ZoraNaSlobodata
Чоечко суштество
- Член од
- 5 ноември 2008
- Мислења
- 2.736
- Поени од реакции
- 111
Тоа за Самуил е лага,никаде не се декларирал како владател на сите бугари.
Дали “Бугарија“ е мисловна именка ?
- Креатор на темата demkesh
- Време на започнување
- Член од
- 18 март 2009
- Мислења
- 375
- Поени од реакции
- 7
След смрта на Цар Роман, Самуил се обjaвува за цар на Блгариja и на сите Блгари.
Еве што ти пише пак у србската уикипедиа :
Присвојио је за себе титулу цара Бугарске, и уздигао је Охридску архиепископију на ранг патријаршије.
П.П. Има друга тема за Самуил, таа е за друго
ZoraNaSlobodata
Чоечко суштество
- Член од
- 5 ноември 2008
- Мислења
- 2.736
- Поени од реакции
- 111
Охх ова преминува во научна фантастика.Србите велат дека Македонија е јужна Србија и дека ние сме стари срби и тоа мора да е вистина.
- Член од
- 7 мај 2005
- Мислења
- 1.231
- Поени од реакции
- 307
Големобугарскиот санстефански сон
Великобугарскиот санстефански сон можам да го споредам со сонот на импотентен старец, кој сонувал дека „брка“ млада девојка. И колку што желбата му била поголема да ја стаса, толку посилен бил и неговиот ужас што ако тоа навистина се случи. Бидејќи ќе биде осрамотен за вечни времиња. Или, како што кажа некогашниот бугарски премиер Стамболов:
„Македонија ќе стане гробница на Бугарија“.
Ете зошто старецот (Бугарија) ја исповеда максимата на филозофот Бернштајн дека движењето е се, а не крајниот резултат. Главно е сонот да не заврши, како што бугарската идеја и копнежите поврзани со неа, страв, ужас и мазохистичка наслада од неможноста да се постигне целта сосема се реализираат во тој сон.
Со секоја годишнина од Руско-турската војна 1877 - 1878 година, бугарските историчари, политичари и општественици го „збогатуваат“ својот санстефански сон прераспределувајќи ги улогите на учесниците во него во зависност од моменталната надворешно и внатрешнополитичка конјунктура. Во некои случаи претерано се фали улогата на Русија, а во други се нагласува нејзината завојувачка политика, во трети -- учеството на 6.000 Бугари -- добороволци се изедначува со тоа на руските војски, чијшто целокупен број, според некои извори, е 700.000.
Никој, значи, и не помислува да го исполни заветот на револуционерот Христо Ботев - да се разбуди од длабокиот сон, да погледне наоколу и во бугарската психа и едвај тогаш да седне пред белиот лист хартија. Бидејќи ако не го направи тоа не може да се запраша ниту за авторите на психотропните и халуциногени идеи од марката „Санстефано“. И ќе разбере дека ако на почетокот станало збор за руски проект, во продолжение западноевропејците го дополнуваат лекарскиот конзилиум.
Поинаку кажано се добил необичен резултат во психомедицината - великобугарскиот сон се покажува корисен на свој начин, не само за Русија и за нејзините западноевропски конкуренти, туку и за бугарскиот пациент. Но, да ги посочам зборовите на еден од првите „психијатри“ на проектот „Санстефано“, грофот Игнатиев. Долгогодишниот руски амбасадор (од 1866 година) во Османлиската Империја, окарактеризиран како најголем пријател на Бугарите. Во својот дневник тукушто назначениот амбасадор ги набележал тешкотиите во реализацијата на неколкувековната панславистичка стратегија, која предвидувала обединување на словенството под водството на Русија. Според грофот Игнатиев особеноста на словенската раса се состои од стремежот на секое племе „да ја сочува својата самостојност и разновидност бидејќи не се потчинуваат едно на друго“.
Ете зошто рецептот за нивно обединување бил заеднички литературен јазик и само под формат на одбранбен сојуз, кој би ги обединил нивните воени сили против заедничкиот непријател и би ги потчинил на заедничка дипломатска и економска насока. Познато е дека за да го стави под своја контрола Балканскиот Полуостров Русија се залага за Србите, а во продолжение и за Бугарите заради нивната геополитичка положба. Со Бугарите, значи, проблемот е тежок, затоа што и во 1866 година според рускиот амбасадор „Бугарите претставуваат засега само суров материјал, без доволно кадри за основање самостојно кнежевство“.
