Приватна сопственост

Член од
29 април 2005
Мислења
383
Поени од реакции
35
Буквално се што е јавен интерес.
Законот не ја познава сентименталната вредност како правна категорија. Само пазарната. А инаку, се сложувам со тебе. Принуда е, ама во општ интерес.
Струмикс,
Риспект, човече!
Ме интересира само кој тоа го има правото, би рекол моќта, да определува што е, а што не е јавен или општ интерес?

Доколку во нашето општество приватната сопственост не е света, неприкосновена, работа тогаш ништо што е наше е фактички наше.

Јас не можам да располагам со сопствениот имот како што сметам дека треба ако некој бирократ реши дека во општ интерес му е да е нешто мое во јавен интерес.
Помогни ми тука да сфатам. Како тоа се обезбедени моите права наспрема моќникот, политички или економски, од неговите интереси преку таа експропријација?

Како е можно овците на број, а волкот сит кога некој со принуда преку помош од „државата“ е присилен да ја отстапи својата сопственост заради некој наводен јавен или општ интерес, та било тоа по пазарна или друга цена.

Во нашиот закон постои можност да тужиш за нанесени емотивни/ психолошки повреди (не ја познавам толку прецизно стручната терминологија). Е се`а како може законот да не признава сентиментална вредност на приватната сопственост ...

Се` ми се чини дека великаните ни „државни“ нашле начин преку законот за експропријација како да му оневозможат на малиот човек да се заштити од алчноста на големиот (безобѕирниот). Да го пикнат во една сервилна позиција во која само ќе служи како средство преку кое мала група на моќници ќе си ги остваруваат своите цели.

Мене по се` ми изгледа дека ништо не е сменето од времето на практичниот ни соц. реализам.

Поправи ме ако грешам!!!
 

Струмикс

Еден...не го знаеш!
Член од
9 декември 2005
Мислења
13.811
Поени од реакции
3.343
Вака, противпропаганда:

Јавниот интерес го утврдува државата преку своите институции. Исто и локалната самоуправа. Во некое забегано село на пр. ми текнало да градам бензинска пумпа и се обраќам на градоначалникот и тој може да ја прогласи за јавен интерес, оти жителите оделе далеку по гориво на пр.
Такви објекти може да гради секој, а дали се од јавен интерес одлучува соодветниот орган на државно или локално ниво.

Можеш, како што спомнав и во погорните постови, во судска постапка, да го оспоруваш јавниот интерес, ако ти засега во твоите сопственички права.

Овците на број и волкот сит го реков во смисла да ја добиеш цената за недвижноста како кога сам би решил да ја продадеш. Сентименталната вредност е друга категорија која не е мерлива во пари.

Очигледно си се збунил нешто за нематеријалната штета. Тоа е претрпен страв, емотивна болка кои настанале како последица најчесто на предизвикана штета со кривично дело или други влијанија и штетни дејствија.

Од напишаново од мене сега, мислам дека малиот човек е донекаде заштитен со добивањето на реалната цена за неговата недвижност. Како што реков, емотивната цена неможе да се плати.

За разлика од социјализмот, кога цените се утврдуваа паушално, најчесто за една кутија цигари се земаа хектари земјиште, со дејствување од позиција на сила без право на жалби за самиот акт за експропријација, а само со дозволена жалба за вредноста на имотот (која во 99% случаи се одбивала), сметам дека сега постапката е далеку похумана и по праведна.
 
Член од
29 април 2005
Мислења
383
Поени од реакции
35
Струмикс,
Суеште тврдам дека можноста за прогласување на нечиј имот како јавен интерес и одземање на тој имот преку експропријација е буквално "shitting on the little guy" по системот кадија те суди, кадија те тужи. Класичен пример на одземање, преку политичка сила, на едно од најосновните човекови права, приватната сопственост, заради исполнување на интересите на припадник или припадници на моменталната елита која е на власт.
Моето тврдење аргументирано ќе го потврдам преку риплајот на твојот пост.


