Што кога не сте прифатени од страна на родителите на партнерот?

[langelina]

Anco

Од она што го прочитав досега, гледам дека проблемот е во ќерка ти. Има и место каде да живее и кој да и помага да застане на нозе, а таа одбира живот како во конц-логор. Не знам кои се причините за тоа, но изборот е нејзин. А таа има избор. Никој не може да ја задржи таму, ако таа не сака.

Знам за сличен пример и не ми е јасна постапката на невестите, но ете, од причини што им се само ним знајни, тие остануваат во таквите бракови.

 

[filoksenos]

За мене никогаш нема да биде пречка тоа. Пишувам за тие кои го имат и го имале овај проблем.
Сум мислел баги време на ова, што ќе биде ако биде така ...
И искрено јас ќе се нервирам да, но после некое време К.. ќе ме боли

Кога не знаете, не сте искусиле такво нешто, немојте да зборувате . многу е тешко верувајте.
многу е лошо ако не ги сака партнерот твоите родители па и обратно.
полошо нешто нема ниту на филм.

 

[PurplePuma]

Како бе не? И кое е решението, ќе чекате да умрат? Не можам да ве разберам. Не можел да се откаже од родителите мажов. Да се нормални луѓе, ќе разберам да не може да се откаже од нив. Ама во вакви случаи...

И те како ќе се откажам ако ми го понижуваат и повредуваат сопругот.
Него ај.
--- надополнето: 28 април 2013 во 02:57 ---

Кога не знаете, не сте искусиле такво нешто, немојте да зборувате . многу е тешко верувајте.
многу е лошо ако не ги сака партнерот твоите родители па и обратно.
полошо нешто нема ниту на филм.

Има, скраја да е, да ти умре дете. Да имаш болно дете.
Да ти го киндапираат детето.

Возрасни сме сите, можеме да се справиме со нечие ,,несакање,,.
Има пострашни работи во животот, да му е**м мајката.

 

[filoksenos]

И те како ќе се откажам ако ми го понижуваат и повредуваат сопругот.
Него ај.
--- надополнето: 28 април 2013 во 02:57 ---

Има, скраја да е, да ти умре дете. Да имаш болно дете.
Да ти го киндапираат детето.

Возрасни сме сите, можеме да се справиме со нечие ,,несакање,,.
Има пострашни работи во животот, да му е**м мајката.

точно е и твоето мислење. но да кажеме зборуваме овде за друго.
значи доколку твојата жена не ги сака твоите родители, и тие неа, и ти си мост цело време се обидуваш да ги споеш, со неа живееш. а и крвта вода не бидува.
боли верувај. дур не ти дојде на глава лесно е од страна.
Доколку си срекен сакаш твојата срека да ја споделиш со сите ,но не е можно
и така среката твоја без срекаТА НА ТВОИТЕ НАЈБЛИСК НЕ Е СРЕКА БРАТ.
рекле некогаш старите но и вистина е.

 

[Keepitreal]

Кога не знаете, не сте искусиле такво нешто, немојте да зборувате . многу е тешко верувајте.
многу е лошо ако не ги сака партнерот твоите родители па и обратно.
полошо нешто нема ниту на филм.

Зато и ја отворив темава. Да кажеме сите што имаме, барем коа не можеш да се испукаш на вистинско место, пукај тука. И за да кажете истуства, малце да не научите нас што немаме осетено.

 

[filoksenos]

Така е. старите мислат оти знаат се и мора како нив и ние да правиме. животот е мн сменет од нивно време па до сега, неможе да им се вдене глава и кога не треба и кога се криви.
инаку почит си е почит, но ако постои одбовност уште во почетокот на бракот и ли заедничкиот живот ,како и кавги... не чекајте среќа за понатаму.

остануваат лузни и рани кои што не може ништо да ги залечи,треба да се одделиш на цело.
или треба да ја смениш жената,или земјата во која живеете.
Родителите судбински неможеш да ги смениш.
Ниту си назад ниту си напред

 

[PurplePuma]

точно е и твоето мислење. но да кажеме зборуваме овде за друго.
значи доколку твојата жена не ги сака твоите родители, и тие неа, и ти си мост цело време се обидуваш да ги споеш, со неа живееш. а и крвта вода не бидува.
боли верувај. дур не ти дојде на глава лесно е од страна.
Доколку си срекен сакаш твојата срека да ја споделиш со сите ,но не е можно
и така среката твоја без срекаТА НА ТВОИТЕ НАЈБЛИСК НЕ Е СРЕКА БРАТ.
рекле некогаш старите но и вистина е.

Женско сум, прво
Понатаму, ако со некој човек решам дека ќе го делам животот дур да умрам, ако му родам деца, и на крајот, јас го сакам и не сакам да живеам без него, а моите родители немаат објективна причина за бунење, ќе ги отерам кај што не треба.
Да, се согласувам, боли, ама нив не ги боли ли јас кога страдам?

