Пубертет
- Креатор на темата Наташа Радио Милева Мара
- Време на започнување
Мене пубертетот ми е од оваа дистанца, најубавиот период од животот.
А дистанцаааааааа..па..па...
Сепак додека траеше,го доживував како ужас.Постојано бев за нешто виновна,стално ме караа, обавезно кој е крив?-ЈАС!,се расправав со кого и за што стигнав,бев многу бунтовна,фала Богу и денес сум.Ама поради таа моја бунтовност и правдољубивост,не попуштав, а нели од мене се бараше да научам,дека постарите се секогаш во право! УТРЕ САБАЈЛЕ!!!
Што мислите вие?
Како вие го доживувате тој дел од сопствениот развој?
Убаво ви е?
Епа раскажете ни,де!
А дистанцаааааааа..па..па...
Сепак додека траеше,го доживував како ужас.Постојано бев за нешто виновна,стално ме караа, обавезно кој е крив?-ЈАС!,се расправав со кого и за што стигнав,бев многу бунтовна,фала Богу и денес сум.Ама поради таа моја бунтовност и правдољубивост,не попуштав, а нели од мене се бараше да научам,дека постарите се секогаш во право! УТРЕ САБАЈЛЕ!!!
Што мислите вие?
Како вие го доживувате тој дел од сопствениот развој?
Убаво ви е?
Епа раскажете ни,де!
Macedonian
...
- Член од
- 2 април 2006
- Мислења
- 2.842
- Поени од реакции
- 31
Чоек, мене од 17 ме фати, шо се секираш па ти? hehe:vmd напиша:
- Член од
- 1 март 2007
- Мислења
- 127
- Поени од реакции
- 1
ЕЕЕ Тебе многу касно
Ако поголем ке пораснеш:salut:
Инаку пубертет е нај нормална работа
Ако поголем ке пораснеш:salut:
Инаку пубертет е нај нормална работа
PSYtisfaction
Царевата ќерка
- Член од
- 30 јуни 2006
- Мислења
- 3.922
- Поени од реакции
- 527
Мене па на 17 ме напуштиMacedonian напиша:
ada
Модератор! ок?
- Член од
- 21 август 2006
- Мислења
- 5.706
- Поени од реакции
- 566
Па според моиве години требало до сеа да ме напушти, мада понекад ми изглеа дека уше сум емотивно у таа фаза
Иначе иако треба од страна гледано да претставува една многу убава фаза од животот, ретко кога е така. Мене лично ми беше у најмала рака тежок период кој би сакала да го заборавам.Бев претерано несигурна у себе, имав нагли промени на расположение, мислев дека сите сакаат да ме контролираат, осеќав некој недефиниран немир и сл. Јака им душа на моите, а богами и на сите што имаат деца кои проаѓаат низ "бурен" пубертет.
Иначе иако треба од страна гледано да претставува една многу убава фаза од животот, ретко кога е така. Мене лично ми беше у најмала рака тежок период кој би сакала да го заборавам.Бев претерано несигурна у себе, имав нагли промени на расположение, мислев дека сите сакаат да ме контролираат, осеќав некој недефиниран немир и сл. Јака им душа на моите, а богами и на сите што имаат деца кои проаѓаат низ "бурен" пубертет.
Billa Bong
I love Basketball
- Член од
- 14 август 2006
- Мислења
- 6.590
- Поени од реакции
- 11
Сеа топрва влегувамto e to
duffy_f
денес те сакам повеќе од вчера
- Член од
- 29 јануари 2007
- Мислења
- 353
- Поени од реакции
- 13
Пубертетот за мене беше многу убав период без некои поголеми завзеклуци освен тоа што бев многу емотивна посебно кога стануваше збор за љубовта.Што се однесува до видливите телесни промени од страна на бубуљици ги немав речиси воопшто а првата менструација ми беше хит на денот и бев пресрекна затоа што добив последна од другарките .Сепак не е кај сите вака.Некои знаат да поминат како бродолом.:star:
Black Rose
дете на цвеќето
- Член од
- 12 февруари 2007
- Мислења
- 1.972
- Поени од реакции
- 38
Убав, интересен, весел период.........али одамна ми заврши! У секој случај не жалам по него!
