Самоанализа - Кој сум јас?

[Out Of Reality]

тешкото, драматично, детство, каде што сум се соочувал со доста проблеми, сум бил оставан да се снаоѓам во не секојдневни и психички тешки ситуации, притоа секогаш сум имал проблеми со другарчињата сум бил задеван, одбиван но од иста страна и приман. И тоа што сум израснал во таква околина и таков сплет на околности што придонело за тоа да имам доста искуство и ми набило комплекс да станам прифатен, респектиран, и да знам како да се снаоѓам и да ги читам лугето.(да ги разбирам нивните реакции) Тоа придонело да бидам тоа што сум денес. По природа сум инат, инат во позитивна смисла. Тој инат ме донесе до таа точка да ги имам постигнато сите цели кои порано сум ги имал зацртано во глава, за кои порано сум сонувал.
И кога ми било најтешко и кога сум бил на дното, кога здивот станал толку тежок, болката неподнослива единствена сила која ме водела била инатот. Секогаш сум продолжувал понатаму за ИНАТ! Колку повеќе сум трескал, како метеор кога паѓа на земјата.. толку повеќе сум продолжувал понатаму. За да го постигнам тоа што го сакам давам се или ништо. Се друго е споредно освен целта која ми е зацртана у глава.
Не се разбирав себеси, не ги разбирав моите постапки, моите чувства, реакциите, моите , на другите, се ми изгледаше нелогично. Секогаш бев добар, а не се возвраќаше исто. Таа љубопитност стигна дотаму што сега имам купови книги прочитано, прилики искористувано, ескпериментирано, што придонесе да ја остварам и таа моја желба.
Јас сум голем Авантурист, секогаш искористувам сите прилики, испробувам нови работи, уживам да се соочувам со своите стравови (се чувствувам жив). Го обожавам чувството на трема, и сакам кога сум во друштво на конкуренција. Учам од грешките, не се каам за ништо.
Најголем оптимист, гледам да се навикнам на секоја ситуација, и да постапам на правилен начин.
Некогаш знае и да ми се навреди егото, тогаш сум камиказа, ако треба за да го уништам и самиот ќе се уништам во неговото уништување.
Секогаш ме сметале за чуден, ексцентричен, примам доста комплименти од типот мрднат, луд, бидејќи за многумина се несекојдневни моите постапки, реакции и размислувања.
Од друга страна сум голем философ, ме интересира за "системот" што е над сите, законот на кој што работи "сето ова". Работам со законот на привлекување неколку години, и ми се остваруваат многу работи. Наоѓам многу скептици ама тоа си е нивна работа. Анксиозноста ми прави некогаш проблеми, негативни мисли ми фрчат низ главата, често се случува да си праам филм божем имам некоја болест, рак, тумор.. од некоја рандом болка .. ама се снаогам и со тоа.
Убаво ми е во моја кожа и се гордеам со себе. Избегнувам да се малтретирам со својата психа, и да се обвинувам за рандом работи.
Ја превземам одговорноста за се што се случува околу мене и реагирам на тоа, превземам акција. Највеќе ја мразам фразата "така ми било пишано" или "судбина ми е тоа " или таков ксмет имам ..
зошто тие фрази се за мрзливи луѓе кои седат дома у креветот гледаат тв и чекаат сами да им дојдат работите. Нема ништо без труд.
Против сите религии сум и верувам само во себеси. Религиите само ги ограничуваат луѓето и ги држат под репресија и се многу контрадикторни.
Многу сум опсесивен, некои работи неможам да ги извадам од ум долго време. Каде и да одам што и да правам тоа ќе ми се врти у глава. (некоја типка на пример)
Исто така иако егото ми вика не, ама мислам дека сум љубоморен, а често сум и многу расејан, заталкан со умот некаде далеку..

 

[theTinule]

Тинуле.
Која е уствари она? Понекад и сама се прашуем.
Ме мрзи да куцам литературно, кој чита нека чита, кој ич не му е гајле, нека не чита.