Друга тешкотија била што секој пат кога проникнува прашањето за давање права на Бугарите, доаѓаат до израз тешкотиите да се определат реалните граници на Бугарија. Во дописите до руската влада и императорот, грофот Игнатиев посочува: Грците и Албанците, особено Македонија, е извор на безброј тешкотии за делумно, ограничено разрешување на многу тешкото балканско прашање.
БУГАРИЈА СОЗДАДЕНА СО ТУРСКИ ФЕРМАН
Ехото од руската стратегија спроведувана од Игнатиев го откриваме во пропагандата на новообучените бугарски националисти кон Македонија. И за потребата од заеднички јазик (повиците на Славејков - Зошто не сакате да бидеме заедно?), и за „заедничкиот непријател“ Турците. Осознавајќи дека Бугарите уште се „суров материјал“, рускиот амбасадор плете комбинации за создавање заедничка српско - бугарска држава.
Неколку децении порано државниот секретар за надворешни работи на Русија, Јоанис Каподистриас, оди во уште поголема крајност. Во неговиот проект за Балканот се Елинското кралство, кралството Македонија, кралството Епир и кралството Дакија. Во кралството Србија влегувале Србија, Бугарија и Босна, а во кралството Македонија - Македонија, Тракија, островите Имброс, Самос и Тасос.
Каподистријас, кој во 1830 година станува првиот премиер на новосоздадената грчка држава, посочува дека превидените монархии од него припаѓаат на две категории: од еднородно население како Грција, Дакија и Србија и со мешовито население - Македонија и Епир. Поинаку кажано, населението во Бугарија било сметано за српско.
Погледите на Каподиостриас и на грофот Игнатиев заемно не се исклучуваат. Во секоја бугарска историја уште од времето се тврди дека големиот Французин Виктор Иго ја бранел бугарската кауза по Априлското востание. Вистината е сосема поинаква.
На 29 август 1876 година Иго изнесува гневен говор во францускиот парламент против насилствата извршени во Србија, ѕверствата во Србија, тоа што се случува во Србија и т.н. На 10 септември истата година Иго испраќа писмо до претседателот на Мировниот конгрес во Женева во кое пишува: дека Србија е измачена. Писателот го имал предвид задушувањето на Априлското востание, но го смета за дело на Србите, а територијата на Бугарија - како српска територија.
Со односите кон Србија сочувствува и еден друг духовен колос, Лав Толстој, кој што во повеќе наврати се изјаснил против руско - турската војна во заштита на Србија и на Црна Гора. Со два збора, Бугарите како етнос се непознати за Европа дури и во предвечерието на создавањето на нивното кнежевство.
Едвај неколку години порано (на 28 февруари 1870 година) под притисок на Русија и од стратешки причини на Турција со султански ферман е признато постоењето на таа народност.
Тука ќе извадам една кланфа по повод критиките на бугарските националисти дека македонската нација била создадена од Комитерната. Прво, македонската нација не е создадена, туку призната од Коминтерната на истиот начин на кој Бугарите се признати од султанот. Второ, да бидеш признат од една меѓународна и на времето прогресивна организација како Коминтерната има поголема важност отколку да бидеш признат од еден турски султан (во тоа време Турција била нарекувана „болен човек“). Трето, ако ја бараме вистината, не Македонците, туку Бугарите се создадени од Русија и од руските интереси. Впрочем, руската стратегија е замислена пред санстефанскиот обичен прелиминарен протокол и е објаснета од самиот руски премиер кнез Горчаков во запис во спомен до императорот:
„Уште од самиот почеток јас гледам на прелиминарниот договор со Турците како корисен тактички чекор, кој одговара на руската стратегија за источното прашање. Во него Русија уште веднаш демонстрира своја добра волја кон балканските народи и делумно кон бугарскиот, како заштитник на нејзините интереси. На тој начин ние ќе ја зачуваме нашата репутација на нејзин покровител. Што се однесува до неговото уништување што претстоело од притисок на западните соперници тоа е уште подобро за Русија, затоа што тоа ќе го потцени нивното влијание на Балканот. И уште повеќе ќе го зголеми нашиот авторитет“.
