Во минатото многу повеќе доаѓале во израз милитаристичките стилови на владеење каде војска се служело и по неколку години, од таму се влечат тие сурови третмани кои придонеле кон денешниот анимозитет спрема служењето војска.
Од чисто рационално размислување, воената обука треба да биде застапена како редовна обврска.
Светот не е розев.
Имаме редовна војска, професионална, меѓутоа тоа се сепак ограничени ресурси. Во не дај боже ситуација, сите сме препуштени сами на себе, а 8 или 10 илјади професионални војници плус 20 полиција не се способни да ги заштитат ниту сопствените семејства камо ли останатите граѓани, при тоа да ја бранат и територијата на државата.
Парадоксот кој денеска барем јас го гледам, е тој што претходно се боревме со сите сили и средства да ги повлечеме нашите војници од ЈНА за да не водат туѓи војни, а денеска самите ние доброволно ги испраќаме по светот да водат туѓи војни и да жртвуваат живот за туѓи интереси.
Затоа треба да се решиме, што повеќе ни одговара, бидејќи оној што не си ја храни сопствената армија, сигурно ќе ја храни туѓата.