Нестабилна е. Еден ден лево, еден ден десно. Еднаш вака, еднаш така. Како дувне ветрето. Пробува да се смени, ама мислам дека никогаш нема да и се смени таа особина.
Знае да збесне. Кога ќе збесне Тинуле искача на површина таа Тина, вистинската, она што е внатре во неа. Тогаш, не и е гајле за ништо освен за себеси. Во тие моменти Тина не мисли на Тинуле, не мисли на репутацијата на Тинуле, не мисли на ништо. Се препушта на своите емоции, се препушта на околината многу лесно. Тогаш Тинуле е како пијана, а уствари не е. Тогаш Тинуле е Тина.
Пијана од љубов. Она знае да даде многу љубов. Знае да сака ненормално многу. Знае да се предаде себеси на друг и да му препушти на него се. Сака да ја држи некој за рака и да ја однесе на некое место што е непознато за неа. Сака да има некој постојано покрај неа на кого може да му се јави во секој момент. И кога е среќна и кога е тажна и кога и е досадно и кога сака да дознае како и оди на таа личност.
Ептен е сочувствутелна. Кога некој нејзин битен е тажен и таа тажи. Кога е среќен и таа е среќна. Кога има грижи и таа се грижи. Кога е рассеан, се сеќава за него.
Тинуле и нема многу битни луѓе во животот. 4ца само. После своите 16 години живот и контакти со многу нејзини врсници и многу нејзини не-врсници, со христијани и со нехристијани, она сфати дека може да им верува само на 4 луѓе. И тоа нема да се смени додека не се појават нејзините деца во нејзиниот живот. Барем таа така мисли.
Многу е сигурна во своите ставови. Кога ќе реши нешто, АУ мислиш готово, решено, направено. После некое време дознава дека уствари си го прекршила зборот. И знае дека е тоа така, ама нема желба да се смени. Впрочем, таа во многу ствари е таква.
Ту има желба, ту нема. Ту и се вежба клавир, ама после 2 саати не сака да го види. Ту го сака дечкото, ту го мрази. Ту и се искача, ту не сака да си го гледа друштвото. Ту ја сака нејзината другарка премногу, ту не сака да ја види. Ту сака да се смени, ту не сака. Пробувам да најдам причина за оваа одвратна особина.
Тинуле е голем верник. Бог има направено пола и повеќе од нејзината личност. Тинуле живее според Неговите пронципи, се однесува според нив. Тинуле си ги сака непријателите. Тинуле си ги сака пријателите. Тинуле не би можела да живее без поддршката од Бог што ја има и ја чувствува.
Среќа, Тинуле си ги има своите блиски (тие 4цата) што секогаш мислат за неа. Секогаш ја контролираат и секогаш и кажуваат што треба да направи, да не направи нешто што ќе и текне на памет. Ама тие само се плашат од тоа. Тинуле никогаш не би направила нешто. Не, Тинуле се плаши да згази на мравка. Тинуле се срами да каже „здраво“ на дечкото што и се свиѓа.
Тука настапува Тина. Тина е нервозната варијанта на Тинуле. Тина е дрска. Тина е одлучна. Тина не се плаши од ништо. Тина е хардкор, што би рекла Тинуле. Тина сака кога и одат контра. Тина е страствена. Тина кога оди по улица, во позадина има музика. Тина би направила се, бидејќи не и е гајле за никој. Буквално. Ниту за тие 4цата. Тина е безчувствителна. Тина е горда на себе. Тина е искусна. Тина е полна со себе, ама не го покажува тоа. Тина е агресивна. Тина е дружељубива. Тина е многу плитка. Тина е глупава, исто така.
За жал (или среќа, во овој свет) Тина се поретко излегува на виделина. Тина излегува во виделина само кога Тинуле е повредена. Тинуле наместо да плаче, ја пушта Тина да се справи со проблемот. Тинуле и кога нема проблем, туку е само љубопитна за нешто, ја пушта Тина да го истражи теренот. Кога Тина ќе види дека се е океј и дека може да биде лигава, Тинуле ја враќа Тина во себе и станува мало детенце.
Детенце кое е супер интелигентно, но се плаши да каже било што. Тинуле е исфрустрирана од Тина. Тинуле понекогаш посакува Тина да не постоеше, но знае дека тогаш ќе плаче целиот свој живот, затоа мора да ја има Тина и покрај фактот што е похрабра од неа и тоа ја фрустрира.
Тинуле сака внимание. Огромно внимание што некој што не ја љуби не може да и го даде. Тоа внимание и го пружаат само тие што ја љубат. Така и знае кој ја љуби, а кој не. Ретки се таквите што жртвуваат толку многу за неа.
Тинуле не сака толку многу да ја љубат, таа сака да љуби. Тина сака да ја љубат, ама не е доволно добра за тоа. Тинуле се исполнува со тоа што таа љуби. Тинуле е прекрасна.
Длабоко во себе е нарцис. Дури и непријатно и е да се нарече прекрасна, ама навистина е. Ептен е скромна. Секогаш кога ја фалат вели дека не е така. Ама длабоко во себе Знае дека е така.
Тина секогаш и се потсмева на Тинуле, бидејќи Тинуле е смотана. Не знае ни да се протне преку ред во продавница. Тинуле од што е смотана, кога ќе каже нешто интелигентно, звучи толку глупо, што подобро ќе беше да не го кажеше. Тинуле кога збори, никој не ја разбира. Полна е емоции и мекост. Тинуле сака да збори за себе. Тина мисли дека тоа е глупаво и бедно.
Тина не е бедна. Тина не се замара. Така да...
поздрав43.