Едноставно и генијално. Бугарија е лансирана да сонува санстефански соништа со цел додека трае сонот да биде врзана за рускиот синџир. Другите големи сили, исто така, не се откажувале од улогата на капо. Тие, пак, по берлинскиот договор влегуваат во великобугарскиот сон со искушението дека ако Бугарија се врзе за западниот синџир ќе сонува уште поубав сон. Инаку реалноста ја знаат сите, вклучително и Бугарите. Неслучајно пред да почнат да испраќаат молби до големите сили за зачувување на санстефанскиот мираз, тие ги прашуваат Русите дали да го направат тоа. Затоа што сфаќаат дека немаат потенцијал да управуваат таков огромен подарок. Кој што, меѓу другото, никој нема намера да им го даде. Русија и западните сили се согласни, дека во санстефанскиот проект има многу територии - Поморавјето, Македонија, Косово и Корчанско, Тракија, кои етнички не им припаѓаат на Бугарите. Засегнати се интересите на сите балкански држави. Албанците, чиишто земји биле вклучени во идната држава, на 10 јуни 1878 година создаваат Албанска лига за спротивставување.
Австрискиот министер за надворешни работи забележува: „Територијата на Македонија е населена со разнородни етникуми, а доминантен е словенскиот елемент. Меѓутоа, познато е дека меѓу словенското население се раѓа моќно движење за осамостојување“.
Неколку месеци пред тоа шест македонски општини, Солун, Воден, Дојран, Кукуш, Струмица и Малешево кренал бунт против бугарската Егзархија. и независно од тоталната пропаганда од страна на кнежеството Бугарија, самиот секретар на Егзархијата Атанас Попов признава:
„Па, дури и денес, во 1885 година, кога Европа би побарала македонското население да се определи и да каже на која народност и припаѓа, уверени сме дека поголемиот дел од Македонија ќе ни летне од рацете ако исклучиме две- три околии од Северна Македонија, Сите други Македонци се подготвени да дадат каков што сакаш пишан документ дека не се Бугари“ (Периодично списание кн. 18, Средец, 1885 с. 440).
И весникот „Петербургски ведомости“ признава: “Склучувањето на Санстефанскиот договор од руска страна беше голема грешка бидејќи тој договор правеше од Македонија чисто бугарска држава, а, всушност, таа е словенска, но не и бугарска. (бр. 315 од 1900 г.).
ЖАЛНА И ХУМОРИСТИЧНА ЗАВРШНА СМЕТКА
Важно е да се знае дека Бугарија почнува да го сонува великобугарскиот сон дури по анексијата на Источна Румелија и успешната војна во 1885 година до Србија. Но, ако за својот сон треба да и биде благодарна на Русија и на западните сили токму Берлинскиот договор ја спаси од реална (а не на сон) катастрофа.
Сите стари и сегашни бугарски историчари се натпреваруваат да го клеветат тој договор. Но, од страв да не се разбудат од санстефанскиот сон не си го поставуваат прашањето: Имала ли барем минимални шанси за создавање таквата Бугарија во опкружувањето на незадоволната Србија, Црна Гора, Романија, Грција и Турција. И на Албанците, Македонците, Турците и на Грците, кои се бунеле однатре. Тие шанси не биле поголеми отколку тие на средновековната Симеонова Бугарија или на таа на Иван Асен Втори, кои пропаѓаат само за неколку години.
Да не заборавиме дека во Руско - турската војна Романија учествувала со 42.795 војници, Србија со 40.000, а Црна Гора со 26.000. А, бугарската армија станува подготвена за војување дури во 1885 година. При тоа има и голема доза на среќа против Србите.
Податоците за етничката состојба, макар и конјунктурно претставени од бугарската статистика, сепак се показателни. Заеднички во кнежевствата Бугарија и Источна Румелија Бугарите биле едвај 52,31 проценти, Турците 21,11 проценти. Грците 10,13 проценти, Албанците 5,7 проценти, Власите 3,58 проценти, а другите етнички групи - 6,7 проценти.
До 1900 година не се води официјална статистика затоа што во тој период во бугарското кнежество се врши етничко чистење. Дури во 1926 година официјално Бугарите стануваат 83,2 проценти од населението, во 1946 година - 84 проценти, а на крајот на 1965 година 87,9 проценти.
Берлинскиот договор и даде можност на бугарската држава да направи систематско етничко чистење и асимилација при присоединувањето на различни територии во рамките на три- четири децении. Во спротивен случај, од привидно среќен сопственик на санстефанската голема пита можеше да не ја зачува дури ниту целата територија меѓу Дунав и Стара Планина. Впрочем, таква варијанта содржи договорот меѓу Англија и Австро-Унгарија од 6 јуни 1878 година.
