Па глеам да балансирам.Мојот одговор би бил карактерната слика што ја имам за себе ми овозможува да пресудам моментално како би било подобро за мене, доколку така и така постапам. Ова е секако за некои побитни одлуки.
Пример, пошо псоледната врска заврши како што заврши, спротивната страна имаше некаков концепт за другарство после врска, као демек ќе си идеме излагаме на кафиња па после по својот пат секој. Пошо ја не се доживувам себеси ко некое геј другарче шо ги шета бившите на кафиња, иако сеуште имав чувства за неа, за да спречам такво нешо да ја со нејзе останам у такви педерски односи постапив спротивно од моите емоции, иамше тука многу карање и кошкање, а во еден момент и она ми помогна во тој концепт али у реду е.
Полесно се иде против разумот него против емоциите. Понекогаш се прекорувам себеси за таа моја постапка но следниот момент, на втора шо се вика, се охрабрувам што сум бил доследен на моите принципи иако во тие моменти не ми беше сеедно.