SCORPIO__20
Your sex is on fire
- Член од
- 1 февруари 2007
- Мислења
- 4.380
- Поени од реакции
- 71
ја смирив сТраста и Темпераментот во мене после Пубертетот :zlo:
Slatka_Mala
devoid of concept
- Член од
- 15 февруари 2006
- Мислења
- 477
- Поени од реакции
- 11
Ич, ама ИЧ не жалам по пубертетот...Here's the story:
Еден прекрасен сончев денpos2 наеднаш се сетив дека се повеќе време поминувам пред огледало и дека се анализирам како изгледам (не дека имаше нешто за анализирање ), лицето ми се преполни со “нешта“ што постарите тетки ги нарекуваа акни (мене искрено не ми сметаа многу, одвреме навреме ми пукаше филмот оти сите ме прашуваа што ставам на лицето па ми станало -такво-)...почнав да се извишувам наеднаш МНОГУ, да ми растат градите (срам ми беше да носам тесни маички, што кај денешниве деца е реткост), почнав да се смеам како љуткава и непрекинато и да ги слушам тетките околу мене како ја објаснуваат мојата неконтролирана смеа со зборовите “во пубертет е„...
Си се дружев само со една другарка (до ден-денес си живееме и слатко се смееме на нашите “бубачки во глава„) и не комунициравме многу со тие околу нас, најфазон ни беше муабетот која прва почнала да носи градник, односно на која прва и дошло, а богами и ова машкиве не приметуваа...
Во друштво бев многу молчалива, пред женските пријателки многу дрдорлива, досадна, збесната, дома бев краен мрчатор и борец за тинејџерските права (леле мајко, кај ми бил паметот?) и воглавно сите мои “несовршености„ беа објаснувани со терминот пубертет, па јас само одвај чекав да помине за да видам како е животот во “непубертет„...Среќа што ја имав мајка ми како медицинско лице и трпелив родител-претставник од женска страна да ми ги објасни сите мои испади, па го поминав како-така...
Стварно не ми недостига периодов, воглавно предиод на премин (транзиција-хаха) ни ваму, ни таму, што вели Britney - Not a girl, not yet a woman -, не можеш да си најдеш соодветна облека, детскиве игри не ти се играат, возрасните не те примаат во нивно друштво, се што ти преостанува е - да чекаш да пораснеш
...Само жалам на тие денови со непрекината смеа за секакви глупости...ама добро пак ме фаќаат одвреме навреме, така да ОК е :wink:
Ама, старите викаат преку леб погача нема, па јеби га, ова ти е некој pass over што мора да се помине :jaj:
Еден прекрасен сончев ден
pos2 наеднаш се сетив дека се повеќе време поминувам пред огледало и дека се анализирам како изгледам (не дека имаше нешто за анализирање ), лицето ми се преполни со “нешта“ што постарите тетки ги нарекуваа акни (мене искрено не ми сметаа многу, одвреме навреме ми пукаше филмот оти сите ме прашуваа што ставам на лицето па ми станало -такво-)...почнав да се извишувам наеднаш МНОГУ, да ми растат градите (срам ми беше да носам тесни маички, што кај денешниве деца е реткост), почнав да се смеам како љуткава и непрекинато и да ги слушам тетките околу мене како ја објаснуваат мојата неконтролирана смеа со зборовите “во пубертет е„...Си се дружев само со една другарка (до ден-денес си живееме и слатко се смееме на нашите “бубачки во глава„) и не комунициравме многу со тие околу нас, најфазон ни беше муабетот која прва почнала да носи градник, односно на која прва и дошло, а богами и ова машкиве не приметуваа...
Во друштво бев многу молчалива, пред женските пријателки многу дрдорлива, досадна, збесната, дома бев краен мрчатор и борец за тинејџерските права (леле мајко, кај ми бил паметот?) и воглавно сите мои “несовршености„ беа објаснувани со терминот пубертет, па јас само одвај чекав да помине за да видам како е животот во “непубертет„...Среќа што ја имав мајка ми како медицинско лице и трпелив родител-претставник од женска страна да ми ги објасни сите мои испади, па го поминав како-така...
Стварно не ми недостига периодов, воглавно предиод на премин (транзиција-хаха) ни ваму, ни таму, што вели Britney - Not a girl, not yet a woman -, не можеш да си најдеш соодветна облека, детскиве игри не ти се играат, возрасните не те примаат во нивно друштво, се што ти преостанува е - да чекаш да пораснеш
...Само жалам на тие денови со непрекината смеа за секакви глупости...ама добро пак ме фаќаат одвреме навреме, така да ОК е :wink:Ама, старите викаат преку леб погача нема, па јеби га, ова ти е некој pass over што мора да се помине :jaj:
