Фридрих Ниче

[Cool Hand Luke]

Господ е мртов, има тука доста мудрост што де Мело поблаго ја објаснил дека не вреди пусто да се верува во нешто, дека тоа створа стереотипен медиокритет од човека, према кој супериорниот антихрист (всушност нормалниот човек) треба да се постави и со извесна надменост, со висината на својата душа, со презир, инаку медиокритетите жив ќе го изедат. Но безусловна љубов за себеси, а љубовта не е љубов ако сепак не се подели. Еее, заебан тип тој Ниче бил.

 

[Liberation]

Viteško-aristokratski vrednosni sudovi imaju za pretpostavku izrazitu telesnost, cvatuće, bogato, čak prebujno zdravlje, računajući tu i ono što uslovljava njegovo održavanje: rat, pustolovinu, lov, ples, borbene igre i uopšte sve što uključuje snažno, slobodno, vedro delanje. Svešteničko-otmeni način vrednovanja ima — to smo videli — druge pretpostavke: dovoljno loše za njega ako je reč o ratu! Sveštenici su, kao što je poznato, najljući neprijatelji — a zašto? Zato što su nemoćni. Iz nemoći, mržnja kod njih raste do čudovišnosti i jezivosti, prerasta u najduhovnije i najotrovnije. Ljudi obuzeti pravom velikom mržnjom u svetskoj istoriji uvek su bili sveštenici; oni su bili obuzeti i najotrovnijom mržnjom: — s duhom svešteničke osvete, jedva da se uopšte može uporediti neki drugi duh. Ljudska istorija bi bez duha koji je u nju došao od nemoćnih bila isuviše glupa stvar: — uzmimo odmah najveći primer. Sve što je na zemlji učinjeno protiv "plemenitih", "moćnih", "gospodara", "vlastodržaca" nije pomena vredno u poređenju s onim što su protiv njih učinili Jevreji: Jevreji, onaj sveštenički narod koji je, sebi zadovoljenje od svojih neprijatelja i porobljivača umeo da pribavi jedino radikalnim preokretanjem njihovih vrednosti, dakle činom najduhovnije osvete. Jedino to je odgovaralo jednom svešteničkom narodu, narodu sa najsuzdržanijom svešteničkom osvetoljubivošću. Niko drugi nego Jevreji su bili oni koji su se drznuli da sa zastrašujućom doslednošću preokrenu aristokratsko vrednosno izjednačavanje (dobar = otmen = moćan = lep = srećan = bogu mio) i da se zubima najponornije mržnje (mržnje nemoći) toga drže, naime "samo bedni su dobri; samo siromašni, nemoćni, samo ljudi iz nižih slojeva su dobri; isto tako, pobožni su jedino paćenici, siromašni, bolesni, ružni, jedino su oni bogougodni, samo za njih postoji blaženstvo — a vi, naprotiv, vi otmeni i moćni, vi ste za sva vremena zli, svirepi, pohlepni, nezasitljivi, bezbožni; vi ćete takođe za sva vremena ostati nesrećni, prokleti i odbačeni!"... Zna se ko je nasledio ovo jevrejsko preokretanje vrednosti... Što se tiče ogromne i preko svake mere kobne inicijative koju su Jevreji pokrenuli ovom najprincipijelnijom od svih objava rata podsećam na stav do koga sam došao drugom prilikom (S one strane dobra i zla, str. 118) — naime da s Jevrejima počinje robovski ustanak u moralu: onaj ustanak koji za sobom ima istoriju dugu dve hiljade godina i koji smo danas izgubili iz vida samo stoga što je on — bio pobedonosan...

Генеалогија на моралот, прва расправа -Добро и зло, добро и ’рѓаво, 7.

