Расколот во православието - дали има решение?

[Donald Sikert]

Како што рече мојот/нашиот парохиски свештеник: проблемот со (не)признавањето помеѓу помесните православни Цркви, ќе се реши тогаш, кога Црквите ќе почнат да Го следат Христа...

Се чини дека тековно, помесните Цркви следат некои други интереси, најчесто покриени со привиден патриотизам, етнофилетизам, дневна политика, (не)запазување на канонските одредби и сл.

Дека неединството од МПЦ со другите помесни Цркви е проблем, тоа е очигледно, но и другите Цркви не гледам дека засукаа ракави и ни‘ притекнаа на помош, кога веќе исповедаме ист Бог и иста вера.

МПЦ барем се обиде да опточне разговори со СПЦ, а се чини дека таква желба и намера треба да има и „другата„ страна, оти со монолог, проблемот нема да се реши. Другите помесни Цркви се однесуваат „дипломатски„; префрлајќи го нивното признавање кон МПЦ со решавањето на „спорот„ со СПЦ:

Мики, мислиш ли дека нашите парохиски свештеници, или како и да се викаат титулите поголеми од оваа што си ја навел, се способни и кадарни да го решат спорот? Исто важи и за персоните од другите цркви на соодветната позиција.

Мене ми личат нашиве попои многу неписмени и алчни без душа, без воја и желба да било што сторат, а тоа да не биде во нивни интерес.

Познавајќи те, мислам, дека ти и уште некој сличен на тебе, поише ќе допринесете за МПЦ од цела оваа банда на чело со Стефан.

 

[Orthophill]

Според моето скромно мислење, најпаметно би било МПЦ да се припои кон Албанската Православна Црква, оти за среќа или несреќа, АПЦ моментално е духовно најјаката Црква на Балканот. Ама обновата е поради единството, и ние да бевме во единство, за овие 10 години кои ги изгубивме, ќе добиевме дупло повеќе од она што Бог и` го дари на АПЦ. Се плашам дека благодатта на Светиот Дух, лека полека ја напушта нашата Црква и дека за 30 години ќе бидеме дамбетар од АПЦ, пред 21 година.

 

[Ставрогин]

Ги менувам моите проблеми за вашите. Би сакал најголем проблем во животот да ми биде расколот во православието и непризнавањето на МПЦ.

 

[MIKI1]

Мики, мислиш ли дека нашите парохиски свештеници, или како и да се викаат титулите поголеми од оваа што си ја навел, се способни и кадарни да го решат спорот? Исто важи и за персоните од другите цркви на соодветната позиција.
.

Според мене, имајќи во предвид дека не сум теолошки образован, не постои никаков спор: спорот е измислен, исто како што е измислен и „спорот„ за нашето име, а тоа е проблем кој го има Грција со нас а не ние самите со/кон себе.

Така, како што рече владиката Методиј (Златанов). МПЦ ги исполнува сите црковни/канонски услови за да биде своја Црква, а „спорот„ за тоа непризнавање е само нашето име македонско, аналогно на проблемот кој државата Македонија го има со клетите грци (елини, хелени, ват евар..) и нашето именување во ООН како „ФИРОМ„.

Проблемот може да се реши, нашите високи свештеници се способни за тоа, останува уште другата страна да „сака„ да биде спорот решен.

Со оглед на блискоста помеѓу СПЦ и ГПС, ми се чини дека работава ќе потрае...
--- надополнето: 4 јули 2012 во 13:10 ---

Мене ми личат нашиве попои многу неписмени и алчни без душа, без воја и желба да било што сторат, а тоа да не биде во нивни интерес.

Да, има и свештеници, кои свештеничкиот повик не го разбрале правилно, но не сакам да испадне дека ако еден свештеник не е достоен за мантијата, дека сите се недостојни заради него.

 

[vone]

Да, има и свештеници, кои свештеничкиот повик не го разбрале правилно, но не сакам да испадне дека ако еден свештеник не е достоен за мантијата, дека сите се недостојни заради него.

Да не е обратно...

 

[liberij]

Еклисиолошката промена на имињата ништо нема да промени. Точно дека е етнофилетизмот е проблем, но не е единствен. Поблемите на еклисиолошко поле се поврзани, со рашавање на еден ништо нема да се смени. За какво единство зборуваш? Знаеш дека епископи на помесни Цркви се причестуваат во МПЦ? Зарем тоа не е Евхаристиско Единство? Во случајот со МПЦ не постои раскол. Зарем една помесна Црква ако не каже дека си Црква нема да бидеш?

Зошто нема да промени?
Еве конкретно ние сме во раскол, тоа е сериозен еклисиолошки проблем без разлика што не е единствен, а да се маргинализира и тоа од црквени луѓе ми делува трагично.
Инцидентните случаи на евхаристиско општење не се решение, туку обиди во насока на решавање што искрено ме радува, но се само инцидентни.
Најмногу ме загрижува апатијата кај лаиците, кои во незнаење ова мислат дека се работи за „попска расправија“ па они нека му ја мислат, а сведоци сме колку му ја мислат т.е. немислат.
Се забележува дека имаш оптимизам, но за жал индивидуалистички т.е. потценување на соборниот карактер на Црквата кој е многу потрагичен од надворешните напади кон Истата.
Не можеме едни без други без разлика кој е во право-криво, во случајов Вистината е на наша страна, но заради пасивноста пред се наша, повторувам, страдаме.
Илузорно и самозалажувачи е да велиме дека не сме во раскол, проблемов не е за под тепих, надвор од Црквата колку време ќе бидеме Црква!?
Жално е да сме на ниво да се убедуваме за сериозноста на проблемот, наместо да го решаваме конкретно и активно на сите нивоа, и тоа е симптом на Црква во раскол, зарем не.