 

[smexy]

Еве,се самоанализирам.

Да не должиме многу.Мило ми е што многумина живеат во заблудата дека јас овде тотално се соголувам пред сите,дека раскажувам се што ми лежи на душа,тоест мило ми е што многумина мислат дека ме знаат.
Интересно ми е.
Искрено,нема да пишам ништо за мојата вистинска внатрешност,не сум ни приближно доволно глуп да се отворам ни на најблиските,а не пак на форум полн со ...
На некои сум личел на attention whore,на други на неспособен,на трети на потиштен адолесцент.
Искрено,ме боли цеф.
Всушност,ми годи.Барем,ќе ми се тргате од пред очи.
Доволно е да знам дека не сум уште едно ботле под хипноза,дека не си го продавам чмарчето на партии,не робувам на туѓи идеали.
Навистина,јас сум многу поѕвер од што вие можете да замислите.
Толку сум ѕвер што споредба со денешниот просечен човек за мене е навреда.
Искрено,не верувам дека некогаш некаде ќе се пројави личност која што навистина ќе ме љуби,тоа би значело дека таа личност вистински ме познава,и Волјата ја носи овде.
Не е битно што ќе речете во врска со ова,не оти не ми е гајле,туку оти едноставно тоа е така.
К-15 би рекле,толку ви сече.

 

[Дмт]

Глуп човек = човек кој не се знае кој е.
Тој што се знае кој е знае дека е никој и ништо.

 

[Беркут]

Али Џи?
еден луд 20 годишник кој пубертет го фати на 17 и не го пушта...и ужива во него.........
и не му е гајле за ништо..........

 

[shutrak]

seushte sum vo faza na samoispituvanje koga ka doznaam ke javam:p

 

[rainbow1]

епа вака. второ дете сум и на брат ми отсекогаш му се има обрнувано малку повеќе внимание. а јас мирна и молчалива. досега никогаш не сум се скарала со некого, едноставно ако нешто ми пречи си го премолчувам. со започнувањето на пубертетот имав смртен случај во семејството. никогаш не сум сакала да бидам во големи друштва едноставно не се чувствувам пријатно, имам страв од исмевање на моите ставови или кога нешто ќе кажам си мислам дека другите ќе речат дека се правам паметна. срамежлива по природа и потешко се прилагодувам на промени. но сепак си велам млада сум и сеуште не сум се осознала самата себе и сигурна сум дека има и други карактерни особини кои другите ги забележуваат на мене а јас од тоа што ги гледам повеќе полошите неможам да ги видам и истакнам подобрите. само знам дека сум многу добродушна многу си ги пазам зборовите и никогаш немам навредено некој. едноставно се ставам во кожата на другиот и си велам како би се чувствувала јас кога некој би ме навредил така.

