Страв од заљубување/љубов

[Fabullous_178]

Имав страв,и тоа голем,и криво ми е што го снема баш коа највеке ми требаше.
Колку поинаку ке беше сега,да си останев исплашен и да не се праев шизик на ризик.

 

[Ivy_K]

јас не се плашам од љубов ама ми е преку онакво и од љубов....

да токму поради тоа дек асе нашто мора да заврши или ок или мн лошо и болно затоа и не гледам да се заљубувам премногу.... колку што можам да се заштитам иако таму нем аправила и копче за заборав....

 

[black angel]

po niza propadnati ljubovni iskustva veke kako da ne sakam da se zaljubam.sekogas koa ke pomislam da sakam nekoj toj mi odvraka so onaka drugarski te sakam i stvarno mi e tesko i pocnav mn da pazam so kogo se zblizuvam zs sekogas na kraj ispagam povredena

 

[devojcence]

jas sum bas sega vo takov period.koga nemozat da mi se javat custva povtorno.ne deka se plasam od zaljubuvanje nego ne se desilo. i malce mi e strav od prethodnoto dolgogodisno loso iskustvo i razocaruvanje sega za razlika od prethodno mnogu analiziram i sum postisnata vo odnos na vrakjanje na ljubov,za so nekoj da pocnam vrska. i strav da ne se izgoram pak

 

[The Goddess]

Што поради несигурноста во себе, што поради некои порази во минатото, со години имам страв во коски од заљубување. На почетокот свесно се трудев да не се врзам и заљубам во некој, а сега тоа ми се има развиено во "условен рефлекс".Не еднаш се наоѓам во ситуација како несвесно ги негирам и потиснувам чувствата за одредени особи. Тоа толку се повторува што почнува да ми пречи, а не знам како да излезам надвор од тој зачаран круг.
Затоа што она што некогаш ми служеше како штит од емотивни разочарувања, сега се претвора во оклоп кој ме гуши. Ми ги гуши емоциите и ми вгнездува сивило и рамнодушност. А, тоа е далеку од пријатно чувство.

Да и јас се наоѓам во истата ситуација и потполно те сваќам како ти е. И како што минува времето стравот се повеќе и повеќе расте, се зголемува и таложи до тој степен што веќе почнува да ме задушува. Како што кажа и ти самата, на почетокот самата си задавав пречки да се заљубам во некого или да почувствивам некои извесни чувства за некого,а кога би се десело и тоа т.е. кога јас би почувствувала нешто за некого застанувам тука, не продолжувајќи понатамо при тоа несвесно трудејќи се на секој можен начин да го побијам тоа чувство измислувајќи си некои неосновани причини.Откако ќе успеам во тоа, а во последно време мн. често успевам, продолжувам понатаму тешејќи се дека тој-некој не бил за мене, не ми одговарал и сл. и дека навистина постои таа личност во која јас еден ден би се заљубила.И колку повеќе се врти и повторува ваквиот циклус, моите критериуми за „господинот совршен“ се повеќе се зголемуваат така што веќе не сум сигурна ни дали некој воопшто некогаш ќе ги достигне.А кога некој барем малку веќе почнува да ги достигнува, како што веќе погоре кажав, јас си измислувам неосновани причини и тука застанувам секогаш со мислата- дека веќе никогаш нема да сакам некого толку силно како што некогаш сум сакала некого( а кој патем е потполна спротивност на партнер каков што јас во суштина сакам) и дека ќе си останам сама или пак ако не сама сепак со некого кој и за тоа си мислам дека нема да го сакам.
Незнам дали е ова страв или незнам што е ама секој кој ме разбира би го замолила за совет :smir:

 

[jamey jasta]

neznam, ama sega nekako kako da se osekjam da se naogjam u takva situacija... ama veke ne i se doblizuvam be, posto nekjam da bidam povreden... taka da se oddalecuem od nea/taa (sto gu sakam a nekem da bidem so nea poradi stravot od povreda) daleko od oci daleko od srce.... :wink::wink::wink:

 

[Yo Blow]

признавам, имам страв од заљубување, за да не се повредам себе си, а и партнерката

 

[Mind In Motion]

