Самоубиство!

[ANTIPATER]

Тука си у заблуда, најлошото што може да те снајде не е смртта, најлошото е некое тешко сценарио како на пр. замисли си дека гориш несакајќи во пожар и целата кожа ти е како на чудовиште после тоа ни операција не помага ништо и осуден си да живееш така, или друго сценарио замисли си дека доживуваш сообраќајна несреќа и останувашинвалид во количка, тоа е најлошото што може да те снајде а не смртта размисли:uvo:

Зависи како гледаш на работите...
Во сите овие црни сценарија позитивното е тоа што сепак сеуште живееш.Си изгорел,инвалид си, сепак...ЖИВ СИ.
И што и несреќа да те снајде....смрта ти е сигурна,дозволи додека да дојде по тебе да ти се случуваат работи.Не знаеш што може да ти се случи утре,можеби ќе најдеш смисла на твоето постоење...причина за да живееш.
Пред некој месец во моја блиска околина ,младо дете на 18 години си пресудува со куршум во глава.
Причината....(ниту црни сценарија,ниту финансиски проблеми)...не бил во добри односи со родителите.
Детето беше сосема нормално од добра фамилија,ама ете момент на слабост и си пресуди.
Зави цела фамилија во црно и им ги уништи животите на неговите блиски.

 

[Nemiseverue]

Тука прескокнете го религиозниот аспект.

Ама не е можно да се прескокне религиозниот аспект, бидејќи многу луѓе токму тоа го гледаат како причина зошто треба или не треба. Треба да се впуштат во филозофија на религија, а тоа... не можат веднаш, можеби за 15 минути.

Zosto bi se ubil pred vreme koga znam deka i taka taka najlosoto sto moze da me snajde i prirodno, e tokmu toa, da umram. A mozebi u megjuvreme ke mi se sluci nekoja neverojatna rabota koja ke me izvlece od gomna.

Гарант ќе ти се случи... но потоа исто така знаеш дека ќе западнеш пак во гомна, бидејќи работите едноставно така одат. Па седнуваш со прст на чело и велиш, сакам да трпам гадости дооолг период врз мене, и потоа да се радувам период кој ќе ми изгледа како миг, или не сакам па се убивам. Луѓето не се убиваат бидејќи сфатиле дека е убаво да се живее, туку од страв кон непознатото. Кога би го немало стравот, врз основа на ова сфаќање, многу би биле мртви сега.

Не оправдувам , ама разбирам во некои ситуации...Ама во некои кога ќе се самоубие кога е на врвот на успешна кариера и сето тоа од некој хир, е тоа ме курчи, а кај нас самоубиството више стана секојдневна практика и више ништо не ме чуди...

Тоа не се случува. Никој на врвот на кариерата не се убива намерно. Се убиваат тинејџери кои поминуваат низ една психолошка нестабилност, и ментално заболени лица кои биле такви од раѓање, или станале со време заради икс причини. Тука влегува таа категорија што ја велиш “кај нас више стана секојдневна работа“. Немаш пари да си ги нараниш децата, муж ти пие и те тепа, фак и ја би скренал еј.

 

[Мрак]

Тука си у заблуда, најлошото што може да те снајде не е смртта, најлошото е некое тешко сценарио како на пр. замисли си дека гориш несакајќи во пожар и целата кожа ти е како на чудовиште после тоа ни операција не помага ништо и осуден си да живееш така, или друго сценарио замисли си дека доживуваш сообраќајна несреќа и останувашинвалид во количка, тоа е најлошото што може да те снајде а не смртта размисли:uvo:

Ама смртта е таканаречен крај.Нема полошо.Може да се случи нешто како твоите примери,но тие луѓе сепак ќе живеат некаков живот.Може да останат засекогаш дома,да не се појавуваат меѓу луѓе но сепак ќе прават нешто,ќе живеатЈас сум на пр кога некој е болен и пред умирање,се мачи о болеста,тешко му е да се самоубие затоа што поубаво така отколку да се ачи,да го јаде постепено смртта.Но ова само кога е сигурно деканема спас,дека уште малку време му останува на човекот.За самоубиство на тинејџери...знам дека е предизвикано од одредени настани или чувства но барем они се млади,ќе поине се некогш.Мора да се има надеж дека работите ќе се подобрат.