Завршната сметка на санстефанскиот великобугарски сон може да се гледа со жалење и со хумор. Со жалење затоа што Бугарите што сонуваа три мориња и целиот Балкански Полуостров не можат цивилизирано етнички да си ја подредат денешната колиба. Со прогласувањето на трети март за национален празник тие секојдневно го валкаат достоинството на десетпроцентното турско етничко млацинство. Исто како државата Косово да го прогласи за национален празник денот на српската капитулација во 1999 година. И така да го испровоцира десетпроцентното српско малцинство.
Хумористичниот поглед кон санстефанското сновидение можам да го продолжам со старецот споменат на почетокот старец - мераклија, кој следејќи го идеалот цапнал во една бара. Излегол од неа и громогласно извикал: Ех, на времето вакви бари прескокнував! Отпосле разбрал дека сонува и тивко дополнил: „Абе и тогаш бев исто лајно!“ Тука и јас ќе додадам: Ех, ако историјата се правеше на сон!
http://www.vreme.com.mk/desktopmodules/reviewadd.aspx?mid=34&ItemID=108469
Великобугарскиот санстефански сон можам да го споредам со сонот на импотентен старец, кој сонувал дека „брка“ млада девојка. И колку што желбата му била поголема да ја стаса, толку посилен бил и неговиот ужас што ако тоа навистина се случи. Бидејќи ќе биде осрамотен за вечни времиња. Или, како што кажа некогашниот бугарски премиер Стамболов:
„Македонија ќе стане гробница на Бугарија“.
Ете зошто старецот (Бугарија) ја исповеда максимата на филозофот Бернштајн дека движењето е се, а не крајниот резултат. Главно е сонот да не заврши, како што бугарската идеја и копнежите поврзани со неа, страв, ужас и мазохистичка наслада од неможноста да се постигне целта сосема се реализираат во тој сон.
Со секоја годишнина од Руско-турската војна 1877 - 1878 година, бугарските историчари, политичари и општественици го „збогатуваат“ својот санстефански сон прераспределувајќи ги улогите на учесниците во него во зависност од моменталната надворешно и внатрешнополитичка конјунктура. Во некои случаи претерано се фали улогата на Русија, а во други се нагласува нејзината завојувачка политика, во трети -- учеството на 6.000 Бугари -- добороволци се изедначува со тоа на руските војски, чијшто целокупен број, според некои извори, е 700.000.
Никој, значи, и не помислува да го исполни заветот на револуционерот Христо Ботев - да се разбуди од длабокиот сон, да погледне наоколу и во бугарската психа и едвај тогаш да седне пред белиот лист хартија. Бидејќи ако не го направи тоа не може да се запраша ниту за авторите на психотропните и халуциногени идеи од марката „Санстефано“. И ќе разбере дека ако на почетокот станало збор за руски проект, во продолжение западноевропејците го дополнуваат лекарскиот конзилиум.
Поинаку кажано се добил необичен резултат во психомедицината - великобугарскиот сон се покажува корисен на свој начин, не само за Русија и за нејзините западноевропски конкуренти, туку и за бугарскиот пациент. Но, да ги посочам зборовите на еден од првите „психијатри“ на проектот „Санстефано“, грофот Игнатиев. Долгогодишниот руски амбасадор (од 1866 година) во Османлиската Империја, окарактеризиран како најголем пријател на Бугарите. Во својот дневник тукушто назначениот амбасадор ги набележал тешкотиите во реализацијата на неколкувековната панславистичка стратегија, која предвидувала обединување на словенството под водството на Русија. Според грофот Игнатиев особеноста на словенската раса се состои од стремежот на секое племе „да ја сочува својата самостојност и разновидност бидејќи не се потчинуваат едно на друго“.
Ете зошто рецептот за нивно обединување бил заеднички литературен јазик и само под формат на одбранбен сојуз, кој би ги обединил нивните воени сили против заедничкиот непријател и би ги потчинил на заедничка дипломатска и економска насока. Познато е дека за да го стави под своја контрола Балканскиот Полуостров Русија се залага за Србите, а во продолжение и за Бугарите заради нивната геополитичка положба. Со Бугарите, значи, проблемот е тежок, затоа што и во 1866 година според рускиот амбасадор „Бугарите претставуваат засега само суров материјал, без доволно кадри за основање самостојно кнежевство“.
Друга тешкотија била што секој пат кога проникнува прашањето за давање права на Бугарите, доаѓаат до израз тешкотиите да се определат реалните граници на Бугарија. Во дописите до руската влада и императорот, грофот Игнатиев посочува: Грците и Албанците, особено Македонија, е извор на безброј тешкотии за делумно, ограничено разрешување на многу тешкото балканско прашање.