На крајот на краиштата, тие како родители треба да се жртвуваат за мене, а не јас за нив.

 

[moni_moja]

На крајот на краиштата, тие како родители треба да се жртвуваат за мене, а не јас за нив.

Љубовта е жртвување на самиот себе за тие што ги сакаме, откажување од нешта и од моменти, така ја принесуваме и за родителите и за децата и за пријателите и за партнерот

Ако нема објективна причина вистинскиот родител нема да прави проблеми

 

[langelina]

Не може да очекувате родителите да ви живеат у 21. век, ако вие самите сте у 19. век!
Кога стапувате во брак, тоа го правите зашто го сакате партнерот, а не затоа што ве сакаат неговите родители или пак затоа што вашите родители го сакаат него.

Комплицирано е ако живеете заедно. Тогаш колку и да сте флексибилни и добро да се согласувате, премногу сте и треба да барате чаре да се одделите.

Исто така, многу се коплицира, ако свекрвата има нерасчистени сметки со синот, а се истура врз снаата.

Секој си ги знае родителите и знае дека идеални нема.
Кај нас на пример, си ги гледаме мажите. Тоа значи дека кога одиме кај моите родители, ја викам мама насамо и кажувам што тој сака, што не сака, што може, што не може, оти друго е кога ќе ти каже ќерка, друго е кога ќе ти каже зетот. Нее го оставам сопругот сам да се снаоѓа.

Сите не сме израснале во иста средина и немаме исти навики. Ако родителите не се трудат да му угодат ан сопственото дете, нема што дојдениот (снаа или зет) да очекува да се постелат пред него.

За родителите на партнерот не се зборува лошо пред него, зашто тие се негови родители, какви се такви се. Тоа може да го трачате со пријателките.

 

[zaajvarspremen]

Anco, те читам наназад низ темава и стварно не можам да ти се доначудам. Од една страна ми навистина многу жал за ќерка ти, ама пак од друга страна и не ми е, бидејќи и не е во безизлезна ситуација. Да речеше дека е болна од нешто неизлечиво (скраја да е), ќе сфатев... ама во вашиов случај има многу решенија, а ти конкретно како татко ништо не си превзел до сега. Седиш само мирно и се нервираш дури детето и внуците ти патат. Затоа постои таа изреката: „Злото преовладува тогаш кога добрите луѓе не превземаат ништо“.
Нешто спрема кое се водам низ животов е: „Немој да судиш за нешто што не си го доживеал или искусил“. Не сум бил родител до сега и да го искусам тоа, ама во твојов случај, од досега прочитаново, ќе направам исклучок и ќе заклучам дека ти и твојата жена сте потфрлиле во воспитувањето на твојата ќерка. (За таа што е магистерот нема да коментирам, сепак не е во таква каша како другава... финансиите се далеку помал проблем отколку малтретирањето).
Очигледно сте направиле грешка во воспитувањето штом не сте ја научиле какви луѓе треба да одбира за да се дружи и што е најважно, каков тип на човек да одбери за брачен сопатник. Извини, ама профилот на човек што го опиша (нејзиниот маж) е тип на човек што заслужува да дочека старост и да умри осамен, а не да оформува фамилија. Уште помалку да помислам детето да го предадам во таква фамилија да живее и деца да гледа. Тука ви е една од најголемите грешки. И втора работа, возраста. Мажење на 20 години според мене е крајно несериозна работа. Никој не е доволно созреан и искусен за да на 20 години може зрело да размислува за оформување фамилија како и последиците од таквиот чекор при избор на погрешен партнер. Па уште и кога прочитав дека стапиле во брак после само 1-2 месеци познанство, уште повеќе ми стана јасна ситуацијата...
И вие како родители наместо да превземите нешто, вие само ја одржувате таа ситуација (неподнослива) и понатаму. Исто како жар што тлее, ти да го чепкаш со машата...
Знаеш многу добро дека институциите, системот, полицијата кај нас не функционираат. Не се надевај на нив! Земај колата, земи си ја ќерка ти заедно со внуците и носи ги кај тебе дома и најбрзо што можи потегнувајте бракоразводна парница. Сите карти се на ваша страна на суд.
Ќе речиш дека не е така лесно, нема да сака ќерка ти... да, сфаќам. Затоа ќе се потрудиш ти како родител, грешката што си ја направил во изминатите 2-30 години сега да ја исправиш и да и објасниш убаво шо ја чека понатаму во таква фамилија. Во такви услови јас се сомневам дека ќе доживее 60 години и внуци да види ќерка ти. Да не зборувам за твоите внуци... обично од такви фамилии потекнува деликвенцијата. Сите предуслови за тоа ги имаат. Па сега размислете дали сакате внуците да ви израснат во нормални луѓе, магистри... или да ги гледаш еднаш неделно во Идризово.
Подобро да раснат тие деца без татко, ама со нормална мајка, баба и дедо... отколку во таа мизерија таму.
Не можам никако да ве разберам како така рамнодушно поднесувате вакви ситуации и се правите немоќни?! Секогаш има решение и излез од ситуацијата... Ама не секој има храброст да направи промени во животот, дури и кога се на подобро тие промени.