 

[Quark]

Гарант ќе ти се случи... но потоа исто така знаеш дека ќе западнеш пак во гомна, бидејќи работите едноставно така одат. Па седнуваш со прст на чело и велиш, сакам да трпам гадости дооолг период врз мене, и потоа да се радувам период кој ќе ми изгледа како миг, или не сакам па се убивам. Луѓето не се убиваат бидејќи сфатиле дека е убаво да се живее, туку од страв кон непознатото. Кога би го немало стравот, врз основа на ова сфаќање, многу би биле мртви сега.

Od kaj si da bides siguren deka pak ke zapadnes vo gomna? J
as sfakam deka postoi zaebana karma i deka nekoj nikako ne uspeva da izleze od definiranite granici na taa karma, ama druze, sepak e be do mentalnata podgotvenost na poedinecot, da ja prifati realnosta takva kakva sto e i da ja prilagodi dusata na toj ambient.
Togas se drugo e lesno, i vo zeleniloto i vo pesnata na pticata ke ja najdes smislata na zivotot.
Ajde, eve ke se soglasime deka ne sekoj go umee toa i deka kako sto i ti velis lugeto ne se ubivaat bidejki sfatile deka e ubavo da se zivee tuku od strav kon nepoznatoto. No, togas, pri takva edna postavenost nekoj da mi go pretstavuva samoubistvoto kako hrabar cin, e toa nikako ne moze da go apsorbira mojava tikva. ...... Ne gledam ja kade tuka se krie hrabrosta.

 

[Филозофка]

Ама смртта е таканаречен крај.Нема полошо.Може да се случи нешто како твоите примери,но тие луѓе сепак ќе живеат некаков живот.Може да останат засекогаш дома,да не се појавуваат меѓу луѓе но сепак ќе прават нешто,ќе живеатЈас сум на пр кога некој е болен и пред умирање,се мачи о болеста,тешко му е да се самоубие затоа што поубаво така отколку да се ачи,да го јаде постепено смртта.Но ова само кога е сигурно деканема спас,дека уште малку време му останува на човекот.За самоубиство на тинејџери...знам дека е предизвикано од одредени настани или чувства но барем они се млади,ќе поине се некогш.Мора да се има надеж дека работите ќе се подобрат.

Да надежта последна умира, но кога тогаш умира и таа и после што правиме??
најлошото кај овие примери што ги спомнав е дека луѓето се свесни за својата ситуација, знаат дека нема надеж и осудени се да живеат живот во изолација, мизерен оттуѓени од светот, несреќни, депримирани, без трунка светлина и надеж дека кога тогаш нештата ќе се подобрат, сите знаеме дека луѓето се социјални битија и дека оотуѓени и осамени не можат да живеат. Исус рекол, кога некому судиш, и тебе ќе ти биде судено.
Сепак самоубиството е грев, ама и јас поддржувам еутаназија, и не само тоа туку и овие примери доколку извршат самоубиство не треба да сносат Божја казна зошто решиле да си ја скратат мизеријата, но сепак кој се плаши од Божја казна ќе си трпи како што Исус страдал на крстот, така сите мора да страдаат не на истиот начин но сепак, а овие примери што ги спомнав страдаат најлошо они страдаат психички а Исус страдал физички, физичката болка е ништо во споредба со психичката која кај овие примери кои што немаат надеж трае цел живот.