БУГАРИЈА СОЗДАДЕНА СО ТУРСКИ ФЕРМАН
Ехото од руската стратегија спроведувана од Игнатиев го откриваме во пропагандата на новообучените бугарски националисти кон Македонија. И за потребата од заеднички јазик (повиците на Славејков - Зошто не сакате да бидеме заедно?), и за „заедничкиот непријател“ Турците. Осознавајќи дека Бугарите уште се „суров материјал“, рускиот амбасадор плете комбинации за создавање заедничка српско - бугарска држава.
Неколку децении порано државниот секретар за надворешни работи на Русија, Јоанис Каподистриас, оди во уште поголема крајност. Во неговиот проект за Балканот се Елинското кралство, кралството Македонија, кралството Епир и кралството Дакија. Во кралството Србија влегувале Србија, Бугарија и Босна, а во кралството Македонија - Македонија, Тракија, островите Имброс, Самос и Тасос.
Каподистријас, кој во 1830 година станува првиот премиер на новосоздадената грчка држава, посочува дека превидените монархии од него припаѓаат на две категории: од еднородно население како Грција, Дакија и Србија и со мешовито население - Македонија и Епир. Поинаку кажано, населението во Бугарија било сметано за српско.
Погледите на Каподиостриас и на грофот Игнатиев заемно не се исклучуваат. Во секоја бугарска историја уште од времето се тврди дека големиот Французин Виктор Иго ја бранел бугарската кауза по Априлското востание. Вистината е сосема поинаква.
На 29 август 1876 година Иго изнесува гневен говор во францускиот парламент против насилствата извршени во Србија, ѕверствата во Србија, тоа што се случува во Србија и т.н. На 10 септември истата година Иго испраќа писмо до претседателот на Мировниот конгрес во Женева во кое пишува: дека Србија е измачена. Писателот го имал предвид задушувањето на Априлското востание, но го смета за дело на Србите, а територијата на Бугарија - како српска територија.
Со односите кон Србија сочувствува и еден друг духовен колос, Лав Толстој, кој што во повеќе наврати се изјаснил против руско - турската војна во заштита на Србија и на Црна Гора. Со два збора, Бугарите како етнос се непознати за Европа дури и во предвечерието на создавањето на нивното кнежевство.
Едвај неколку години порано (на 28 февруари 1870 година) под притисок на Русија и од стратешки причини на Турција со султански ферман е признато постоењето на таа народност.
Тука ќе извадам една кланфа по повод критиките на бугарските националисти дека македонската нација била создадена од Комитерната. Прво, македонската нација не е создадена, туку призната од Коминтерната на истиот начин на кој Бугарите се признати од султанот. Второ, да бидеш признат од една меѓународна и на времето прогресивна организација како Коминтерната има поголема важност отколку да бидеш признат од еден турски султан (во тоа време Турција била нарекувана „болен човек“). Трето, ако ја бараме вистината, не Македонците, туку Бугарите се создадени од Русија и од руските интереси. Впрочем, руската стратегија е замислена пред санстефанскиот обичен прелиминарен протокол и е објаснета од самиот руски премиер кнез Горчаков во запис во спомен до императорот:
„Уште од самиот почеток јас гледам на прелиминарниот договор со Турците како корисен тактички чекор, кој одговара на руската стратегија за источното прашање. Во него Русија уште веднаш демонстрира своја добра волја кон балканските народи и делумно кон бугарскиот, како заштитник на нејзините интереси. На тој начин ние ќе ја зачуваме нашата репутација на нејзин покровител. Што се однесува до неговото уништување што претстоело од притисок на западните соперници тоа е уште подобро за Русија, затоа што тоа ќе го потцени нивното влијание на Балканот. И уште повеќе ќе го зголеми нашиот авторитет“.
