Мене најчудно ми е тоа што во сонот сум спротивен од јаве, во сонот си ги бранам ставовите и сум арогантен, дури и не се срамам од ситници од што се срамам во живо, а за Sleep Paralyses халуцинациите сум најблагодарен што исчезнаа, оти секогаш мислев дека ми е последна ноќ тоа.Sleep paralyses халуцинациите.
тоа всушност е кога мозокот се поврсува со физичкиот дел од телото, кога заспиваш се исклучува за да не преташ во кревет, а кога се спојува имаш чуство дека паѓаш и се будиш[DOUBLEPOST=1446730535][/DOUBLEPOST]Чудно ми е она кога при пад од висина во сонот реално ја чувствувам инерцијата чак што више ми се случило и да паднам од кревет.
Или пак оној момент кога си во ситуација да бегаш а ти се сечат нозете и ни милимитетар не можеш да се помрднеш.
зависи за што вид несреќа збориме; зошто ако некој стално вози невнимателно, и да не сонуваш знаш дека некогаш ќе се бапне негде, ако некој е тешко болен (или многу стар) и да не сонуваш знајш дека скоро ќе умре. само би рекол дека во сонот мозокот си праи слика за случката,Веќе се плашам да заспијам од соновите, повторно се случи несреќа во семејството, а соновите ме измачуваа преку месец дена, потсвесно очекував дека нешто лошо пак следи, но не можев ни да претпоставам што точно. Нажалост уште научно немам сретнато добро објаснување што се случува во вакви моменти, како е можно да се “предвидат“ некои случувања и истите да не прогонуваат во сонот, дали некое сетило кое уште не еволуирало или пак изумрело со текот на еволуцијата или што конретно не знам, но искрено се надевам дека човекот ќе успее скоро да го разбере мозокот во целост, како функционира и како да го контролира.