 

[сашенко]

Вака некако одиж:
Прво дете сум на моите родители и сум многу среќен поради тоа.Како мал бев многу среќно и весело дете, кое нон стоп трчаше по улица.И ден денес иста слика и прилика, само брзам некаде и никогаш незнам да објаснам зошто.Лажам за да најдам изговори за некои работи кои неможам да им ги објаснам на луѓето а чуствувам потреба да ги правам.Како мал бев потрчко у мое маало и сите ме праќаа по сончоглед и семки.Исто така и комшиите ме праќаа да им пазарам во продавница помали работи.Услужлив човек на кој не му треба посебна причина за да ти помогне.Доволно беше да се почуствувам корисен и трчав за сите.И ден денес исто така но листата “сите” се намали значително.Од секогаш го сакав спортот.Моите почетоци беа уште на 4-5 годишна возраст кога собирав топки позади гол у маало.Тогаш набив многу кондиција која и ден денес ја одржавам.Тоа беше забележано од мојата наставничка на времето и отидов да го претставувам моето училиште на државното првенство во атлетика каде “требаше” да трчам 800 метри.По неуспешното натпреварување се вративме дома а успеав таму да ги загубам моите патики, омилените и нови хавајки и телефонскиот број од детето каде што спиев.Не направив ништо за да ги најдам и така и си останаа тие работи таму.Сакав да трчам, и сеуште сакам секогаш ке трчам.Понекогаш ми паѓа смешно ама и ден денес кога играм фудбал или тенис знаат да ми кажат премногу трчаш и се движиш.Неможам да седам многу мирен во место и секогаш трчам, кога спортувам моите движења се такви.Постојано сум во некое движење.Поради таа причина и купувам евтини патики бидејки често ги кинам.Морее последните добро ги платив ама не ги дирам, да ми се живи старките не ги мењам за ништо на светов.Сакам хумор, сакам убава музика, до пред некое време мислев дека рокот е мојата музика и дека ништо неможе да ме расположи како тоа.Не е далеку од вистината но полека откривам дека и други стилови знаат да разбудат нешто во мене и почнувам да ја истражувам музиката.Ги почитувам другите и нивните желби, но сакам да провоцирам понекогаш и да наметнувам мислење на други.Не дека имам корист но онака некоја желба од внатре.Сакам да дебатирам со луѓето, сакам да објаснувам, сакам да ме слушаат и сакам да го ценат тоа што правам.Никогаш нема да се насмеам и исмеам на нечиј труд тоа е нешто што ни да го одглумам неможам.Докажано, и кажано не само од мене туку и од други потврдено.Сакам да мотивирам други луѓе, да си играм со мислите, читам за карактерите на луѓето и понекогаш сакам да експериментирам, да ги пронаоѓам тие особини во луѓето со кои комуницирам.Провоцирам понекогаш од забава.Измислувам работи не за да наштетам некому, измислувам ситуации и правам муабет со луѓето само за да почнам муабет во тема за која можам да зборувам и да се истакнам.Уживам во тоа, и неможам да го опишам тоа чуство.Сакам да давам изговори, да носам одговорност, да се грижам за работите, да бараат до мене, ууууфф човече тоа чуство кога некој ке ми рече дека сака да му помогнам како да вклучува нешто во мене, како турбото да ми го вклучува.Се чуствувам корисен, а сакам да сум корисен и спремен сум на многу работи за бидам тоа.Јас сум човек кој што лесно се мотивира и кој не познава граници кога работи нешто.Сакам да истражувам, да добивам нови идеи, сакам да анализирам работи, сакам да пронаоѓам грешки, сакам да поправам работи, сакам да наоѓам ситни грешки и да им ги кажувам на другите.Можеби звучи смешно но тоа се работи кои ме палат и без кои животот би ми бил досаден.Кога работам нешто останувам и по цели ноќи и не чуствувам замор, едностанов тогаш сум најактивен и најсконцентриран и секогаш најдобрите работи ги правам тогаш.Најдобрите идеи ми доаѓаат случајно.Многу сум упорен, и имам неверојатно силна волја која ме води во животот.Сакам да читам книги, да се правам паметен по форуми, да бидам интересен и да насмеам некого.Киснам на играчница на кајгана, пишувам понекогаш совети во кајгана психолог, правам неуспешни демотиватори, тролам, спамирам.Го обожавам модерново време, толку многу различни работи да правиш.Повеќе сакам планина и чист воздух отколку море, иако сакам гужви и забава, за мене подобро е гужва и забава на планина, пикник некој гооолем, камп, ама дефинитивно не плажа, вода и такво нешто слично...Толерантен човек сум, ги прифаќам луѓето какви што се, сакам да комуницирам, сакам да пијам пиво, сакам скопско, не пушам, сакам да се глупирам, имам виткана коса, понекогаш пуштам брада ама сега ми е бричена.Ја сакам нашата традицја и култура, понекогаш ми е досдна и чудна и се тргам на страна од некои работи но дефинитивно сакам да гледам како други прават стари адети.Играм на свадби, не плачам на погреби ни на блиски, немама којзнае каква насмевка ама сакам да се смеам, не ги знам сите вицови ама луѓет се смејат често кога се со мене.Има многу работи кои би ги сменил во мојот живот, барем така мислам понекогаш но кога ке размислам добро јас сум одличен ваков каков што сум.Немам нешто толку страшно и лошо па да морам да го сменам.Се адаптирам лесно, немам проблеми со луѓето, никогаш не сум имал непријатели.Често се грижам за работите но тоа е мојот карактер и таква е мојата фамилија неможам да го искоренам тоа од мене.Тоа ме прави ова што сум и многу позитивни работи исзлегуваат од тоа.Се надевам со годините ке поработам и на самоконтролата ама тоа по ред.Сума сумарум, задоволен од себе..