 

[Nemiseverue]

Od kaj si da bides siguren deka pak ke zapadnes vo gomna? J
as sfakam deka postoi zaebana karma i deka nekoj nikako ne uspeva da izleze od definiranite granici na taa karma, ama druze, sepak e be do mentalnata podgotvenost na poedinecot, da ja prifati realnosta takva kakva sto e i da ja prilagodi dusata na toj ambient.
Togas se drugo e lesno, i vo zeleniloto i vo pesnata na pticata ke ja najdes smislata na zivotot.
Ajde, eve ke se soglasime deka ne sekoj go umee toa i deka kako sto i ti velis lugeto ne se ubivaat bidejki sfatile deka e ubavo da se zivee tuku od strav kon nepoznatoto. No, togas, pri takva edna postavenost nekoj da mi go pretstavuva samoubistvoto kako hrabar cin, e toa nikako ne moze da go apsorbira mojava tikva. ...... Ne gledam ja kade tuka se krie hrabrosta.

Прекрасен пост. :smir:

Кармата го претставува циклусот на природата и поставеноста на нештата во универзумот кои имаат крива линија и која ја поседуваме сите посебно, а е вклучена во огромната нишка на случувања на земјата и далеку од неа и во неа. По дожд иде сонце, по сонце дожд, и тука нема многу филозофии. По лоши мисли доаѓаат добри и обратно, и по песната на птицата доаѓа плачот на бебето, и нема многу околу што можеме да сториме за тоа.

Оној кој вели дека лоши мисли нема, или наоѓа начин како да ги отстрани кај мене само носи сомнеж дека лаже, или дека лошите нешта не ги ни перципира, како лудите луѓе (или да не сум вулгарен, глупавите).

Инаку, и јас тврдам дека треба храброст да се убиеш. Јас и ти, при здрав разум, треба да собереме огромна храбрсот да се убиеме за повисока цел. Кога би се убиле за добиена двојка во училиште тоа е тинејџерско лудило, но за да ја спасиме девојката во опасна ситуација, треба храброст. Нагаѓам нели, примери давам. Тука е храброста според мене.

Ама смртта е таканаречен крај.Нема полошо.

Во погорниот мој коментар на цитатот реков, не знаеш што има по смртта. Па така, ни јас ни ти не можеме реално да тврдиме дали е тоа најлошо. Но, знаејќи дека по смртта каква ја знаеме, животните функции на нашето тело замираат, и за околината веќе не постоиме, тогаш дефинитивно од смртта има полошо. Живот во агонија и константна болка, своја на своите блиски секако е полошо. Да, така го негирам постоењето па и шансата тоа да се подобри, ти ја разбирам поентата, но, сепак, тоа е прашањето за еутаназијата. И плус тука е онаа славна реченица, “И коњите ги убиваат зарем не?“.

 

[bucio]

No, togas, pri takva edna postavenost nekoj da mi go pretstavuva samoubistvoto kako hrabar cin, e toa nikako ne moze da go apsorbira mojava tikva. ...... Ne gledam ja kade tuka se krie hrabrosta.

Самоубиството во акција на Јапонските камикази пилоти е храбар чин, е сега колку е етички исправно тоа е друга работа.

 

[Quark]

Оној кој вели дека лоши мисли нема, или наоѓа начин како да ги отстрани кај мене само носи сомнеж дека лаже, или дека лошите нешта не ги ни перципира, како лудите луѓе (или да не сум вулгарен, глупавите).

Nikoj ne veli deka nekoj nema voopsto losi misli, deka nekoj sade ubajni gleda, si svirka cel zivot so racete vdzep i si go ladi.... ne, nikoj ne go veli toa, do dusa apsurdno e da se tvrdi takvo nesto.
Na sekoj, na vakov ili onakav nacin mu se desavale losi stvari vo zivotot, sekoj bil vo loso raspolozenie, sekoj ponekad bil vo taga, vo ocaj etc.... no, aj tuka pak da ja vmetneme karmata. Neli e ciklus, neli posle dozdot ide sonce? Zosto pri ovoj slucaj karmata da ne ja prifatime kako pozitiven fenomen i bas taa karma da ni bide nadez, onaa motorna sila koja ke ne drzi vo zivot i koja patem za mig mentalno ke ne rastereti od problemite i ke ni dade prostor da gi uvideme i ubavite raboti koi ne opkruzuvaat i koi de fakto postojat i pri takvi situacii.
Kazav, se e do mentalnata sostojba na poedinecot, da umee da ja prifati realnosta onakva kakva sto e bez nepotrebno cepidlacenje.... znaes, upravuvanje so sotojbata na umot, manipuliranje... e bas toa pretstavuva hrabrost za mene.

