Dzish
unlike any other...
- Член од
- 15 февруари 2007
- Мислења
- 13.994
- Поени од реакции
- 2.689
- Возраст
- 38
Има решение... сите ќе се преобратиме во муслимани, ито она радикални.
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Забелешка: This feature may not be available in some browsers.
СРБИТЕ ПОВЕЌЕ СЕ ГРИЖАТ ЗА МАКЕДОНЦИТЕ ОД МАКЕДОНЦИТЕ.![]()
Зошто има премногу националност и политика во една христијанска религија?
МПЦ, СПЦ; ГПЦ РПЦ итн итн... зошто не ПЦ?
Како мислите да се премине тој тежок мост кога ниту еден бог не може да ве соедини заради вашата „крвна“ припадност?
Премногу философирате наместо да работите.
Во таа смисла, јас мислам дека помесните Цркви треба да го тргнат националниот предзнак (во денешни услови е смешно, бидејќи во православните храмови во дијаспората под Атинска, Цариградска, Антиохиска, Московска итн. јурисдикција, се крштеваат и живеат ВО Црквата луѓе од различни етникуми и раси).
ne ve sakaat vas makedoncite,,,,,Се разбира дека решение е да се тргнат националните префикси, и да се вратат еклисиолошките имиња или да се именуваат географски(ПЦ во Македонија, Србија...), затоа што Црквата е една секаде, Христова.
Нема Македонска, Србска, Бугарска..., Христос неможе да се дели, сето ова е јасно.
Но во сегашниве услови какви што се реално, бидејќи политиката на државите имплицира еклисиолошки проблеми, ние како МПЦ сме надвор од Телото Христово, т.е. во излоација, раскол, без разлика што сме во право, ние страдаме.
Затоа треба да бараме како останатите ПЦ (БПЦ,СПЦ,ГПЦ...), и ние како МПЦ да влеземе во Единство, а тоа кога ќе се решава проблемот со етнофилетизмот е од заеднички карактер, не смееме тоа да го чекаме, зашто повторувам Ние Страдаме.
Зарем мислиш дека промената на името ќе среди нешто? Нема да страдаме? Зошто сме надвор од Телото Христово? Помесните Цркви ниту го даваат ниту го зимаат Светиот Дух од една Црква. Кога проблемот ќе се разгледа согласно учењето на Светите Отци излегува дека во Црквата во суштина нема призната или непризната Црква. Тоа е исто како како Христос да го делиш.Се разбира дека решение е да се тргнат националните префикси, и да се вратат еклисиолошките имиња или да се именуваат географски(ПЦ во Македонија, Србија...), затоа што Црквата е една секаде, Христова.
Нема Македонска, Србска, Бугарска..., Христос неможе да се дели, сето ова е јасно.
Но во сегашниве услови какви што се реално, бидејќи политиката на државите имплицира еклисиолошки проблеми, ние како МПЦ сме надвор од Телото Христово, т.е. во излоација, раскол, без разлика што сме во право, ние страдаме.
Затоа треба да бараме како останатите ПЦ (БПЦ,СПЦ,ГПЦ...), и ние како МПЦ да влеземе во Единство, а тоа кога ќе се решава проблемот со етнофилетизмот е од заеднички карактер, не смееме тоа да го чекаме, зашто повторувам Ние Страдаме.
Кој вели за промена на името!?Зарем мислиш дека промената на името ќе среди нешто?
А зарем не е така!?Нема да страдаме?
Бидејќи не сме во Евхаристиско Единство со останатите Помесни Цркви.Зошто сме надвор од Телото Христово?
Вака можеш да кажеш, доколку ја „разделиш“ Неразделната Св. Троица.Помесните Цркви ниту го даваат ниту го зимаат Светиот Дух од една Црква.
Контрадикторна ти е тезава.Кога проблемот ќе се разгледа согласно учењето на Светите Отци излегува дека во Црквата во суштина нема призната или непризната Црква. Тоа е исто како како Христос да го делиш.
Еклисиолошката промена на имињата ништо нема да промени. Точно дека е етнофилетизмот е проблем, но не е единствен. Поблемите на еклисиолошко поле се поврзани, со рашавање на еден ништо нема да се смени. За какво единство зборуваш? Знаеш дека епископи на помесни Цркви се причестуваат во МПЦ? Зарем тоа не е Евхаристиско Единство? Во случајот со МПЦ не постои раскол. Зарем една помесна Црква ако не каже дека си Црква нема да бидеш?Кој вели за промена на името!?
Ние како сите, треба да бидеме во Единство како МПЦ.
Друга работа е решавањето на етнофилетизмот во Православната Екумена.
Не треба да ги мешаш овие две работи.
А зарем не е така!?
Бидејќи не сме во Евхаристиско Единство со останатите Помесни Цркви.
Вака можеш да кажеш, доколку ја „разделиш“ Неразделната Св. Троица.
Контрадикторна ти е тезава.
Со признавањето или непризнавањето, т.е. расколот, токму тоа се случува - делење на Телото Христово, Црквата.