Едноставно и генијално. Бугарија е лансирана да сонува санстефански соништа со цел додека трае сонот да биде врзана за рускиот синџир. Другите големи сили, исто така, не се откажувале од улогата на капо. Тие, пак, по берлинскиот договор влегуваат во великобугарскиот сон со искушението дека ако Бугарија се врзе за западниот синџир ќе сонува уште поубав сон. Инаку реалноста ја знаат сите, вклучително и Бугарите. Неслучајно пред да почнат да испраќаат молби до големите сили за зачувување на санстефанскиот мираз, тие ги прашуваат Русите дали да го направат тоа. Затоа што сфаќаат дека немаат потенцијал да управуваат таков огромен подарок. Кој што, меѓу другото, никој нема намера да им го даде. Русија и западните сили се согласни, дека во санстефанскиот проект има многу територии - Поморавјето, Македонија, Косово и Корчанско, Тракија, кои етнички не им припаѓаат на Бугарите. Засегнати се интересите на сите балкански држави. Албанците, чиишто земји биле вклучени во идната држава, на 10 јуни 1878 година создаваат Албанска лига за спротивставување.
Австрискиот министер за надворешни работи забележува: „Територијата на Македонија е населена со разнородни етникуми, а доминантен е словенскиот елемент. Меѓутоа, познато е дека меѓу словенското население се раѓа моќно движење за осамостојување“.
Неколку месеци пред тоа шест македонски општини, Солун, Воден, Дојран, Кукуш, Струмица и Малешево кренал бунт против бугарската Егзархија. и независно од тоталната пропаганда од страна на кнежеството Бугарија, самиот секретар на Егзархијата Атанас Попов признава:
„Па, дури и денес, во 1885 година, кога Европа би побарала македонското население да се определи и да каже на која народност и припаѓа, уверени сме дека поголемиот дел од Македонија ќе ни летне од рацете ако исклучиме две- три околии од Северна Македонија, Сите други Македонци се подготвени да дадат каков што сакаш пишан документ дека не се Бугари“ (Периодично списание кн. 18, Средец, 1885 с. 440).
И весникот „Петербургски ведомости“ признава: “Склучувањето на Санстефанскиот договор од руска страна беше голема грешка бидејќи тој договор правеше од Македонија чисто бугарска држава, а, всушност, таа е словенска, но не и бугарска. (бр. 315 од 1900 г.).
ЖАЛНА И ХУМОРИСТИЧНА ЗАВРШНА СМЕТКА
Важно е да се знае дека Бугарија почнува да го сонува великобугарскиот сон дури по анексијата на Источна Румелија и успешната војна во 1885 година до Србија. Но, ако за својот сон треба да и биде благодарна на Русија и на западните сили токму Берлинскиот договор ја спаси од реална (а не на сон) катастрофа.
Сите стари и сегашни бугарски историчари се натпреваруваат да го клеветат тој договор. Но, од страв да не се разбудат од санстефанскиот сон не си го поставуваат прашањето: Имала ли барем минимални шанси за создавање таквата Бугарија во опкружувањето на незадоволната Србија, Црна Гора, Романија, Грција и Турција. И на Албанците, Македонците, Турците и на Грците, кои се бунеле однатре. Тие шанси не биле поголеми отколку тие на средновековната Симеонова Бугарија или на таа на Иван Асен Втори, кои пропаѓаат само за неколку години.
Да не заборавиме дека во Руско - турската војна Романија учествувала со 42.795 војници, Србија со 40.000, а Црна Гора со 26.000. А, бугарската армија станува подготвена за војување дури во 1885 година. При тоа има и голема доза на среќа против Србите.
Податоците за етничката состојба, макар и конјунктурно претставени од бугарската статистика, сепак се показателни. Заеднички во кнежевствата Бугарија и Источна Румелија Бугарите биле едвај 52,31 проценти, Турците 21,11 проценти. Грците 10,13 проценти, Албанците 5,7 проценти, Власите 3,58 проценти, а другите етнички групи - 6,7 проценти.
До 1900 година не се води официјална статистика затоа што во тој период во бугарското кнежество се врши етничко чистење. Дури во 1926 година официјално Бугарите стануваат 83,2 проценти од населението, во 1946 година - 84 проценти, а на крајот на 1965 година 87,9 проценти.
Берлинскиот договор и даде можност на бугарската држава да направи систематско етничко чистење и асимилација при присоединувањето на различни територии во рамките на три- четири децении. Во спротивен случај, од привидно среќен сопственик на санстефанската голема пита можеше да не ја зачува дури ниту целата територија меѓу Дунав и Стара Планина. Впрочем, таква варијанта содржи договорот меѓу Англија и Австро-Унгарија од 6 јуни 1878 година.
Завршната сметка на санстефанскиот великобугарски сон може да се гледа со жалење и со хумор. Со жалење затоа што Бугарите што сонуваа три мориња и целиот Балкански Полуостров не можат цивилизирано етнички да си ја подредат денешната колиба. Со прогласувањето на трети март за национален празник тие секојдневно го валкаат достоинството на десетпроцентното турско етничко млацинство. Исто како државата Косово да го прогласи за национален празник денот на српската капитулација во 1999 година. И така да го испровоцира десетпроцентното српско малцинство.