Инаку, и јас тврдам дека треба храброст да се убиеш. Јас и ти, при здрав разум, треба да собереме огромна храбрсот да се убиеме за повисока цел. Кога би се убиле за добиена двојка во училиште тоа е тинејџерско лудило, но за да ја спасиме девојката во опасна ситуација, треба храброст. Нагаѓам нели, примери давам. Тука е храброста според мене.

Tie primeri sto gi iznesuvas ( kako i primerot na Bucio so kamikazite ) jas ne gi vmetnuvam vo kategorija na klasicni samoubistva, kade sto samoubistvoto e glavna cel i namera. Ne, tuka veke imas nekoja druga povisoka cel, za koja sto si zaklucil deka vredi da se zrtvuvas za da ja postignes. Ovaa e veke drugo nivo na mentalno stanje koja Bogami trazi mudi ko citron.

Во погорниот мој коментар на цитатот реков, не знаеш што има по смртта. Па така, ни јас ни ти не можеме реално да тврдиме дали е тоа најлошо. Но, знаејќи дека по смртта каква ја знаеме, животните функции на нашето тело замираат, и за околината веќе не постоиме, тогаш дефинитивно од смртта има полошо. Живот во агонија и константна болка, своја на своите блиски секако е полошо. Да, така го негирам постоењето па и шансата тоа да се подобри, ти ја разбирам поентата, но, сепак, тоа е прашањето за еутаназијата. И плус тука е онаа славна реченица, “И коњите ги убиваат зарем не?“.

Ako go prifatime toa sto go velis kako tocno, deka ima nesto i poloso od smrtta, togas ispaga deka tie sto ja biraat smrtta ne se i do tolku hrabri cim ne se uspeale da se spravat so ona polosoto , ona sto go imaat vo zivotot.

p.s. ubava misla: " The fear of death is the most unjustified of all fears, for there is no risk of accident for someone who is dead."

 

[nihilista]

Samoubistvoto e svoevidna hrabrost veke so samoto toa sto ides protiv vrodeniot nagon za samoodrzuvanje i opstanok!

 

[Lucy in The Sky]

Samoubistvoto e svoevidna hrabrost veke so samoto toa sto ides protiv vrodeniot nagon za samoodrzuvanje i opstanok!

Се согласувам.
Не е така лесно да го повлечеш чкрапалото од пиштолот.

Но сепак, не ги разбирам и не ги оправдувам луѓето што се самоубиваат, затоа што кога веќе имаат храброст да се самоубијат, зошто не ја искористат таа храброст да продолжат понатаму и да си ги решат проблемите. Смртта секако ќе се случи.

 

[Cool Hand Luke]

Samoubistvoto e svoevidna hrabrost veke so samoto toa sto ides protiv vrodeniot nagon za samoodrzuvanje i opstanok!

Хм, јас мислам дека ти со тој чин го гушиш а не го совладуваш тој нагон. Да го совладаш тој нагон, доколку е тоа можно, тоа е како да не јадеш додека не умреш од глад, а да имаш храна до себе.

А да не има некој кој верува дека душите на самоубијците не одат никаде, ни во рај ни пекол, туку се заглавуваат некаде за навек и слично?

 

[^^GoRiLLaZ^^]

После многу многу прочитани страни... еве и јас да пишам нешто.

Жално е тоа што оние кој го оправдуваат самоубиството, од кога ќе се самоубие некој човек велат "Штета " "Жално, зошто?" "Не не... "... и милион примери, а зошто не ги критикувате како што ги критувате сега?

А што се однесува до мене, оправдувам самоубиство... животот е премногу суров иако е краток и не е кукавички начин самоубиството како што мислите, ајде пробај да се самоубиеш, па да видиме дали имаш храброст да го направиш тоа.

Како што рече еден од членовите: Самоубиството не е чин на спасување, туку избор да не се продолжи со животот од икс причини.

Знаете зошто кога ќе ви се случи нешто лошо, не се чуствувате како самоубијците? - Бидејки имате кого да ви даде поддршка за да продолжите понатаму со животот.

И да уште нешто, зошто секаде ја мешате религијата?

 

[Детелина]

После многу многу прочитани страни... еве и јас да пишам нешто.

Жално е тоа што оние кој го оправдуваат самоубиството, од кога ќе се самоубие некој човек велат "Штета " "Жално, зошто?" "Не не... "... и милион примери, а зошто не ги критикувате како што ги критувате сега?

А што се однесува до мене, оправдувам самоубиство... животот е премногу суров иако е краток и не е кукавички начин самоубиството како што мислите, ајде пробај да се самоубиеш, па да видиме дали имаш храброст да го направиш тоа.

Како што рече еден од членовите: Самоубиството не е чин на спасување, туку избор да не се продолжи со животот од икс причини.

Знаете зошто кога ќе ви се случи нешто лошо, не се чуствувате како самоубијците? - Бидејки имате кого да ви даде поддршка за да продолжите понатаму со животот.

И да уште нешто, зошто секаде ја мешате религијата?

она што е со задебелени букви:
Мислиш дека треба да се самоубиваме за да докажиме дека не сме кукавици????Инаку во право си за останатото на сите не им толку розов животот

Како и да е сепак не поравдувам самоубиство бидејќи ако некој сака да завши со животот кој му е невреден во тој момент, нека размисли и нека се праша:Од кај да знам што ќе ми донесе животот понатака?, можеби понатамошниот живот ќе му биде поубав
Незнам мое мислење....

 

[bucio]

А што се однесува до мене, оправдувам самоубиство... животот е премногу суров иако е краток и не е кукавички начин самоубиството како што мислите, ајде пробај да се самоубиеш, па да видиме дали имаш храброст да го направиш тоа.

Дали познаваш некој што се има самоубиено, чисто се сомневам.
Нема никаква храброст или никаков кукавичлук во тој чин...... Батали.

 

[Toecutter]

Самоубиството во акција на Јапонските камикази пилоти е храбар чин, е сега колку е етички исправно тоа е друга работа.

Храброст...зависи како се гледа на тоа...може да било и лоботомираност да се даде животот заради нечиј интерес...ништо поспектакуларно од било кој јуриш на Верден,Сома или Сталинград преку `ничијата земја`...несвесност,идиотизам и патриотизам.

После многу многу прочитани страни... еве и јас да пишам нешто.

Жално е тоа што оние кој го оправдуваат самоубиството, од кога ќе се самоубие некој човек велат "Штета " "Жално, зошто?" "Не не... "... и милион примери, а зошто не ги критикувате како што ги критувате сега?

А што се однесува до мене, оправдувам самоубиство... животот е премногу суров иако е краток и не е кукавички начин самоубиството како што мислите, ајде пробај да се самоубиеш, па да видиме дали имаш храброст да го направиш тоа.

Како што рече еден од членовите: Самоубиството не е чин на спасување, туку избор да не се продолжи со животот од икс причини.

Знаете зошто кога ќе ви се случи нешто лошо, не се чуствувате како самоубијците? - Бидејки имате кого да ви даде поддршка за да продолжите понатаму со животот.

И да уште нешто, зошто секаде ја мешате религијата?

Избор ........

Не е чин ни на храброст ни на кукавичлук. Баш фино...филозофски разглабања...на полувреме меѓу игнорирањето на оние кои им е тешко и морализирањето...

Не гледаат луѓето излез од некоја ситуација и тоа е тоа...
Во одреден момент попушта мрежата и паѓаат долу...

А да не зборуваме за стотици илјади кои полека и без драматика го приведуваат животот кон крај...алкохол,дрога,апатија,депресија...и ота е еден вид самоубиство...само на подолг рок...