Ќе пробам постов да не биде многу груб, и тоа од две причини - според претходните твои постови си ми ОК форумџија, а и генерално се согласувам со твојот став по оваа тема. Ама со акцент на „генерално„ затоа што брате постов, а посебно болдираниов дел се тотално промашени.

Прво и основно, за првите три-четири болда. Од каде заклучокот како човекот си ги воспитувал децата? Верувам дека ги воспитал добро, а можеби и ти со во право, ама не е поентата во тоа. Поентата е дека проблемот нема врска со воспитувањето туку со нешто друго -некои ќе ти речат судбина, некои ќе ти речат љубов. Не ме терај да го објаснувам ова зошто не сум правиот човек за тоа - не верувам слепо ни во едното ни во другото, а и не верувам дека постои логично објаснување. Само ќе те прашам и тебе и другите што те лајкнале за овој став - Сте биле ли во ситуација некогаш да делите пар во љубовна караница? Ама мислам баш караница, да мораш да го зашлапаш фино мажето за да ги одделиш. Ако сте, да споредиме искуства во друга прилика .

Што се однесува до институциите, и подобро да не пробува со нив. Не ли гледате дека целиот проблем е што девојчето НЕ САКА да го напушти моронот? Се додека е така, бабата на дедо Анчо е во право, се друго е празен муабет.
--- надополнето: 28 април 2013 во 15:53 ---

Љубовта е жртвување на самиот себе за тие што ги сакаме, откажување од нешта и од моменти, така ја принесуваме и за родителите и за децата и за пријателите и за партнерот

Ако нема објективна причина вистинскиот родител нема да прави проблеми

Многу теорија, малку искуства. Ајде кога спомна откажување, да речеме не оди работата, од кого ќе се откажеш - од родителите или од мажот?

 

[moni_moja]

--- надополнето: 28 април 2013 во 15:53 ---

Многу теорија, малку искуства. Ајде кога спомна откажување, да речеме не оди работата, од кого ќе се откажеш - од родителите или од мажот?

ехе... најтешко е кога треба да се откажеш од еден што го сакаш за друг што го сакаш - за се друго е лесно

арно ама за се има разговор - ако се најдам да се откажувам од еден заради друг ќе се откажам од оној што нема да разбере колку ми значи другиот. Тоа во сегашно време

Еднаш одамна може има 15 години јуначки се откажав од една личност за да не дојде во ситуација да се справува со другите околу мене.... зошто немав храброст ни знаење како да се справам со нив и да ги ставам на терезија, немав ни сила да ги оставам.... крвта викаат не била вода

 

[langelina]

Никогаш не сум правела компромиси за партнерот.
Ако ми е мене таман, и на другите ќе им биде.
Со мајка и татко до море, со момче преку море.

 

[moni_moja]

Никогаш не сум правела компромиси за партнерот.
Ако ми е мене таман, и на другите ќе им биде.
Со мајка и татко до море, со момче преку море.

Создравје бејби. Пиши од таму ))

 

[zaajvarspremen]

ехе... најтешко е кога треба да се откажеш од еден што го сакаш за друг што го сакаш - за се друго е лесно

арно ама за се има разговор - ако се најдам да се откажувам од еден заради друг ќе се откажам од оној што нема да разбере колку ми значи другиот. Тоа во сегашно време

Еднаш одамна може има 15 години јуначки се откажав од една личност за да не дојде во ситуација да се справува со другите околу мене.... зошто немав храброст ни знаење како да се справам со нив и да ги ставам на терезија, немав ни сила да ги оставам.... крвта викаат не била вода

Почитувам луѓе што знаат да почитуваат, само проблемот е што не можеш секогаш да се откажуваш од некого поради мир во куќа. А тука клучниот збор е компромис (ако веќе не може да биде по твое ).

Конкретно за „пред 15 години„, има многу нијанси. Ако се работи за тинејџерска љубов (многу веројатно ) што старите не ја прифаќале и ти го објасниле тоа (а ти си го сфатила, многу важен дел ), тогаш се си е ОК, ако се работи за избор или „тој или јас„ затоа што -ете така, не ми се свиѓа, и не е баш ОК.. Во секој случај било поминало.

 

[langelina]

Создравје бејби. Пиши од таму ))

За оној што велеа дека не е за мене, испадна дека навистина не сме еден за друг. Ама тоа требаше ние да го одлучиме. Ние не се разделивме заради причините кои ги наведуваа други лица, туку затоа што веќе не се сакавме.