Океј,до утре можеш да пишуваш со поетски работи како лажна љубов,лажна надеж,лажен живот.
Реков и во претходниот пост,ќе речам пак.
Сакате да ја кажете вистината,бидејќи сте себични.
Бидејќи вистината е подобра за вас,кога ќе ја кажете нема да ја носите на совест веќе.
Дали е подобра за другата особа (и доста веќе со љубов,не е цел свет направен на таа база,имаш и другарство и ред други основни работи),тоа е проблем кој треба да се размисли кога ќе се најдете во таква ситуација.
Друга работа,светот е создаден од релативни работи,јас ако измислам лага и ја кажам како вистина,за другиот сепак ќе претставува вистина.
Е сега,што вие не можете да поднесете лаги самите,дури ни за доброто на други личности,а се правите најфини,не е мој проблем.
Ако јас кажам лага,во очите на другиот е вистина,тоа е факт.
Дали таа лага ќе се дознае,дали ќе има негативни последици понатаму и ќе даде надеж која не постои,тоа е релативно.
Со други зборови,тие работи ќе ги размислувате кога ќе се најдете во случај,лага или вистина.
Малце е глупо јас да се одлучам однапред цел живот да ја кажувам вистината,и после да лупам со глава во ѕид како да ја соопштам.
Зашто?
Зашто на "лагата и биле кратки нозете".
Или лагата го уништувала човекот.
Искочете од овие размислувања,сфатете дека не е се црно и бело,и она што е најважно,фокусирајте се на целта.
А целта е да не повредиме некоја индивидуа непотребно,да не ја деморализираме зашто демек "на лагата и биле кратки нозете".
Целта да помогнеме на некој,а ако за тоа е потребна лага,да не се водиме по бабини деветини "дека секогаш е подобра вистината".
Размислувајте отворено,не ги лимитирајте вашите опции базирајќи се на неиздржени тврдења.
Мислам дека е време да ги оставиме и другите да дискутираат,така да толку од мене (засега)