 

[Јаневски]

Јас сум ништо помалку од она што сум и ништо повеќе од она што сакам да бидам, е баш тука некаде сум јас.

 

[КвикСилвер]

КвикСилвер?
Прво и единствено дете на моите. Самотњак и се гордеам на тоа. Израснав со смеење, допуштајќи улицата да ме учи, но и со тага и понекогаш осамен.
Кога првпат сум стапнал на светов имало невидена забава со мал милион души. пиејќи и славејќи за едно таинствено бебе со искривени уши кое подоцна израсна во невиден суртук. Интересно е да слушаш дешавки од времето кога ништо не се сеќаваш, не ни знаеш ни кој си ни што си. Страшливец сум бил, не сум сакал на авион на батерии да се качам. Но, од друга страна сум бил и храбар. Ме има нападнато до сега 2 пати змија и да не бил чичкото со шар планински чизми ќе сум страдал. Еднаш на планина, друг пат на езеро. Прва реченица (ако може така да се нарече) сум ја рекол кога татко ми ме снимал како се бањам. Ненајдено сум рекол: Ја не бебе, ја НИКОЛА! Чудни траги сум оставал како бебе и сега по разговори знам што сум правел
Е, сега дојде времето кога сум го уклучил мозочето и сум размислувал. Во градинка обожавав да идам, па и ден денес се би дал само таму да одам. Љубител на учителките Наде, Весна и Ирена. Познат сум по родендените и немам пропуштени ниту еден до сега, а како и по правењето на роденденски забави. Ја имав најубавата забава во градинка, со вовчиња, кловновите Биди и Бади, флејти, сокчиња и златно славејче. Како да го заборавам ова?
Дојде 1 септември на 7 години. Што да кажам сега? Се сеќавам дека викав: Не сакам да одам во школо, газот ќе ми сврдне на стол. Со баба ми и моите на школо, јас радости што да ви кажам. На прва клупа седеше едно девојче кое личеше на Мајк Тајсон и беше три глави поголема од мене, како и во ширина. Подобро да ја рипнеш него заобиколиш. Една случка исто ќе ми остави впечаток. Седеше едно девојче пред мене со шатирана коса и јас си викав оваа 100% некоја лепотица, се додека не ми побара оштрилка. Девојчето немаше ЗАБИ и јас и дадов оштрилка и се разочарав.
Денес сум полуматурант со одличен просек. Сите велат дека сум многу тврдоглав, дружељубив, духовит, мрзелив, згоден(се шалам на ова сам си реков), упорен и спанко.