 

[Orthophill]

Нашиот проблем е етнофилетизмот, што името на Црквата ни е поважно од Христа Бога! (Се надевам дека јеретиците нема да го видат ова.) Уште поголем проблем е што безбожниците и јеретиците (читај власта и поголем дел од народот) решаваат за нас верниците. Што убаво ќе се решеше спорот во 2002 година, ќе си бевме во единство, сега можи и автокефалија ќе добиевме. Ама вака, не само што нема да добиеме автокефалија, туку страв ми е и рај да не не добиеме.

 

[Donald Sikert]

Нашиот проблем е етнофилетизмот, што името на Црквата ни е поважно од Христа Бога! (Се надевам дека јеретиците нема да го видат ова.) Уште поголем проблем е што безбожниците и јеретиците (читај власта и поголем дел од народот) решаваат за нас верниците. Што убаво ќе се решеше спорот во 2002 година, ќе си бевме во единство, сега можи и автокефалија ќе добиевме. Ама вака, не само што нема да добиеме автокефалија, туку страв ми е и рај да не не добиеме.

Кој ќе ти го ускрати рајот, под претпоставка дека си го заслужил?

 

[Orthophill]

Кој ќе ти го ускрати рајот, под претпоставка дека си го заслужил?

Светиот Дух преку свети Кипријан Картагински вели: Расколот ни крвта мученичка не го чисти!
Кој е надвор од Црквата, надвор ќе е и од Царството Небеско.

 

[Donald Sikert]

Зошто нема да промени?
Еве конкретно ние сме во раскол, тоа е сериозен еклисиолошки проблем без разлика што не е единствен, а да се маргинализира и тоа од црквени луѓе ми делува трагично.
Инцидентните случаи на евхаристиско општење не се решение, туку обиди во насока на решавање што искрено ме радува, но се само инцидентни.
Најмногу ме загрижува апатијата кај лаиците, кои во незнаење ова мислат дека се работи за „попска расправија“ па они нека му ја мислат, а сведоци сме колку му ја мислат т.е. немислат.
Се забележува дека имаш оптимизам, но за жал индивидуалистички т.е. потценување на соборниот карактер на Црквата кој е многу потрагичен од надворешните напади кон Истата.
Не можеме едни без други без разлика кој е во право-криво, во случајов Вистината е на наша страна, но заради пасивноста пред се наша, повторувам, страдаме.
Илузорно и самозалажувачи е да велиме дека не сме во раскол, проблемов не е за под тепих, надвор од Црквата колку време ќе бидеме Црква!?
Жално е да сме на ниво да се убедуваме за сериозноста на проблемот, наместо да го решаваме конкретно и активно на сите нивоа, и тоа е симптом на Црква во раскол, зарем не.

Либериј како се вика црквата во Норвешка, црквата во Шведска или пак Финска, Данска?

 

[liberij]

Кој ќе ти го ускрати рајот, под претпоставка дека си го заслужил?

А кој е тој што заслужил!?

 

[Donald Sikert]

Светиот Дух преку свети Кипријан Картагински вели: Расколот ни крвта мученичка не го чисти!
Кој е надвор од Црквата, надвор ќе е и од Царството Небеско.

Аха значи ти се плашиш дека ќе си надвор од Црквата ли?

Што има врска МПЦ, ЦПЦ, ГПЦ или било која земска ПЦ со вистинската црква Христова?

Та нели таа е во тебе длабоко, во душата? Нели ќе знае Бог еден и единствен, семоќен, слава му, дали си со него или против него, без разлика како се викаат камените тули на твоите храмови?
--- надополнето: 4 јули 2012 во 13:33 ---

А кој е тој што заслужил!?

Не знам, јас тоа го прашувам.

 

[Orthophill]

Црквата е заедница на луѓе кои се живи (телото, душата и духот не им се разделени) или умрени (разделени тело, душа и дух), на ангелите (кои не паднаа) и на самиот Бог Света Троица. Црквата е една и единствена и не можи да има онолку цркви колку луѓе, оти Црквата е Невеста Христова, а Христос не е блудник, па да има повеќе невести. Уште повеќе надвор од Црквата во која го добиваме Телото и Крвта Христови, човекот не можи да гради никаква заедница со Христос.

 

[liberij]

Либериј како се вика црквата во Норвешка, црквата во Шведска или пак Финска, Данска?

Сегде е ист принципот, пр.Финска ПЦ освен некои кои ги задржале еклисиолошките, имињата на епископските катедри пр. Ерусалмиската, Александриската, Цариградската...
--- надополнето: 4 јули 2012 во 13:49 ---
--- надополнето: 4 јули 2012 во 13:33 ---

Miki1976 Не знам, јас тоа го прашувам.[/quote

]
Никој, е одговорот, све е дар од Бога, и нормално, фала му за све!
--- надополнето: 4 јули 2012 во 13:49 ---
[

 

[Orthophill]

И МПЦ ќе си беше МПЦ во комуникацијата со Словенскиот блок на цркви, а со грчкиот ПОА. Сепак и да се реши проблемот со името, и дури и Грците да се одречат од нивната македонштина, МПЦ нема да добие автокефалија се дури не принеси покајание за расколот во кој пребивала.