Хумористичниот поглед кон санстефанското сновидение можам да го продолжам со старецот споменат на почетокот старец - мераклија, кој следејќи го идеалот цапнал во една бара. Излегол од неа и громогласно извикал: Ех, на времето вакви бари прескокнував! Отпосле разбрал дека сонува и тивко дополнил: „Абе и тогаш бев исто лајно!“ Тука и јас ќе додадам: Ех, ако историјата се правеше на сон!
http://www.vreme.com.mk/desktopmodules/reviewadd.aspx?mid=34&ItemID=108469
- Член од
- 1 февруари 2007
- Мислења
- 13.039
- Поени од реакции
- 2.270
Уви,ако беше само сон,то штеше да отмине,но за неколко месеца е било реалност.Исто така и во поново време исто е било реалност за неколко години.
Претенциите на бугарите винаги са били 2-или след освобождението на БГ да j се дадат границите под които е паднала от Отоманската империja или БГ да биде врз бугарската екзархиja.
Претенциите на бугарите винаги са били 2-или след освобождението на БГ да j се дадат границите под които е паднала от Отоманската империja или БГ да биде врз бугарската екзархиja.
Da
4uk4a ne 4itatel,4uk4a pisatel!
ZA ne musolmanin e imalo duma i ona e GIAUR-newernik ne si izmisluvai novi "istori4eski"fakti!
4uk4a ne 4itatel,4uk4a pisatel!
Прочитав нвкаде, една тетка кажа. Абе младо момче.овака историа не се праи.
За не мусулиман се е користил "гjаур".
Паи да да се користил бугар, оти е било така? Оти не се користел србин, влав, македонец, грк?
To e gavur-nevernik a ne bugarin
ilija^veles
Nick Sloter
- Член од
- 19 февруари 2009
- Мислења
- 1.050
- Поени од реакции
- 41
А дали тоа значи дека во самуиловото царство србите албанците македонците хрватите и другите народности се нарекувале бугари? Знаеме дека самоиловото царство се протегало до дунав од црно море до јадранско и во него живееле сиве овие народи.Btw јас не сум сретнал нешто такво каде цар Самуил се декалрирал како цар на бугарите.Наводно таа плоча каде пишувало Самуил цар на бугарите била во битолскиот музеј и била скриена од очите на јавноста,и за среќе ја виделе некои блгарски “истоирци“.
Тој поим го користеле во Ромеа и така биле нарекувани оние што гејскиот јазик им е немајчин.Не мешајте баби и жаби без навреда.
- Член од
- 18 март 2009
- Мислења
- 375
- Поени од реакции
- 7
Таа титла му е дадена од папа Григориj V и тоа го има записано во папските архиви.
Тоа е много важно да се знае, еве например од тоа требе да разбереме че власите и србите са имали маjчин jазик грчки ( не са им викали бугари, демек зборат на грчки ).
За етимологијата на името " б'лгарин".
Не ли ви се чини странно, че вие, македонци, способни без напрјажение да изговарјате това име за разлика от слјавјаноезичните (болгар, балгар), тјурко и латиноезичните (булгар) и г'рците (вулгар) ни казвате "бугари"?
Според мен причината е там, че фамилнија герб на Кубрат, а с'ответно на Велика Б'лгарија (Сарматија) е изображение на БУГА.
http://heraldika-bg.org/images/a_1_391-2.jpg
Естественно, че и неговите синове Кубер, Аспарух и вујчо им Орган (правител на бесарабскија регион) с'што са го ползвали. С'гласно б'лгарската д'ржавна традиција в момента на в'зшествието на престола правителјат к'м личното име получава второто име на текуштија зодиак на б'лгарскија календар. Един от 12 зодиака носи имена : БУГА , ВОЛ , БИЗОН, ШЕГОР, КУБРАТ. Например у известнија КАЛОјаН "кало" означава "змеј", а ПРЕСИјаН е от годината "прасе".
По времето на Златната Орда практическото администриране се ос'штествјаваше от вассалните на чингизите правителите на Волжска Б'лгарија. јарл'к'т ( знак, тамга), давашти право на местно управление, с'што с'д'ржаше изображение на БУГА. С'штија знак е бил на портите на ЧИТАТЕ АЛБЭ ( Аккерман-на татарски, Белгород- Днестровскиј). " Читка" на б'лгарски означава "крепост", а "алп" в зависимост от контекста "бјал", "извисен", "божествен".
