Here Searle makes two elementary mistakes. First, he gets the form of the argument wrong. To show that flying is nonphysical, we would need to show that the world’s physical structure is consistent with the absence of flying. From the fact that one canadd flying pigs to the world, nothing follows. Second, the scenario he describes is not consistent. A world with flying pigs would have a lot of extra matter hovering meters above the earth, for example, so it could not possibly have the same physical structure as ours. Putting these points together: the idea of a world physically identical to ours but without flying, or without pigs, or without rocks, is self-contradictory. But there is no contradiction in the idea of a world physically identical to ours without consciousness, as Searle himself admits.
Така. И потоа Серл ја посочува грешката во аргументот на Чалмерс.
Универзум во кој свињите летаат, подразбира промена на физичките закони исто како и универзумот во кој постојат зомбињата бидејќи свеста е физичка според монизмот. Ако создадеш универзум во кој свеста не е, тогаш си променил физички закон и шпиунски протнуваш премиса дека свеста не е физички феномен.
Тргни од премисата дека свеста е физичка, цел аргумент за зомбињата е бесмислен.
Потоа ја посочува апсурдноста на Чалмерс кој подразбира дека давањето на дуални значења на секој збор кој вклучува и свесна активност, алудира на нематеријална свест. Првенствено поради тоа што го менува основното значење на зборот и го приспособува на својот светоглед. Како на пример: Официјалната дефиниција за болка е дека: „Болката е непријатна сензација“, а не својственоста/природата и особините кои Чалмерс ги препишува на истата.
Како што напоменав претходно неколку пати, Серл ја кажува истата поента.
Да се надополнам на Серл, дури и свесното перцепирање на болка да е различно од несвесното што секако е прашање на кое комплетен одговор може да даде невронауката и неврофилозофијата, природата на тој феномен може да биде поради структурата/функцијата на механизмите задолжени за свесно/несвесно перцепирање на болката, свеста и „несвеста“ (свест/потсвест поделбата е од поинаков карактер) како одделни структури и начини за искусување на истата „сензација на болка“ може да се различни регии од истиот физички мозок, според материјализмот.
И да има илјадници различни „доживувања на болка“ тоа не значи дека најмалку едно од нив е „нефизичко“. Бројката на различни доживувања на одредена сензација и варијациите во нивоата на осознавање на истата не се поврзани со природата на доживувањата, односно дали се материјални/нематеријални. Така да воведувањето на аргументот „Свесна болка/несвесна болка“ не докажува нематеријални особини на свеста.
Како што пишав погоре, нематеријален интелигентен/неинтелигентен агент не може да влијае на ништо материјално.
По истата аналогија, ако свесно одлучиш да направиш нешто што вклучува физичка промена, како ќе го направиш тоа, кој е тој функционален механизам кој и' помага на нефизичката свест да влијае на материјалниот, физички универзум и обратно, повратна комуникација на корелација/каузација првенствено не може да постои, така?
Ако ова го примениме на аргументот со „свесното осознавање на болката“, како можеш свесно да знаеш дека чувствуваш болка ако земеме дека во дадена ситуација станува збор за физичка болка и болката е предизвикана од физички фактор, физичка торзија на нервите ако свеста е де факто нематеријална и физичкиот свет не би требало да има контакт со истата, е прашање кое од старт го прави Картезијанскиот модел апсурден.
Ваљда не го ни дискутираме тој, го дискутираме овој модел, моделот на нередуктибилен функционализам.
Ако Чалмерс верува дека информацијата е тоа што доведува до создавање на свест, а прифатиме дека све содржи потенцијална информација (ако не го прифаќаш ова, појасни зошто), без утка стигаме до портите на панпсихизмот. Ако Чалмерс има алтернативно објаснување во кое појаснува дека специфични видови на информација доведуваат до свест, како на пример генетските податоци (информација не сакам да го користам како збор бидејќи имплицира на тоа дека мора да постои свесен агент кој ќе го толкува податокот за податокот да стане информација), мора да го изнесе, ќе мора и да го објасни детално и прецизно, а за тоа сум сигурен дека ќе му треба материјалниот монизам.
Аргументот за нередуктивен функционализам изнесен од Чалмерс е исто така појаснет од Серл, а тоа е фактот дека аргументот го повлекува прашањето, зошто „несвесните“ системи со свесна функционалност односно способни да вршат ментални функции како да се свесни, мора да го имаат истото „свесно искуство“ (ради тоа не се навистина свесни) како свесните системи со истата функционалност и овие ти ги ставам во наводници бидејќи тоа се точките кои го повлекуваат прашањето и причините поради кои филозофското зомби шпионски ја протиња истата премиса низ мала врата како и нередуктибилниот функционализам.
Дури и да го изоставам злоупотребуањето и дуализирањето на зборовите како страв/забележување и нивното значење само и само за докажување на поента, дури и тие зборови да го имаат тоа значење, тоа не објаснува зошто мора да има идеална синхронизација помеѓу функционалноста на еден несвесен систем и наводно „вистинското“ свесно осознавање и искусување и зошто луѓето кои имаат различна „функционална организација“ како пациентите болни од Гијен-Бареов синдром што укажува на несинхронизација помеѓу функционалниот механизам и свесното искуство, земено дека свесното искуство е нередуктивен феномен, а не збор кој е поврзан со одредени активности на нервниот систем, не се покоруваат на ова правило.
Материјалниот монизам супер ќе го објасни тоа. Центрите од мозокот асоцирани со перцепција и осознавање на функциите и/или оние задолжени за управување на функциите на механизмот се расипани.
Според нередуктивниот функционализам, што ќе правиме, ќе ги тргнеме од равенката пошто не ни одговараат на моделот?