Ваљда имам, од една страна паранојата да не бидам knocked down, па да биде кобно по неа, да испаднам патетичен до коска, drama queen or so. Oд друга страна, имам онака имам искуства шо "не ме пуштаат" да се заљубам. Али не го мразам тоа, пошо ако го мразам се повеќе се вртка околу мене. :kesa:

 

[The Goddess]

Да и јас се наоѓам во истата ситуација и потполно те сваќам како ти е. И како што минува времето стравот се повеќе и повеќе расте, се зголемува и таложи до тој степен што веќе почнува да ме задушува. Како што кажа и ти самата, на почетокот самата си задавав пречки да се заљубам во некого или да почувствивам некои извесни чувства за некого,а кога би се десело и тоа т.е. кога јас би почувствувала нешто за некого застанувам тука, не продолжувајќи понатамо при тоа несвесно трудејќи се на секој можен начин да го побијам тоа чувство измислувајќи си некои неосновани причини.Откако ќе успеам во тоа, а во последно време мн. често успевам, продолжувам понатаму тешејќи се дека тој-некој не бил за мене, не ми одговарал и сл. и дека навистина постои таа личност во која јас еден ден би се заљубила.И колку повеќе се врти и повторува ваквиот циклус, моите критериуми за „господинот совршен“ се повеќе се зголемуваат така што веќе не сум сигурна ни дали некој воопшто некогаш ќе ги достигне.А кога некој барем малку веќе почнува да ги достигнува, како што веќе погоре кажав, јас си измислувам неосновани причини и тука застанувам секогаш со мислата- дека веќе никогаш нема да сакам некого толку силно како што некогаш сум сакала некого( а кој патем е потполна спротивност на партнер каков што јас во суштина сакам) и дека ќе си останам сама или пак ако не сама сепак со некого кој и за тоа си мислам дека нема да го сакам.

Значи после пет месеци јас сеуште се плашам од заљубување со таа разлика што веќе не важи горе болдираниот дел и сега како веќе ослободена личност од емоции би можела уште повеќе да се заљубам, да засакам некого и целосно да му се предадам само што сега ми е страв...не сакам пак да минувам низ истото и се воздржувам.

Ама искрено...многу ми е страв, што веќе дури и прераснува во фобија...

 

[La Española]

Ада, Мајо... Ви се приклучувам во клубот :jaj:

Горе доле се наоѓам во некои делови што ги напишале Ада и Маја, затоа да не се повторувам...
Кај мене прво работите се имаат доста комплицирано почнувајќи од односот, контактот со други луѓе , а да не зборуваме колку се се има искомпликувано кога станува збор за љубовта...

Една личност која претерано ме знае гледајќи ме со години не мрдната од таа мртва точка неодамна гледајќи ме таква јадна ми рече „ Премногу внатрешни пречки треба да собориш девојче, премногу ги имаш... И верувај нема воопшто ама воопшто да ти биде лесно... Напоротив ќе ти треба време и време и многу работа... Превземи веќе некој чекор и мрдни од таа мртва точка твоја„

И стравот ми го носи песимизмот... Песимизмот- неверувањето... Неверувањето не ме остава да мрднам од мртвата точка, а тоа ми носи само градење уште повеќе препреки во мене... И така се во круг... :Ѕ

Но, сепак како личност на која љубов вечно и фалела, како личност на која љубовта и е меѓу најзначајните нешта- сепак длабоко во себе негде затрупена таму со песимизам, неверувања и оклопи сјае некоја надеж за некогаш можна љубов...

Има премногу љубов во мене, можеби и тоа е проблемот... И ме гуши, кога не ја оставам да излезе ме гуши, ми прави лошо... А како да ја оставам? Кому да ја давам? Тоа веќе тешко е , доста се комлицирало... И останува таму внатре да ме гуши :jaj:

 

[Ganimed]

ima mnogu ovdeka, sho imaat ogromen strav od zaljubuvanje, za toa moze da vi tvrdam

well...too bad for them...:baeh:

jas lichno nemam strav, i mi e smeshno ova deka nekoj ima strav od toa

, slichno kako i edna cura na temata sho napishala, e deka ako se zaljubam, sigurno deka nema da bide so umisla-malce treba poveke za toa, a sekako e ubavo, ma kako i da se zavrshi, zashto ljubovta ne se meri na kantar pa da e losha posle vrskata ili dobra, ne e toa pazar, premnogu rachundziski se nastapuva taka, ljubovta i zaljubuvanjeto e chustvo samo...