Незнам друго што да кажам освен PEACE!

 

[Fear and loathing]

I am the one.

 

[Darling]

I am the one.

Фројд, ти ли си?

 

[Fear and loathing]

Фројд, ти ли си?

Фројд, Господ, Киано Ривс, it's all the same.

 

[џимеј]

Кој сум јас? Прашање за размислување/филозофирање само ако ти е досадно и имаш премногу слободно време. Често размислував деновиве откако ја прочитав темава неколку пати. И на крајот, кога се анализирам себеси доаѓам до заклучок дека сепак можам да створам некоја колку-толку јасна слика за себе. Можеби не во една реченица, ни во две, ама барем знам отприлика каков сум, какви ми се можностите и колкави ми се амбициите. А тие работи ме одредуваат.
Кога правам ретроспектива на она што сум бил на пример...пред 2-3 години, и кога се гледам себеси сега од некоја перспектива сфаќам дека сум се изгубил низ призмата на материјалните ствари и сум бил под многу влијанија, често наоѓајки се како сакам да бидам некој друг, а заборавам кој и каков сум навистина.

Јас сум прво родено дете во потесната фамилија, а второ дете кое ќе заврши факултет во пошироката фамилија. Е така, не можам да се пофалам дека ме растеле магистри и доктори ама сум бил пораснат од луѓе уметници и боеми по душа.
Имав пресреќно детство, иако на мајка ми баш и не се сеќавав затоа што си заминала кога сум имал 4-5 години. Растен сум на фудбалски игралишта, на фудбалски утакмици, во кино и на улица. 4 работи во едно. Играв фудбал многу често како мал и се сеќавам како баба ми трчаше по мене со лепче намачкано со паштета затоа што не јадев и бев кускуле. Пораснав гледајќи фудбалски утакмици. Ме носеа уште од мал на стадиони и искрено не сум пропуштил ниедна важна утакмица. Охрид - Караорман, Охрид - Велмеј, Охрид - Лешани, Охрид - Миравци. Дерби утакмици кои беа сон на секој надежен копиљ како мене. А ги имаше таквите многу. Барем кај мене во улицата.
Пораснав низ кино салите и зад прожектерите затоа што дедо ми (патем првиот човек од мојата фамилија кој е појавен на национална телевизија) ме носеше да гледам филмови. А на улица ги имав најважните моменти од мојот живот. Тепачки, фаќање жени за газ, кршење прозорци и ѕвонење по врати. Секојдневие на секој копиљ во тоа време. И бевме среќни. Не ми фалеше буквално ништо.

