Не спомнуваше порано силување на жени,бидејќи тоа обично се третира како посебен случај.Но ако баш сакаш,можеме и вака да ги толкуваме работите.
Тие силувани жени кои од своја повреденост и траума се во состојба да убијат живо суштество не се многу подобри од своите силувачи ако тоа свесно го прават.
Јас повторно би ги окривила демагозите и идеолозите на фашизмот над новороденчињата кои убедуваат дека абортус е исправна работа која треба да се направи,наместо да се покаже на тие жени дека мора да останат силни и без разлика на личната трагедија да продолжат понатаму.
Тоа се антички вредности кои слават моќ,сила на духот и суровост-према самиот себе,бидејќи наместо да се сожалчуваме самите себе треба да ја прифатиме својата судбина и да живееме по принципот дека тоа што нема да не убие ќе не направи посилни.
На страна што неспоредливо е поголем бројот на абортуси кои се извршуваат од други причини а не од силување,бидејќи кога би било од силување можеби и би можела да го прифатам нивното оправдување.
Но никако нема да го прифатам оправдувањето на женички кои се спремни да го убијат своет дете поради личен комфорт и поради тоа што не сакаат да го поделат своето парче леб-а такви највеќе извршуваат абортуси денес,а не сиромашните.
Абортусот доаѓа од запад ,каде што малограѓанската инцијатива за реевалуација на сите вредности го дехуманизира човекот и не му го одзема само моралот туку и честа да живее како човечко суштество.
Ги читав твоите постови и ептен ми се бендисаа, за разлика од оние на Гаро.
(
Гаро :baeh:, добро е кога некој понекогаш ќе те тресне на земја за да ја бакнеш прашината...)
Иако не е подфорумот Религија, ќе дадам токму такво гледиште на оваа тема,секако гледано од призмата на исламот.
Кога е во прашање абортусот, постојат неколку мислења во врска со тоа прашање.
Првото е дека никој од исламските научници не дозволува абортус после четвртиот месец од бременоста, бидејќи тогаш фетусот е формиран, во него е вдахната душата, и тоа е потполно формирано живо битие кое што има право на живот како и било кој друг.
Единствено опасноста по здравјето на мајката е исклучок од ова правило. Значи, ако продолжувањето на бременоста е опасно по животот на мајката, тогаш се дозволува абортусот да би се спасила мајката.
Кога е во прашање абортусот пред завршувањето на четирите месеци бременост, некои научници го дозволуваат абортусот. Некои други пак сметаат дека тој е дозволен до четириесеттиот ден од бременоста.
Интересно е да се спомне дека ниту лекарите немаат единствен став по ова прашање.И нивните мислења се поделени како и кај исламските научници.
Поради тоа во врска со ова прашање неопходна е строгоста, па мнозината од исламската улема се на мислење дека
абортусот не е дозволен,
освен во изузетни случаи – опасноста по мајката,како што спомнав, или силување.
Насилната бременост може да биде причина за абортус, и тоа во самиот нејзин почеток.
Некогаш се случува и пореметување па се одстапува од основните правила, па децата се раѓаат од незаконски или вонбрачни врски. Тоа е голем прекршок или грев,
но, не значи дека тоа дете не смее да ги ужива своите права.
Напротив, неговите права не се во прашање, без оглед во какви околности е родено.
Ова најдобро го појаснува хадисот кој го бележат
Бухарија и Муслим,а се однесува на една жена која што забременила на незаконски начин. Дошла кај Мухаммед с.а.в.с., и барала над неа да се изврши Аллаховата казна.Пратеникот с.а.в.с. и одговорил:
“ Оди, додека не се породиш! Ние имаме право према тебе, но немаме право према она што е во твојата внатрешност. Што погрешило детето кое го носиш за да умре со тебе?!” -Подоцна кога жената се породила, повторно отишла кај Мухаммед с.а.в.с. и барала да и се изврши казната, на што Мухаммед с.а.в.с. и рекол:
“ Оди и храни го детето, зошто тоа има право да биде исправно хрането/ доено!” -Кога детето пораснало и не зависело од мајката,тогаш над неа била извршена казната.
Значи, основа е детето да расте во закрилата на семејството, меѓутоа, ако дојде до вонбрачна бременост, детето не снесува никаква вина за тоа и нему треба да му се осигураат условите за нормален развој – во границите на можностите, за на тој начин да ги оствари своите права како и секое друго дете.