i ushte neshto za tie sho se plashat da ne bidat povredeni:

za ljubov i vojna teba dvajca:smir:

 

[Winston]

Temata mi e mnogu trogatelna posto se ebeno naogam u nea od drugata strana na medalot...u situacija after shok pa da izdvojam sto mi vleze u oko

ada :
Што поради несигурноста во себе, што поради некои порази во минатото, со години имам страв во коски од заљубување. На почетокот свесно се трудев да не се врзам и заљубам во некој, а сега тоа ми се има развиено во "условен рефлекс".Не еднаш се наоѓам во ситуација како несвесно ги негирам и потиснувам чувствата за одредени особи. Тоа толку се повторува што почнува да ми пречи, а не знам како да излезам надвор од тој зачаран круг.
Затоа што она што некогаш ми служеше како штит од емотивни разочарувања, сега се претвора во оклоп кој ме гуши. Ми ги гуши емоциите и ми вгнездува сивило и рамнодушност. А, тоа е далеку од пријатно чувство.

Draga moja ti si mnogu kompleksna licnost , pametna no osnovata e deka si detence uplaseno. Me potsekas na slika na eden netolku poznat umetnik.
Tajnata e da prekines da kompenziras i koga ke sfatis i veruvas vo toa deka si stvarno EXTRA i koga nema da moras da objasnuvas na drugite za da bides zasakana togas ke se sluci cudo.

Znaes kako vika pesnata : ko ne zna da pati , taj ne zna da voli.... ljubav je druze ... i taka nataka.

Dosta e patenje , ti vredis mnogu i prekini da se povreduvas sebesi . Veruvam deka imas kvaliteti da iskocis od seto toa , ma sta verujem ZNAM i znam deka ke bide presreken toj sto ke te ima do sebe koga toa ke se sluchi. Od se srce Vi posakuvam toa :smir:

-------------------------
fortune :
Те сфаќам што сакаш да кажеш, сум била и јас во ваква ситуација. Среќа што не траеше со години, месеци беа во прашање. Прв пат ми се случи такво нешто и сега знам како да не западнам пак во таков лавиринт. И има начин како да излезеш од тој круг Мислев дека нова врска ќе ме ослободи од тие ѕидови, но се покажа погрешно. Излегов откако излегов од нејзе.
Со самото тоа што не можев да се опуштам, не можев да се заљубам. Меѓу такви блокови се чувствуваш најсигурно, заштитено и убаво ти е што знаеш дека нема да бидеш повредена, знаеш дека ако мрднеш малку може силата да ти се разниша и не знаеш како да се бориш. И да пуштиш некој во твојот живот нема да ти биде лошо ако те сака (иако на моменти може да ти пречи), но со тоа што не возвраќаш се измачуваш и себеси, а и партнерот. Нема да знае каде греши кога ќе чувствува дека никако не прекинуваш со студенилото, па ако не прекинете, без да сака ни крив ни должен го повлекуваш и него во тој водовртеж.
И воопшто не е пријатна состојба, мора човек што побрзо да најде начин како да излезе. Најмногу боли тоа што им е тешко на другите да те сфатат колку и да се обидуваш да објасниш што ти се случува