--- надополнето ---

Reč εσθλος [esthlos] koja je iskovana za to, prema svom korenu znači čoveka koji jeste, koji ima realnost, koji je stvaran, istinit; zatim, jednim subjektivnim obrtom, istinit je dobio značenje istinski: u toj fazi preobražavanja pojma, ta reč postaje obeležje i lozinka plemstva i potpuno dobija smisao "plemenit", radi razgraničavanja od lažnog prostog čoveka kako ga shvata i prikazuje Teognid — dok konačno, posle propasti plemstva, reč ostaje za označavanje plemenitosti duše i postaje, tako reći, zrela i slatka. U reči κακος [kakos: rđav, ružan, kukavan.] kao i δειλος [deilos: Strašljiv, slab, nemoćan.] (plebejac nasuprot onome koji je αγαθος [agatos: dobar, valjan, plemenit.] ) podvučena je strašljivost, kukavičluk: to je možda nagoveštaj u kom pravcu treba tražiti etimološko poreklo reči αγαθος (agatos) koja se može tumačiti na više načina. U latinskom malus[loš] (uz koje stavljam grčko μελας [melas: crn, mrk, mračan.] ) moglo bi da označava prostog čoveka kao tamnoputog, pre svega sa crnom kosom ("hic niger est — ": Ovaj je crn..." (Horacije, Satire, I, 4, 85) ), kao prearijskog stanovnika na italijanskom tlu koji se od svetlije, plave osvajačke arijske rase koja je postala vladajuća, najjasnije razlikovao po boji kože; bar mi je galski pružio potpuno odgovarajući slučaj — fin (na primer u imenu Fin-Gal), reč koja označava plemstvo, i na kraju dobar, plemenit, čist, prvobitno plavokos nasuprot tamnoputim crnokosim starosedeocima. Kelti su, uzgred rečeno, bili apsolutno beloputa rasa; pogrešno je kad se one zone uglavnom tamnokosog stanovništva koje su uočljive na brižljivije rađenim etnografskim kartama Nemačke dovode u vezu s nekim keltskim poreklom ili mešanjem krvi, kako to još Virhov čini: naprotiv, to su tragovi prearijskog stanovništva Nemačke. (Isto to važi za gotovo celu Evropu: u suštini, pobeđena rasa je tu najzad ponovo preovladala u boji kože, kratkoći lobanje, možda čak i u intelektualnim i socijalnim instinktima: ko nam garantuje da moderna demokratija, još moderniji anarhizam i naročito ona sklonost "komuni", najprimitivnijem društvenom obliku, koja je sada zajednička svim evropskim socijalistima, ne znače u stvari jedno snažno izrođavanje — i da je osvajačka rasa gospodara, arijska rasa, počela i fiziološki da podleže?...) Mislim da latinsko bonus[dobar] smem tumačiti kao "ratnik" pod pretpostavkom da bonus s pravom svodim na stariji duonus (uporedi bellum = duellum = duen-lum, u kome mi se čini da je sačuvano ono duonus. Bonus dakle kao čovek raspre, razdvajanja (duo), kao ratnik: vidi se šta je u starom Rimu činilo "dobrotu" jednog čoveka. Zar ne bi i samo nemačko "Gut" (dobro) moglo da znači "der Göttliche" (božanski), čovek "božanskog roda"? I da bude identično s imenom naroda (prvobitno pl.), "die Gothen" (Goti)?

Генеалогија на моралот, прва расправа -Добро и зло, добро и ’рѓаво, 5.

Нема да коментирам, ќе оставам секој да си изгради свој суд за тоа дали овде има расизам и злонамерна игра со разни зборови.

 

[c i t r o]

Сакам за дипломска да го земам..што мислите Само ко да ја освежам темава.

 

[Pat Bateman]

Сакам за дипломска да го земам..што мислите Само ко да ја освежам темава.

Не се мисли зимај...и јас правев слично нешто само не беше за дипломска...за матурска )

 

[Luki Junior]

Сакам за дипломска да го земам..што мислите Само ко да ја освежам темава.

Разгледај го аспекто на сифилис и проститутките у неговата филозофија. Дали имале влијание или не?
Да не е бил тајно импресиониран од них оти може ем да го ебат, ем да му земат парите, и ем да се однесуват како ништо да не е било. А човеко да си е патил за емоционална блискост, и никако не ја е добијал, па развијал цела филозофија само и само да си ја оправда сопствената емоционална состојба.

 

[Змејко и]

Разгледај го аспекто на сифилис и проститутките у неговата филозофија. Дали имале влијание или не?
Да не е бил тајно импресиониран од них оти може ем да го ебат, ем да му земат парите, и ем да се однесуват како ништо да не е било. А човеко да си е патил за емоционална блискост, и никако не ја е добијал, па развијал цела филозофија само и само да си ја оправда сопствената емоционална состојба.

Замисли Ниче да се ќарел со некоја баварска селанка и да си живеел домаќински живот во Рустенкирхен. Таа ќе му варела супа, а Ниче ќе и подвикнел:
*Не туку зјапај во супата, мори, оти и супата ќе почне да зјапа во тебе!*

 

[Luki Junior]

Замисли Ниче да се ќарел со некоја баварска селанка и да си живеел домаќински живот во Рустенкирхен. Таа ќе му варела супа, а Ниче ќе и подвикнел:
*Не туку зјапај во супата, мори, оти и супата ќе почне да зјапа во тебе!*

По тава време, едвај ли некој баварски Јодлер би кандисал да си ја даде ќерка му на курвар, абдал, и филозоф со сомнителни намери. Ама теоретски, тава би била добра алтернативна приказна за добра ноќ, за млади ванабе филозофи шо се успиват од стари софисти...

 

[Ipsissimus]

 

[c i t r o]

Ja земав темата: Генеологија на моралот,доброто и злото.

 

[callejón de la muerte]

Bump, девет години немало пост

Нека биде и пешак и рено клио, пак е лоша логиката. Ако некој нема пари за кола, не значи дека мора да не ги познава колите. Ниче е еден од оние ретки ликови во историјата кој навистина страдале заради човештвото. Никој како Ниче не ја почуствувал трагедијата на западот, смрта на Бог и падот на сите морални вредности. Ниче се обидел да го надмине сето тоа низ својата филозофија. Превреднување на сите вредности, надминување на човечкото, премногу човечкото. Ниче имал толку чуден, фантазмагоричен живот, што не може да биде сфатен и вреднувам од позицијата на удобност на една банална егзистенција.

Може да ги познава колите по изглед, да каже колку развива Рено Клио и колку коња има или било што, но колку тоа му вреди ако не знае да вози и се забие со Клиото во прва бандера? Затоа беше прашањето која е поентата на советите вон можноста истите да се применат во реалноста?
Секако дека би можеле, но кој би бил резултатот?

Воља за моќ не е негово дело, во смисла дека тој никогаш не испечатил таква книга. Тоа се негови записи собрани после неговата смрт и испечатени, и понекогаш се доведува во прашање автентичноста на некој од тие записи бидејќе сестра му ги уредувала, а таа не била баш личност од доверба.

Ако е тоа случај, тогаш моето познавање е уште поограничено, за жал. Но мора да се признае фасцинантноста на неговиот животен пат и преголемиот товар кој го примил на себе, можеби најголем до тогаш.

 

[Aceso]

Неговиот целокупен однос кон жените е двосмислен. Не може да се каже дека е мизогинист и сексист, токму заради позадината зад тие мизогинистички перцепции (емоционалната зависност од неговата мајка и сестра), како и фактот што интелектуално ги респектирал, а и бил единствениот кој се борел за правата на жените на универзитетот во Базел. Исклучок се некои негови ставови, кои навистина може да бидат двосмислени или противречни. Затоа што на моменти човек помислува дека истоверемено ги презира и фали жените. Од една страна знаечњето на напишаното е брутално омаловажувачки, а од друга страна добиваш впечаток дека ги возвишува на очајно романтичен начин. Сарказам, иронија и цинизам? Или благодарение на поетскиот стил на пишување остава доволно простор за различни толкувања и интерпретации на неговите ставови? Фасцинантен е начинот на кој што се прави конфузија кај интерпретаторот.

Во негово време, позицијата на жената била целосно различна од позицијата на жената денес. Веројатно и тоа претставува основа и отскочна даска за развој на нови идеи. На крајот на краиштата субјективните ставови се одраз на објективно истражување и толкување.