После почнав на школо. Во 4то одделение сите ја сакаа Ивана. А Ивана ме сакаше мене. Првиот гел за кој штедев пари, првите фраерски финти кои ги научив, ради неа и првите голови на секоја утакмица на одмор и ги посветував неа. Еднаш се бацивме, в образ. Позади школо. Вториот пат в уста, пак позади школо. Тогаш одвај чекав да одам нашкола. Математика правев 100/100, по македонски имав добиено неколку награди, а кога еднаш се вратив дома прв пат имав сексуални нагони за неа. А никогаш не ми се десило тоа. Многу гледав Мортал Комбат. Од тоа не се добиваат никакви нагони освен оние за тепање.
Денес Ивана личи на крастава жаба и ја има легнато пола Охрид. И Видобишта. Јас спаѓам во другата половина.
Во тоа време од мојот живот бев многу амбициозен. Во 5то одделение ги прочитав Господарот на прстените, а во 7мо го запознав Кјубрик. Имав соништа. Сакав да станам археолог, доктор, адвокат, астронаут.
Денес не сакам да бидам ништо од тоа. Идејата околу тоа дека треба да учиш многу за да добијаш многу во животот погина заедно со социјализмот.

Средно се запишав гимназија. За нецел месец фатив некоја од втора година тогаш. Пред 1 месец слушнав дека се омажила. Уште бев амбициозен. Ги имав сите петки уште во прво тромесечие, во втора година немав ниеден оправдан. Сакав да постигнам нешто големо. Читав книги, гледав филмови, слушав музика и учев историја и социологија најмногу. Не сакав да бидам астронаут. Сакав само да бидам богат, без разлика што сум. И тие идеи исчезнаа заедно со пубертетот. Ама знам дека сакав да бидам најдобар. И некогаш бев во нешто толку добар што се изненадував себеси. Сакав да го правам тоа пред се за моето семејство, за некој утре да се гордее со мене и да рече "ова копилево ја надмина цела фамилија".
Имаше некој инает во мене кој предизвикуваше јас да си бидам конкуренција сам на себе. Длабоко во себе чувствував конкуренција. И сфатив дека сум тежок егоист. Дека сите сме животни длабоко во себе, па така и јас.

Денес, јас сум развлечен на два дела. Доброто ме влече од една страна, а лошото притиска од друга. На едното рамо имам ѓавол, на другото ангел. Ми кажуваат што да правам и ми ствараат конфузија. И денес јас не сум ништо од тоа што сум бил некогаш. И сфаќам дека сите работи во животот се делат на две. Или-или. Да бирам. Да бирам дали да живеам со мајка или татко, Интер или Милан, гимназија или економски, црни или плави жени. Да бирам дали да бидам вистинскиот јас макар сум изгубил многу или да одберам да бидам камелеон, личност која ќе ги поприми сите карактери кои ја опкружуваат и да биде како нив. И фамилијата ми е поделена на два дела. Димовци се вмровци, а Стрезовци се комуњари. И секогаш сум морал да бирам што сакам јас да бидам. И добро е што сум имал избор, иако некогаш од две работи го одбирав третото.
А најлошо од се е дека за многу работи не знам што сакам. Пред некој ден седев со брачед ми и гледавме слики од жени на фејсбук и отвори кај една комшивка и ме праша "Брачко, би ја опнал оваја?". Јас му реков дека не знам. А тој ми рече "Брачко, ко не јебе свашта, не јебе ништа". И можеби е во право. И ако тој живее така тогаш јас му се восхитувам. Затоа што премногу размислувам. Пред 2 недели ми се случи да пијам амстел во сабота навечер. Никогаш не сум зел Амстел. Само скопско и чат-пат коњак. И седев на шанк и ми се пушташе една грда. Не знаев како да ја одбијам па ја прашав "За кого ќе гласаш на избориве?", чисто само за да ме одјебе, да си помисли дека сум некој кретен. Да им каже на другарките дека не чинам пет пари. До тоа дереџе стигнав. После дојде уште една. Накрај дојде машко до мене и се заколнав дека повеќе не пијам амстел.
До толку се осеќав посран. Затоа што никогаш не сум зел некој преголем ризик. Никогаш не сум отишол да го побарам тоа што го сакам макар колку и да испаднам губитник. Затоа што сум пичка, длабоко во себе. Се кријам зад предрасудите кои ги создавам и омразата со која живеам. Затоа што сум полн со предрасуди. И мразам многу луѓе. Некои од задоволство. Затоа што тоа ме одржува во живот, колку и да звучи нефер, реков претходно дека сите длабоко во себе сме животни, сакале признале сакале не. Можеби тоа ме прави лоша личност.