Toj sto nadoaga posle stvarno teba da bide SUPERMEN , kolku e samo zbunuvacka situacijata, znaes deka imas osoba koja vredi mnogu so tebe a taa se povlekuva , te tera od sebe.
Te boli se boris i ti so nea, goltash , prekutuvash probuvash sekakvi trikovi, iskrenosti, chuda no jebeno e tesko da se vrati takov covek vo normala .
A najteskoto e sto znaesh deka se boris so oklop za koj ne si nimalku vinoven, a uste potesko e sto i taa go znae toa no ne moze da pomogne. Te gura od sebe , ti znaes sto se slucuva a nemoken si da go smenis toa , kolku e samo frustriracka situacijata i za nas maskite koi navistina sakame nekoja osoba koja se opekla , ne mozam da opisam so zborovi. Od edna strana znaes kako treba so zeni , a ne mozes ... zal ti e ... sakas da pomognes , ja sakas , popustas a od druga strana maskoto ego poleka pocnuva da vrie. Ako ne izgubis zivci , ke izgubis od maskosta i ke se nadevas deka cistata ljubov na kraj ke prevladee i ke i gi otvori ochite i taa za moment ke te pogledne so onoj zaljuben pogled koj tolku vesto go krie od svetot, od tebe a najmnogu od sebe. Ziveesh za eden mig, za edna nasmevka , za edno cuvstvo na ljubov pogolema od bilo kakva strast , sakas plemenito se povreduvas sebesi ...a taa ti bega niz prsti. Tuka e , no ne e tuka , pruzas race kon nea a tie ostanuvaat prazni. No ostanuva sepak toj moment na vistinska ljubov za koj se nadevas deka pak ke go imas so nea , toj pogled sto znaci poveke od samiot zivot. Da be da ja sakam ko nikoj, i toa se desi i sea koga ve citam tolku mi e tesko sto ke umram , ja nema da se javi cel den , lazam dva dena. A jas ne mozam da prestanam da mislam na nea , i na site moi ludosti koi gi napraviv . Djabe e se i kolku i da se otvoriv, i zena pred vencavanje ostaviv i sea ke ostanam tuka radi nea prolongiram se , kako vremeto da zastana ... i zasto ?

Zatoa sto nekoj kreten od dolga vrska ja iskompleksiral, ja istraumiral i da mu jebem sve zivo i divo .

Muabetot mi e dajte im druga sansa na sebesi , na toj posle shokot moze ke se iznenadite kolku ljubov Ve ceka koga ke se zatvori ednata vrata a Vie od strav se plasite da navlezete vo drugata :smir:

 

[Avoid The Void]

И како што минува времето стравот се повеќе и повеќе расте, се зголемува и таложи до тој степен што веќе почнува да ме задушува. Како што кажа и ти самата, на почетокот самата си задавав пречки да се заљубам во некого или да почувствивам некои извесни чувства за некого,а кога би се десело и тоа т.е. кога јас би почувствувала нешто за некого застанувам тука, не продолжувајќи понатамо при тоа несвесно трудејќи се на секој можен начин да го побијам тоа чувство измислувајќи си некои неосновани причини.Откако ќе успеам во тоа, а во последно време мн. често успевам, продолжувам понатаму тешејќи се дека тој-некој не бил за мене, не ми одговарал и сл. и дека навистина постои таа личност во која јас еден ден би се заљубила.И колку повеќе се врти и повторува ваквиот циклус, моите критериуми за „господинот совршен“ се повеќе се зголемуваат така што веќе не сум сигурна ни дали некој воопшто некогаш ќе ги достигне.А кога некој барем малку веќе почнува да ги достигнува, како што веќе погоре кажав, јас си измислувам неосновани причини и тука застанувам секогаш со мислата- дека веќе никогаш нема да сакам некого толку силно како што некогаш сум сакала некого( а кој патем е потполна спротивност на партнер каков што јас во суштина сакам) и дека ќе си останам сама или пак ако не сама сепак со некого кој и за тоа си мислам дека нема да го сакам.
Незнам дали е ова страв или незнам што е ама секој кој ме разбира би го замолила за совет :smir:

Целосно се пронајдов во постов, особено болдираното. Значи кога ќе најдам некој кој ме прави среќна, кој ги задоволува критериумите кои си ги имам зададено, почнувам да се оддалечувам, од страв, од што ме гони таа мисла дека и тој ќе биде како сите и дека на крај јас ќе завршам како и претходно, повредена и оставена. Ужасно го мразам ова кај мене зошто сакам да се заљубам, сакам да сакам без да го имам тој страв и тоа грдо чувство во мене.. А и којзнае што ќе пропуштам вака ако продолжам, може и оној вистинскиот да го сретнам и свесно да го одминам...

 

[leandra]

Шведо темава не е психоанализа,ниту цитираните ти побарале совет.Затоа воздржи се од попувањесе додека не ти побарале.

 

[●•●TiGriCA●•●]

Јас имам страв од незаљубување:kesa:лелее ке се вљубам ли и јас еднаш веке.Ми се смачи вака.:nesvest: