Дали докторите треба да веруваат во некое божество?

  • Креатор на темата Креатор на темата macedon89
  • Време на започнување Време на започнување
Безвезна тема.
Зошто лекар не би верувал во бог? Не мешајте баби и жаби,една работа е професионализмот а сосема друга верската припадност(тоа е повеќе персонална работа и нема врска со работата што ја извршува).
Искрено познавам голем дел лекари со атеистички припадности но исто така,гледам верници кои веруваат во бог(не на оној начин на кој што го опишува библијата или пак другите религии т.е онака,веруваат дека светот не настанал попусто и дека зад сето тоа стои некој креатор но религиски не припаѓаат на ниедна религија) верници со припадништво кон некоја религија(најчесто се монотеистичките).Како и да е,нивниот професионализам е на ниво,нивното верувања ама ич не им пречи нити во работата нити во истражувањата...во ништо.
Плус тоа , религијата е премногу застапена кај народот и искрено има игра круциална улога во чуствениот дел на пациентот кој е неизлечлив.Значи тоа верување во бога им дава сила и надеж и има многу позитивен ефект.
Да не говорам во психијатричните установи каде што се сеќавам на едно место имаа дури изградено “соба за молење т.е нешто слично на манастир.Зошто знаете? Оти религијата има и тоа каков позитивен учинок кај пациентите(при самокритичноста,терапијата,средувањето на семејните проблеми...).
Да не зборам и да не должам многу,религијата во медицината има многу позитивен учинок на многу пациенти дури и на некои лекари(не би да должам тука зошто и како).

Вака сеа.. мешаш баби и жаби...како што се мешаат баби и жаби на темава од самиот почеток, и онака веќе у канта треба да иде темава (веќе спомнав претходно - не знам зашо до сега не е во канта).

Има нешто што во науката се вика - плацебо ефект..
http://www.skepdic.com/placebo.html
http://www.cancer.org/treatment/treatmentsandsideeffects/treatmenttypes/placebo-effect
http://www.scientificamerican.com/article.cfm?id=placebo-effect-a-cure-in-the-mind
http://en.wikipedia.org/wiki/Placebo

Шо значи, религијата нема никаква врска со здравјето на човекот ни обратно. При овој ефект, случаите на лекување, или санирање одредена болест, или рана, психичка или физичка е таков каков што е, и неговиот третман е отприлика 50-50 успешен.
Значи, имало случаи до сега, каде што типов/типкава се молеле на „Дедо Боже“ па ете се излекувале, но имало случаи исто толку, ако не и повеќе, каде што тиопв/типкава, поверувале во третманот на лекарот (иако он им дал само најобични витамински апчиња - Вит Ц.) па се излекувале..

Ни едното, ни другото, не докажуваат по дифолт дека „Дедо Боже постои“, а најмалку па условуваат дали да веруваш или не..

Така да, на никој не му е гајле дали ти веруваш или не, затоа што се тоа ни излегува од глава, ние самите го создаваме и тоа е тоа. Па затоа, ако сака некој да верува дека тоа е „божје дело“ и да посвети живот на тоа, изволте, терај.. и онака на никој не му е гајле....
 
Вака сеа.. мешаш баби и жаби...како што се мешаат баби и жаби на темава од самиот почеток, и онака веќе у канта треба да иде темава (веќе спомнав претходно - не знам зашо до сега не е во канта).

Има нешто што во науката се вика - плацебо ефект..
http://www.skepdic.com/placebo.html
http://www.cancer.org/treatment/treatmentsandsideeffects/treatmenttypes/placebo-effect
http://www.scientificamerican.com/article.cfm?id=placebo-effect-a-cure-in-the-mind
http://en.wikipedia.org/wiki/Placebo

Шо значи, религијата нема никаква врска со здравјето на човекот ни обратно. При овој ефект, случаите на лекување, или санирање одредена болест, или рана, психичка или физичка е таков каков што е, и неговиот третман е отприлика 50-50 успешен.
Значи, имало случаи до сега, каде што типов/типкава се молеле на „Дедо Боже“ па ете се излекувале, но имало случаи исто толку, ако не и повеќе, каде што тиопв/типкава, поверувале во третманот на лекарот (иако он им дал само најобични витамински апчиња - Вит Ц.) па се излекувале..

Ни едното, ни другото, не докажуваат по дифолт дека „Дедо Боже постои“, а најмалку па условуваат дали да веруваш или не..

Така да, на никој не му е гајле дали ти веруваш или не, затоа што се тоа ни излегува од глава, ние самите го создаваме и тоа е тоа. Па затоа, ако сака некој да верува дека тоа е „божје дело“ и да посвети живот на тоа, изволте, терај.. и онака на никој не му е гајле....

Друже,
Ставот ми беше дека Религијата има многу позитивен учинок во Медицината(поготово на пациентите).Постот врска немаше со докажување на бог т.е дали постои или не постои.
Инаку,изендачување на плацебо ефектот со верувањето во бога е малку бесмислено.Постоењето на бог неможе да се докаже а исто така неможе да се докаже неговото непостоење.
 
Друже,
Ставот ми беше дека Религијата има многу позитивен учинок во Медицината(поготово на пациентите).Постот врска немаше со докажување на бог т.е дали постои или не постои.
Инаку,изендачување на плацебо ефектот со верувањето во бога е малку бесмислено.Постоењето на бог неможе да се докаже а исто така неможе да се докаже неговото непостоење.
Мене ми беше прашањето дали на пример хирургот пред да направи засек со скалперот да се помолит на господ и крајниот исход од операцијата да му го препише на господ (и успешна и неуспешна - господова волја, господ пишал дека требит да умрит или преживејт итн.) или за постапките да сноси сам последици односно ако умрит пациентот дека можеби грешката е до него а не дека така господ му ја водел раката во која држи скалпер.
Втората работа ми дојде од лично искуство кога една монахиња дојде в болница со брза помош неможејќи да дишит после долготрајното пушење на цигари и после еден ден од ко и неа даени сите третмани и почна да дишит без маска со кислород стана и почна да се клањат пред една икона и да викат фала ти господе шо ме спаси да не умрам и излегувајќи од болницата не им рече ни фала на докторите.
 
Мене ми беше прашањето дали на пример хирургот пред да направи засек со скалперот да се помолит на господ и крајниот исход од операцијата да му го препише на господ (и успешна и неуспешна - господова волја, господ пишал дека требит да умрит или преживејт итн.) или за постапките да сноси сам последици односно ако умрит пациентот дека можеби грешката е до него а не дека така господ му ја водел раката во која држи скалпер.
Втората работа ми дојде од лично искуство кога една монахиња дојде в болница со брза помош неможејќи да дишит после долготрајното пушење на цигари и после еден ден од ко и неа даени сите третмани и почна да дишит без маска со кислород стана и почна да се клањат пред една икона и да викат фала ти господе шо ме спаси да не умрам и излегувајќи од болницата не им рече ни фала на докторите.

Многу комплицираш друже за многу едноставна работа.Хирурзите се луѓе кои поминале сито и решето пред да започнат со операција т.е искуства во кои се адаптирани и програмирани при секој изход како да реагираат.
Од друга страна,пред да се влезе во операциона сала се прават толку многу истражувања во кој се “калкулираат“ шансите на дотичниот пациент(се земаат сите фактори-неговата старост,функционалноста на белите дробови,срцето,бубрегот,придружените болести .....) и на крај се одлучува дали пациентот е кандидат за операција или не е т.е дали можи да ја издржи таа операција или не можи(ова важи кај оние пациенти кои не е потребна брза интервенција).
Кај ургенците е сосема друго,значи,тука приоритет е да се стабилизира пациентот и да се ерадицира проблемот(пример:Руптура на Абдоминална аорта).Изходот на операцијата зависи повторно од многу фактори т.е неговата старост,работата на срцето,количината на изгубена крв....Тука,хирургот исто така работи по протокол,програмиран е како да реагира и што треба да направи.
Ме сфаќаш што сакам да ти кажам,ако умре пациентот-умира,он е должен да направи се она што треба за да се спаси неговиот живот(затоа цел живот студирал нели).
Оние што не знаат како да реагираат во тој момент нормално ќе се молат на виша сила да го спаси ,оние што знаат работаат со тоа и се трудат да го спасат животот на пациентот.
Инаку,покрај работата човекот си избира во што да верува или не верува(тоа немора да значи дека ќе обвинува некого за смртта на животот на својот пациент или пак неговото преживување).Ако некој пациент умре поради лекарската неспособност или незнаење,тоа не е вина на бог,тоа е своја вина т.е не си учел кога требело.Глупаво е зад секој твој фејл да обвинуваш “бога“,треба еднаш да се има разум и скромност да се признае она што си го починал.

И да,работата која ја работиш не е за да ти рече некој фала туку поради тоа што тебе ти носи таа работа сатисфакција.
 
Јас сум атеист и сум на пат да станам доктор, можда и хирург. Мене ми е интересно да анализирам многу работи, една од нив е и религиозноста кај медицинскиот персонал. Како можат некои доктори да се тврдокорни верници кога на факултет учеле многу години докази за еволуцијата, развојот на клетките и сл. кои го негираат постоењето на бог/ови.
 
Јас сум атеист и сум на пат да станам доктор, можда и хирург. Мене ми е интересно да анализирам многу работи, една од нив е и религиозноста кај медицинскиот персонал. Како можат некои доктори да се тврдокорни верници кога на факултет учеле многу години докази за еволуцијата, развојот на клетките и сл. кои го негираат постоењето на бог/ови.

На пример, на одредени руски доктори, воопшто не им пречи да бидат и доктори-хирурзи и верници па дури и свештеници!. Што е тука неспоиво: човековата потреба од вер(б)а во Севишниот или еволуционистичката вера наспроти верата во Бога?
 
На пример, на одредени руски доктори, воопшто не им пречи да бидат и доктори-хирурзи и верници па дури и свештеници!. Што е тука неспоиво: човековата потреба од вер(б)а во Севишниот или еволуционистичката вера наспроти верата во Бога?
Во едукацијата на докторите има многу контрадикторности со религиите и доаѓа до „неспоивост на професиите“ зошто човек не може истовремено да застапува две дијаметрално спротивни тези. Затоа многу доктори се атеисти, има и благи верници кои одат в црква за велигден и божик зошто така налага опкружувњето и има и такви кои се како шо кажав во предхосниот пост тврдокорни верници. Мене не ми се јасни тие од последната категорија зошто ќе ја цитирам една колешка „Јас ќе го научам ова што го пишува во учебников за настанокот на животот иако е спротивно на моите религиски убедувања и ќе си продолжвам да вервам во господ“.
 
Јас сум атеист и сум на пат да станам доктор, можда и хирург. Мене ми е интересно да анализирам многу работи, една од нив е и религиозноста кај медицинскиот персонал. Како можат некои доктори да се тврдокорни верници кога на факултет учеле многу години докази за еволуцијата, развојот на клетките и сл. кои го негираат постоењето на бог/ови.

