karan
бивш поет, плукач, вљубеник во слободата
- Член од
- 31 мај 2006
- Мислења
- 3.595
- Поени од реакции
- 2.719
Недолго после кулминацијата на сириската граѓанска војна, мечката заигра и во дворот на турскиот самопрогласен "султан", авторитарниот владетел на турската република Реџеп Таип Ердоган.
На последните случувања со преземање на управувањето со про-опозицискиот весник "Заман" се гледа како уште еден во низата обиди на ревносниот "спроведувач на турската правда и развој" да ги неутрализира сите политички и општествени противници.
Бизарноста во овој политички поход за "заштита на ликот и делото" е тоа што паралелно со систематската борба против курдските сепаратисти, опозициските партии и движења, ограничување на секуларноста, човековите права и слободи и слободата на информирање, промовирањето на панисламистички и нео-отомански амбиции, оваа политика се спроведува и на индивидуално ниво, па така во последните 18 месеци се покренати околу 2000 тужби против граѓани за навреда на претседателот. Засега Ердоган преку ставање под контрола на судството и армијата успева да се одбрани без посериозни последици од сите протести како и од (домашните и меѓународни) обвинувања за коруптивни дејности на блиски лица од неговото семејство и опкружување.
На надворешнополитички план ситуацијата исто така се комплицираше. Турција како еден од главните поттикнувачи, и финансиски и логистички поддржувачи на антивладините формации во Сирија успеа да ги наруши добрите односи со Руската Федерација поради што трпи не само во делот на геополитиката туку и во сферата на приходите, пред се во областа на туризмот и земјоделието.
Курдските сепаратистички движења исто така се активираа во регионот на Дијарбекир каде што и покрај ограниченото известување во светските мејнстрим медиуми се случува вистински воен конфликт помеѓу армијата и сепаратистите, а терористичките напади извршувани од страна на Курдите и ИСИС станаа вообичаен дел од турското секојдневие.
Сето погоре набројано плус ситуацијата со бегалците и врските со исламистите спротивно од јавно калкулантскиот однос на турската власт се чини само повеќе ги заоструваат односите со поголемиот дел на земји членки на НАТО и ЕУ, чии официјални претставници во последниот период отворено ги критикуваат потезите на турската власт.
Генерално речено хаосот во главата на Ердоган, се повеќе се пресликува во турското секојдневие и реалност.
Какви се перспективите во делот на внатрешната стабилност и надворешната политика на Турција? Се чини дека амбициите за зајакнување на регионалното влијание на Турција ќе останат само пуста желба.
На последните случувања со преземање на управувањето со про-опозицискиот весник "Заман" се гледа како уште еден во низата обиди на ревносниот "спроведувач на турската правда и развој" да ги неутрализира сите политички и општествени противници.
Бизарноста во овој политички поход за "заштита на ликот и делото" е тоа што паралелно со систематската борба против курдските сепаратисти, опозициските партии и движења, ограничување на секуларноста, човековите права и слободи и слободата на информирање, промовирањето на панисламистички и нео-отомански амбиции, оваа политика се спроведува и на индивидуално ниво, па така во последните 18 месеци се покренати околу 2000 тужби против граѓани за навреда на претседателот. Засега Ердоган преку ставање под контрола на судството и армијата успева да се одбрани без посериозни последици од сите протести како и од (домашните и меѓународни) обвинувања за коруптивни дејности на блиски лица од неговото семејство и опкружување.
На надворешнополитички план ситуацијата исто така се комплицираше. Турција како еден од главните поттикнувачи, и финансиски и логистички поддржувачи на антивладините формации во Сирија успеа да ги наруши добрите односи со Руската Федерација поради што трпи не само во делот на геополитиката туку и во сферата на приходите, пред се во областа на туризмот и земјоделието.
Курдските сепаратистички движења исто така се активираа во регионот на Дијарбекир каде што и покрај ограниченото известување во светските мејнстрим медиуми се случува вистински воен конфликт помеѓу армијата и сепаратистите, а терористичките напади извршувани од страна на Курдите и ИСИС станаа вообичаен дел од турското секојдневие.
Сето погоре набројано плус ситуацијата со бегалците и врските со исламистите спротивно од јавно калкулантскиот однос на турската власт се чини само повеќе ги заоструваат односите со поголемиот дел на земји членки на НАТО и ЕУ, чии официјални претставници во последниот период отворено ги критикуваат потезите на турската власт.
Генерално речено хаосот во главата на Ердоган, се повеќе се пресликува во турското секојдневие и реалност.
Какви се перспективите во делот на внатрешната стабилност и надворешната политика на Турција? Се чини дека амбициите за зајакнување на регионалното влијание на Турција ќе останат само пуста желба.