По-к'сно в царска Русија управленската елита е с'ставена от "золотоордынскаја знать" и , естественно, те не се били нито калмуци, нито туранци. Това си бјаха б'лгарски родове и затова от времето на Иван Грозни русските царе носјат титул
" Царь русскиј и болгарскиј".
Сега да преминем к'м името "б'лгар", но не с'м сигурен, че пост'т ште ми мине. Затова ште изчакам.:nenene:
Не ли ви се чини странно, че вие, македонци, способни без напрјажение да изговарјате това име за разлика от слјавјаноезичните (болгар, балгар), тјурко и латиноезичните (булгар) и г'рците (вулгар) ни казвате "бугари"?
Според мен причината е там, че фамилнија герб на Кубрат, а с'ответно на Велика Б'лгарија (Сарматија) е изображение на БУГА.
http://heraldika-bg.org/images/a_1_391-2.jpg
Естественно, че и неговите синове Кубер, Аспарух и вујчо им Орган (правител на бесарабскија регион) с'што са го ползвали. С'гласно б'лгарската д'ржавна традиција в момента на в'зшествието на престола правителјат к'м личното име получава второто име на текуштија зодиак на б'лгарскија календар. Един от 12 зодиака носи имена : БУГА , ВОЛ , БИЗОН, ШЕГОР, КУБРАТ. Например у известнија КАЛОјаН "кало" означава "змеј", а ПРЕСИјаН е от годината "прасе".
По времето на Златната Орда практическото администриране се ос'штествјаваше от вассалните на чингизите правителите на Волжска Б'лгарија. јарл'к'т ( знак, тамга), давашти право на местно управление, с'што с'д'ржаше изображение на БУГА. С'штија знак е бил на портите на ЧИТАТЕ АЛБЭ ( Аккерман-на татарски, Белгород- Днестровскиј). " Читка" на б'лгарски означава "крепост", а "алп" в зависимост от контекста "бјал", "извисен", "божествен".
По-к'сно в царска Русија управленската елита е с'ставена от "золотоордынскаја знать" и , естественно, те не се били нито калмуци, нито туранци. Това си бјаха б'лгарски родове и затова от времето на Иван Грозни русските царе носјат титул
" Царь русскиј и болгарскиј".
Сега да преминем к'м името "б'лгар", но не с'м сигурен, че пост'т ште ми мине. Затова ште изчакам.:nenene:
Именно т'ј. "Македонската антична историја" в'в ваше (форумци) изп'ление- това е "историја" на изоставените и забравените от хората на А. Македонски селски роби, които през 25 века са сетиха за величие и амбиции.
Б'лгарската антична историја-това е историја на б'лгарските таркани-духовни водачи, пристигнали на Балкана да противостојат на экспансијата на иудео-христианство и воинственија исламизм.Те прод'лжиха делото на военните пратеници на Изтока- сарматите и гуните. Те носеха КР'СТА - символ'т на новата вјара, се зародила сред народите на Кавказа и Мала Азија и преследвани от Рим.
Историја на древните б'лгарите- това не е территориални притјазанија и не е "етническа" гегемонија, а антирабовладелска доктрина " Една душа не смее да насилва друга душа". Средновековната Б'лгарија-това е империја на духа, а не "аппарат на насилие" и затова нејната историја е бележита с'с разгром на арабите (Тервел), с'здаване славјанска христианска империја(цар Семион), книжнина,богомилство(Бојан Маг), духовно монашество( Иван Рилски). А по-к'сно - национално движение ( Васил Левски) и социал-демократически идеал ( Д. Благоев).
Без Б'лгарија историја на Балканите -е купчина намачкани и празни страници. :helou:
Тропаш глупости, очигледно уште еден занесенковец.
Политичка поезија и импресии, оди на струшки вечери на поезија ќе ти дадат некоја награда или пофалница.
ИЗВОРИ!!! Kај ти се античките, византиските и другите извори, текстови, ракописи кои го потврдуваат тоа што си го замислувате самите?!
Политичка поезија и импресии, оди на струшки вечери на поезија ќе ти дадат некоја награда или пофалница.
ИЗВОРИ!!! Kај ти се античките, византиските и другите извори, текстови, ракописи кои го потврдуваат тоа што си го замислувате самите?!
