Еве конечно еден асален
македонски новинар. Фала ти, Катерина Блажевска.
Македонија не е ЗЕРП
Новите предлози на Нимиц во Виена покажаа дека Караманлис „дебело“ го убедил посредникот оти Грција нема да се задоволи со компромис за името од типот „демократска“ или „независна“. Трите последни предлози на Нимиц се израз исклучиво на грчката желба да ни наметне временска или географска одредница во името. За каков компромис може да стане збор во ваков случај, особено кога Македонија е исправена пред тежок и апсурден ултиматум - име или НАТО! Нашето име досега ниту било ниту е закана за соседите или за стабилноста на регионот. Под тоа име грчки инвеститори во земјава прават профити. Под тоа име македонски граѓани со децении го полнат туристичкиот буџет на Грција. Под тоа име праќаме војници во мисии во Ирак, во Авганистан, наскоро и во Чад. Зошто не ни ги вратат ако е проблем името на земјава? Или тоа не важи на фронтот, туку само на зелена маса, на која меѓународното право е претворено во саксија, каде што виреат само моќта и интересите на големите. Во овој суптилен период, никој нема право нашето одбивање да прифатиме ултиматум за името да го толкува како отсуство на желба за влез во НАТО или како недостиг од желба за стабилност во регионот. Токму Грција со ваквите уцени го оневозможува нашето право да бидеме дел од колективниот безбедносен систем и на тој начин директно и крајно неодговорно инвестира во регионална криза и нестабилност.
Веќе се уверивме дека Грција не избира средства за тоа. Можно ли е достоинството и желбата за евроатлантска интеграција на повеќе од 2 милиона граѓани на Македонија да имаат помала цена од личните впечатоци на Саркози од грчката книга за неговиот дедо? Нели не требаше да гледаме во минатото или тоа не важи за сите? Една наменски додворувачка прикаска за животот на неважен еврејски трговец во Солун од пред цел еден век се покажа посилна од сите принципи на меѓународното право и стандарди на алијансата. Верувавме дека за НАТО се потребни низа армиски реформи и исполнување куп политички критериуми. Но, од ова карикатурално поимање на принципите што јавно ги демонстрираат членките на НАТО произлегува дека подобро ќе поминевме ако напишевме книга за баба и' на Карла Бруни, која била медицинска сестра на италијански војници во Дебарско, за чичкото на Ангела Меркел, кого партизаните го спасиле од стрелање во Демиркаписко, или за дедо му на Гордон Браун, кој на пат за Солун поминал низ Долнени и заглавил таму со гајдаџиска тајфа. Но, ваквата проѕирна и глобална хипокризија не ни дава право да си поигруваме со сопствената земја и да и' го ставаме името на барабан за јавна лицитација. Уставното име на земјава не може да се третира како хрватски ЗЕРП (Заштитен еколошко-рибарски појас), како што некои самопрогласени аналитичари сакаат да го поистоветат. Санадар направи отстапка за ЗЕРП, но од вчера словенечки рибари бараат отштета за периодот во кој биле спречени да „стопанисуваат“ во појасот. Словенечкиот министер за земјоделство најави дека цехот што го бараат словенечките рибари ќе го плати Хрватска. Ете како претседавачот со ЕУ го „награди“ Санадер за направениот компромис со ЗЕРП. Во желбата да бидеме флексибилни во време кога не ни е оставен простор за маневар, се плашам дека ќе завршиме како јато рипчиња заплеткани во мрежата на некој друг ЗЕРП, подготвени за конзервирање во лименка што ќе ни дозволат самите да си ја избереме. Македонија заслужува да влезе во НАТО не како лименка за нов бренд. Нам ни е потребна алијансата, но не по ваква цена. Она што треба да го сфатат граѓаните на земјава, е дека НАТО нема да ни ги решава домашните политички проблеми, ниту меѓуетничките односи. НАТО нема да биде сигнал за странски инвеститори ако ние сами не ги подготвиме условите за тоа -да им гарантираме сигурност, право на сопственост, стабилно судство и ефикасна администрација. Ова се вистинските критериуми за влез во алијансата, а не името. Тоа е замката, во која не смееме да паднеме. Со Грција ќе го решаваме спорот, но не преку НАТО, не преку вето и не преку уцени. Од таа позиција Македонија не смее да отстапи.
Катерина Блажевска
Извор