Се надевам дека желбите ќе ти се исполнат.Среќно.
Религиозноста кај медицинскиот персонал е различна и нема никаков ефект со нивната професионалност.
Инаку,кога се работи за еволуцијата и нејзиниот концепт,тоа во медицината скоро никогаш нема да ја употребиш т.е представува знаење за кое нема да го употребиш во операциона сала,нити ќе дискутираш некогаш на таа тема(нема да имаш нити време) нити пак ќе ти користи нешто ако работиш на Интернистичко оделение или пак Здраствен дом...Ме разбираш нели-Не те обврзува теоријата да веруваш или неверуваш во неа и да формираш свое мислење за неа(свој став).Покрај тоа,имаш еден куп научници кои не веруваат во неа како теорија и што сега,не се валидни “тие“ научници?Да не говорам за дупките на еволуцијата кој и ден денес немаат одговор(а и многу оф топик е тука).
Друга работа е развојот на клетките во која ќе го изучуваш сите процеси на клетката.Тоа знаење ќе ти треба и тоа како, но не значи дека тоа е доказ или не е доказ за постоење на бог.
Значи,ќе учиш,ќе стекнуваш знаење кое ќе ти користи при работата бидејќи целта на медицината е да лечи а не да филозофира.
 
Во едукацијата на докторите има многу контрадикторности со религиите и доаѓа до „неспоивост на професиите“ зошто човек не може истовремено да застапува две дијаметрално спротивни тези. .

Не може од проста причина: едната „теза„ мода да бид вистинита а „другата„ теза мора да биде невистинита. Не постојат две паралелни вистини...
--- надополнето: 26 февруари 2013 во 01:30 ---
„Јас ќе го научам ова што го пишува во учебников за настанокот на животот иако е спротивно на моите религиски убедувања и ќе си продолжвам да вервам во господ“.

Така е „најлесно„ да се постапи, оти во спротивно, учителскиот кадар, кој е речиси целосно атеистички настроен, нема да го прифати одговорот кој е надвор или спротивен од теквоно важечката „вистина„.

Тешко си го на тие кои мислат поинаку од она кое е зацртано во учебниците!....:icon_lol:
 
Не може од проста причина: едната „теза„ мода да бид вистинта а „другата„ теза мора да биде невистинита. Не постојат две паралелни вистини...
Дали пациенти на религиозни доктори побрзо оздравуваат? дали поуспешни операции имаат религиозни хирурзи? дали лекарствата препишани од религиозни доктори подобро делуваат од оние препишани на атеистички доктори?
 
Дали пациенти на религиозни доктори побрзо оздравуваат? дали поуспешни операции имаат религиозни хирурзи? дали лекарствата препишани од религиозни доктори подобро делуваат од оние препишани на атеистички доктори?

Сите лекари се исти и сите работаат во склад со она што го учеле низ долгогодишното студирање,ефектот е исти без разлика на нивната верска припадност.
Односот лекар-пациент никогаш не е религиозно поврзана тематика.Лекарот се поставува емпатично,пријатно,морално и не дискутира за постоење на бог или негово непостоење туку дискутира за проблемот на пациентот и дава соодветен заклучок(поставува диагноза),го објаснува лаички неговиот проблем,го спознава со неговата ситуација и му ја препишува терапијата.Лекарот не е гуру да објаснува и проповеда библија или куран(тоа не му е работа а и не е поради тоа дојден пациентот).
Верувањето на пациентот си е негова работа исто така верувањето на лекарот си е негова персонална работа.

Но улогата на религијата кај пациентите е многу интересна и важна за која сметам дека посебно треба да се нагласи нејзината улога.
Како пример горе ги посочив психијатричните установи,каде што најголем дел од пациентите се свртуваат кон бога и уште поинтересна работа е тоа што кај голем дел од нив религијата т.е нивното верување во бога на нив и на нивното лечење има многу позитивен учинок.
 
Не гледам никаква причина зошто докторите не би верувале во Бог.
Професијата нема везе со ова прашање.
 
A шуруп на растварање верниците го земаат од аптека во прашок и го носат в црква да му го растворат со света водичка?
 
Страда ли некој меѓу вас, нека се моли, весел ли е некој, нека Го фали Бога.
Jаков 5:13

какви доктори какви бакрачи, молете се и за бронхитис и за чир и за хемароиди и за реума, инфаркт, рак...
 

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom