувањето имам јас доста пријатели со кој се дружиме и забавуваме затоа што обично наоѓаме некој common ground али да речеме и да отидам на една таква Kajgana собиранка што тоа помага кога едноставно самата природа која ја имам е спротивна од тоа што таа забава ќе го нуди.
Значи ја и ти седиме 30минути разговараме. Од мене нема да ги добиеш оние заебанции, кокетирања, дофрлање, досетливи дијалози, затоа што aj од една страна се социјална вештина али од друга страна ми се па и дегутантни и не гледам забава во тоа.
За 30 минути ако не најдеш 2-3 допитни ствари со кој ќе направиш корелација помеѓу мене и тебе ти ќе ме оцениш како ептеен досадн лик а јас сум свесен за тоа и прашање е дали воопшто вреди да се трудам кога нема резултат нештото. Напорите што ќе ги вложувам најчесто ќе бидат бесцелни и неуспешни.
Катаљарда пати се дешавало да бидам викан за излагање за провод од друштво и да ги одбивам поради фактот што најчесто тоа ќе ми претставува фрустрација и замор гледајќи ги останатите околу уживаат во нешто кое за мене претставува малтретирање и замарање.
Тоа е таа интровертна природа на однесување.

@Psyside
Аман више со тие стереотипи, што врска имаат игрите со социјализацијата. Имате претстава дека тоа претставува бегање од реалноста а уствари нештото е еден обичен тип на забава. Ко излгедан филм, ко ислушан албум со песни. Да има некои кој се преокупираат тоа али да генерализираме сега па нема смисла.
Ако мене ме интересираат мотори и аута и киснам клекнат по 6 саати со клучот в раце додека се цеди уље од прсти, тоа ќе ме прави повеќе мачо? Ќе ми билда самодоверба?
Инаки возам велосипед 3-4 пати неделно по 15тина км. Тоа ми претставува подеднакво задоволство како и 2 сати одиграни на Playstation и ниту едно од тие две ствари не заостанува зад другото. Се забавувам и си го исполнувам слободното време. Тоа е се.

 

[Psyside]

@Psyside
Аман више со тие стереотипи, што врска имаат игрите со социјализацијата. Имате претстава дека тоа претставува бегање од реалноста а уствари нештото е еден обичен тип на забава. Ко излгедан филм, ко ислушан албум со песни. Да има некои кој се преокупираат тоа али да генерализираме сега па нема смисла.
Ако мене ме интересираат мотори и аута и киснам клекнат по 6 саати со клучот в раце додека се цеди уље од прсти, тоа ќе ме прави повеќе мачо? Ќе ми билда самодоверба?
Инаки возам велосипед 3-4 пати неделно по 15тина км. Тоа ми претставува подеднакво задоволство како и 2 сати одиграни на Playstation и ниту едно од тие две ствари не заостанува зад другото. Се забавувам и си го исполнувам слободното време. Тоа е се.

Проблемот е што гејмингот, вклучува генерално асоцијални активности, тоа што играш со замислени другарчиња од крајот на светот не го менува тој факт. Наместо тоа, ако си секој ден со другари низ маало или w/e, наместо да ти создаваат непријатности појавувањата на јавни места, ќе ти станат навика - секојдневие и нема да се осеќаш инфериорен.

Нема никакви стеротипи, немој сега да ми даваш примери од јавни личности кои се гејмери а пукаат од самодоверба, СЕКОГАШ постојат исклучоци, ние тука збориме СТРИКНО за тебе и за повеќето гејмери.

Значи, ако си доволно добро социјализиран, НИТИ едно појавување во јавност, НЕ СМЕЕ да ти создаде анксиозност или да се осеќаш непријатно, се друго е само тешење. Вид на забава се и многу други работи, не е само гејмингот. Тоа дека не е бегање од реалноста е уште една рационализација, впрочем луѓето кои патат од анскиозност, немаат разрешено внатрешно со себе имаат внатрешен немир, но полесно им е да не направат ништо него да се асоцијализираат уште повеќе и да станат уште полоша верзија на себе, треба многу мотив и храброст да се смениш, но е можно.

За да биде можно мора да расчистиш со себе, и да признаеш што е она што ти смета во напредокот, знаеш многу добро и сам ама не ти одговара да си признаеш.

Едит, пред да се дискутира детално за било што на оваа тема, трк на доктор, целосен преглед на СИТЕ хоромони, крвна слика, и се што иде пропратно.

 

[Драга Кајгана]

Мојот социјален живот е катастрофа, да не речем апокалиптичен заш има и полошо. Не можам сам да се разберам да се сфатам . Дома сум се што не сум надвор.Едноставно само што ќе го поминам прагот јас повеќе не сум опуштен,се плашам од комуникација со луѓе и сл.Имам затворен карактер и тешко доаѓам до стекнување на нови пријателства.Кога ќе излезам навечер секогаш имам преголемо очекување кое на крај се ппретвора во неколку часовна депресија.Бидејќи живеам во помал град каде секој за секого знае освен вистината слушам оговарања за моето однесување.Тоа допринесе и тие што ги знаев да ме одбегнуваа по пат.
Прашувам за совет и дали некој се нашол во иста ваква замешана ситуација?
Ви благодарам за секојдобронамерен совет.

Не си сам.
Лугето во поголемите градови во светот живејат исто како тебе.
Никој за ништо и никого повеке нема време, ниту пак сака да има...
Светот се менува...нашите мисли и постапки го направија таков.

 

[risto traktoristo]

не размислувај многу за тоа што другите мислат за тебе, важно е само што ти мислиш за себе

 

[Jedah]

@Psyside jас само застанувам во одбрана на ставот према игрите тоа е се. Луѓе читаат се ствара грешна слика.
Кажи ми само дали испукување 8 епизоди одеднаш од Mr Robot или House Of Cards до 3 сабајле e поедеднакво асоцијална активност како и играњето игри?!

 

[Alex1993]

Мојот најискрен братски совет ти е да почнеш да излегуваш уште веднаш, зошто колку повеќе поминува времето, а ти само седиш дома едноставно повеќе затупуваш и нормално ти се зголемува фрустрацијата уште повеќе. Промени го ова додека си се уште помлад зошто со текот на годините е се потешко и потешко. Почни излегувај со комшии, братучеди или слично и со нивните друштва и полека ќе се опуштиш. И нормално немој да стоиш во ќош и да молчиш само, така само даваш впечаток дека ти е досадно со нив или дека си незаинтересиран за дружење, па има голема веројатност и да не сакаат да излезат повеќе со тебе. Кажи некоја шега и смеј се на нивните колку и да не се смешни. Можеш да пробаш барем, можеш само да добиеш зошто кога веќе си сфатил дека социјалниот живот ти е катастрофа повеќе и не можеш да изгубиш. Озборувањата едноставно избегнувај ги, од едното уво ти влегле, од другото ти излегле и самите тие кога ќе те видат со друштво ќе престанат да зборуваат. Толку од мене и среќно...

 

[Драга Кајгана]

Нема место за некоја преголема паника.
Македонскиот ген не е подложен на запаѓање во тешки депресии како кај некои други народи во светот.
Да видите во странство како млади деца запаѓаат во депресија за мали ситници што ни се секојдневие на сите нас во раната доба.
Мислам дека да живејат 3 месеци кај нас во Македонија ке се самоубијат.
Точно е дека во блиското и далечното минато не им се давало многу значение на душевните болести и на сето тоа се гледало онака народски кажано, абе не се потресувај премногу не е тоа ништо ке му мине-период е.
Тоа е грешка и на лугето во таква состојба треба да им се помогне и да се подржат на секој начин. Апсплутно. Но сепак на крај ке повторам дека некои работи како депресијата и нејзиното појавување, покрај економските и социјалните околности во кој се наоѓала особата и кои придонеле за состојбата, се повеке прашање на генетиката.
Знам за многу случаи и многу примери и за сите нив една работа е заедничка кога се работи за сериозни душевни растројства...
Татко и бил таков, баба му иста и детето е со слични проблеми.
Тоа е генетска подлога како, колку брзо и на кој начин ке се справиме со таа болест не е познато сеуште, за која се вели следното.
"Ако пеколот постои на земјата-ке го пронајдете во душата на депресивниот."


Мој совет е избегнување на депресивни средини, муабети и друштва, посветување на некоја уметност или изучување на занат нов некој кој ке ви се допадне и на тој начин ке запознаете нови луге.

И кога водите љубов или пак и се обраќате на неккоја особа што ви се допаѓа и ве привлекува никако не заборавајте да си ги искажете чуствата...дури и при секс дури и ако се работи за изневерување...или пак за одбивање.
Кажете си што мислите и како се чуствувате во секој момент.

 

[jamey jasta]

Колку години си?

Ако си 19-20 некаде земи запиши се на факс во друг град ако имаш услови, ќе запознаеш нови луѓе, нов град ќе биде тоа и ќе се опуштиш постепено.

Зигмунд фројд ти си !?

 

[Клипче]

Зигмунд фројд ти си !?

 

[Solaire of Astora]

Мојот најискрен братски совет ти е да почнеш да излегуваш уште веднаш, зошто колку повеќе поминува времето, а ти само седиш дома едноставно повеќе затупуваш и нормално ти се зголемува фрустрацијата уште повеќе. Промени го ова додека си се уште помлад зошто со текот на годините е се потешко и потешко. Почни излегувај со комшии, братучеди или слично и со нивните друштва и полека ќе се опуштиш. И нормално немој да стоиш во ќош и да молчиш само, така само даваш впечаток дека ти е досадно со нив или дека си незаинтересиран за дружење, па има голема веројатност и да не сакаат да излезат повеќе со тебе. Кажи некоја шега и смеј се на нивните колку и да не се смешни. Можеш да пробаш барем, можеш само да добиеш зошто кога веќе си сфатил дека социјалниот живот ти е катастрофа повеќе и не можеш да изгубиш. Озборувањата едноставно избегнувај ги, од едното уво ти влегле, од другото ти излегле и самите тие кога ќе те видат со друштво ќе престанат да зборуваат. Толку од мене и среќно...

Анксиозните се overthink- ери ( што пак е една од причините поради кои се такви какви што се ) и верувај многу добро им е анализирана нивната психичка состојба од себе самите и добро знаат со што се соочуваат и какви начини им стојат на располагање за справување со проблемот.

Ова што си го пишал, е клише, не можам да ти доловам колку пати е апсолвирано на вакви теми и во вакви муабети.

Што би му препорачал на некој кој е свесен за проблемот и се бори со него, излегува и се дружи со цел да задржи познанства и другарства, и притоа седењето му е најнепријатното чувство? Мислиш дека тоа може да се надмине?

Вежбање помага. И многу секс.

 

[LordDragonII]

Ќе гледаш манга, лексилиумче (од 3мг до 13мг), едно пиво (Скопско, до две - три) и палиш патиките - пешки (задолжително), гордо кон социјалниот живот.

Секако ако не ти се преспие ама и утре има ден.

Воглавно шетај, троши ја таа вишок енергија.
Шетај и разгоарај сам со себе ама на глас за да ги видиш реакциите на луѓето, нон стоп праам така.