Беше сабота и бев во последен стадиум од моето скромно пијанство. И на 5 чекори од мене стоеше девојката во која сум заљубен. Онака, затоа што ми е мене потребно. Ја љубам затоа што, иако знам дека одам на преголем ризик, тоа ме прави среќен. Имам ерекција само да помислам на неа. Пред една недела си одевме заедно од Скопје. Со автобус. Таа заспа а јас и ги гледав цицките. Ко да гледам портал кон некој друг свет. И можеби во тој свет ќе бидам џедај. Можеби обичен дроид слуга. Е толкав ми е ризикот. А ја знам од основно, од средно, од факултет, од фејсбук. Понекогаш ќе си кликниме по некој лајк, ќе размениме некој поглед, ама со усул. И јас не знам што мисли таа, ниту што чувствувам јас. Само знам дека ни во врвот на некое мое пијанство не би и кажал дека ја љубам. И дека би оставил се за неа. А саботата ме гледаше. Еден мој другар ме тераше да одам кај неа. Ама не го сторив тоа. Сега ми е мака. Јас сум таков. Не искористувам шанси. А татко ми отсекогаш ми велеше "Ебал не ебал накрај ебана ќе земиш за жена". И така е. Што подобро парче, толку полесно се задоволувам. А кога станува збор за неа се задоволувам и со поглед, со збор, ако ми кликне лајк се чувствувам како да сум ја смувал, ако сака да се слика со мене се осеќам ко Тони Зен. Колку само ние машките лесно се задоволуваме.

И така јас денес немам амбиции. Ниту соништа. Не се борам за 10ка на факултет, а би извадил човек од затвор за да имам шестка колку да го положам предметот. Не ми е битно. Не сакам да станам ништо. Само сакам да се надоградувам, преку книги, филмови, форум, фејсбук и музика. Пред некој ден видов некролог на една бандера. Пишеше "Почина Доктор тој и тој", се прашував што е битно што бил, дали доктор или обичен човек. На крајот сите стануваме исто. Ќе не среќаваат само во спомените. И среќните моменти. А тогаш тие среќни моменти ќе бидат најтажни спомени.
Имам весело и чудно друштво. За роденден не доаѓаат ама ако ги викниш да цепите дрва во 6 сабајле ќе дојдат со по две секири. И за нив да ми речат утре, бубрег давам. Све на све ми се 10 души за кои би го сторил тоа.
И сакам да продолжам да живеам полн со предрасуди и омраза. И да бидам обичен. Најпосле сакам да бидам обичен. Да бидам како и другите. Да не трошам енергија беспотребно. Тоа сум јас.

Велат дека ако долго се бориш против волци, и ти накрај самиот стануваш волк.
Ме престигна неискреното материјално општество, за жал. Колку и да се борам, осеќам дека станувам токму она против кое се борам.
Како мал ми кажаа дека во фудбалот има две полувремиња. Сега, кога сум поголем, научив дека животот има само едно полувреме. А колку се надевав дека ќе биде исто како во фудбалот. Па да можам да играм 1 во 2.
Ама само Господ да ми даде здравје да имам кондиција за фудбал и бркање жени. Се друго е гола вода.
Или што би рекол еден мој драг другар - "Животиште". Нешо во смисла "Sve cu prezivit" од Gibonni.

 

[jas.idam.sok.da.si.stavam]

не верувам во луѓето , во никој. дружељубива сум, но тешко се здружувам со некој, тешко станувам поблиска со некој. имам ниско мислење за себе (според другите, според мене таман си е). Војувам со себе, не знам што сакам. Мрза сум. Памтам само родендени друго не, не можам ни име да запомнам (кога отидов во прва година ми беше потребно 1 месец да ги научам сите од клас). не сакам кога има многу луѓе околу мене, сакам да останам не забележана.