Вака, противпропаганда:

Јавниот интерес го утврдува државата преку своите институции. Исто и локалната самоуправа. Во некое забегано село на пр. ми текнало да градам бензинска пумпа и се обраќам на градоначалникот и тој може да ја прогласи за јавен интерес, оти жителите оделе далеку по гориво на пр.
Такви објекти може да гради секој, а дали се од јавен интерес одлучува соодветниот орган на државно или локално ниво.
Да се даваат човекови особини на концепти како што е „државата“, а при тоа да се занемарува човекот како фактор, индивидуата, единицата мерка на секакво здружување не е ништо друго туку колективизам.:nenene:
Државата како збор е повеќе концепт отколку физичка и материјална реалност. Овој збор се користеше, односно сеуште се користи, за одвлекување на вниманието од потрагата по вистинската одговорност преку создавање на ефект на осуда врз колективот, односно колективната одговорност. Сите се виновни, значи никој не е. Чиста левичарска форма на владеење врз населението. Чист колективизам, ништо повеќе!!!
Наместо да продолжам да пишувам еве ти текст со кој ќе ти биде овој дел нешто појасен:
www.angelfire.com/ab6/protivpropaganda/psihop/vojnatazdrava.htm

Која држава, кои институции, кои бакрачи, носат одлуки за што е тоа јавен интерес? Ај стај си прст на таа твоја интелегентна глава и почни да мислиш со неа, а не со голи фрази кои постојано ни се сервираат, а се наменети за одвлекување на вниманието од вистината.Тоа ти што го викаш државата и нејзините институции не се ништо повеќе од БИРОКРАТИТЕ кои се вработени во државните служби. Тие се тие кои одлучуваат што е, а што не е јавен интерес. Немој ни еден момент да помислиш дека тие се имуни на притисоци, „убедувања“ или корупција од страна на имотните и моќните во нашето општество.

Ај се`а јас тебе еден пример да ти дадам:
Во некое забегано село живееш ти, не некој друг, ТИ! Со сиот твој имот, не нечиј туѓ, туку лично твој имот.
Јас сум богаташ, скороевиќ, политички подлизурко, буџетарски паразит или кое било друго име на имотен во нашето општество.
Добивам доверливо инфо дека близу до твојот имот ќе се гради брана и од тоа ќе излезе некој вид на привлечно излетничко место. Никој не знае освен мал број на привилегирани.
Одам јас, кажувам на градоначалникот дека сакам да градам во неговата општина. Тој ми вели дека тие плацеви кои мене ме интересираат се твоја сопственост. Јас си велам, кул, и си мислам селјак, без пари ама со интересен имот. Не го обработува, но и да го обработува нема ќар од тоа. Ќе му понудам некоја паричка и ќе се фати на јадицата како гладен клен.
Е се`а, ти мајчин, откако ти давам понуда пазарна, нели, колку што е во забегано село имот, евро од метар квадратен, две евра, три, колку? МАЛКУ Е колку и да е! Ти ми велиш дека не го продаваш имотот бидејки бил во сопственост на твоето семејство со генерации и е од големо лично значење бидејки ти буди убави спомени шумичката каде што под сенката си правел, ова она-ваму таму, и би сакал да го зачуваш за твоите деца.
Бидејки моето инфо кажува дека тој имот во иднина ќе вреди стотици илјади евра јас ти понудувам поголема цена од пазарната која изнесува, еве да речеме, 3 евра од квадрат (поевтино е во реалноста) и ти давам 5 евра квадрат, значи дупло. Јас добро знам дека тој имот во блиска иднина ќе вреди многу повеќе. Иако немаш начин како да ја дознеаш вистинската идна вредност на твојот имот ти сепак ми ја одбиваш понудата и не правиш повеќе муабет на таа тема.

Е се`а јас, гулем граѓанин, навреден од еден селјак што не ми го продава неговиот имот за да ќарам една убава сума одам кај градоначалникот, го знаеш, тој е оној кој ти самиот го оправдуваш со неговата моќ да одлучува што е јавен интерес над личното право. Малку шуш-буш, еден ручек, музика+платена пејачка ќејфот да му го прави и на крај илјадарка (евра) во џепче и твојот имот ОП, магично, стана јавен интерес. Џоа општината да се развива. Со тоа завршено веќе одам кај мојот политички заштитник и ги средувам работите од повисоко. Таму пак ми бараат дел од твојот имот за себе или парично или за да им се направи викендичка.
Наеднаш ти станува твојот имот цел на експропријација. Ти се одзема со сета правосилност на законот кој, патем, ти го браниш. Без оглед на твоите постоечки чувства или лична историја која постои за тој твој имот.
Пазарната цена на земјиште во забегано село си е колку што си е ама сега поради тоа што еден селјак нејкеше мене, еден граѓанин, да ми го продаде својот имот, јас онака навреден си реков дека ќе видиш ти кој сум јас. Твојот имот оди на лицитација, нели, да биде се` транспарентно. Си зедов јас 3-4 мои пајташи и се наддаваме еден со друг и гледај, твојот имот наеднаш вреди 1,5 евра по квадрат. Се` е транспаретно и законито и како што велиш ти е многу похумано и по праведно.
Сепак и да се буниш, односно тужиш, односно оспориш, ќе треба тоа да го правиш кај мои луѓе или во најмала рака кај некои кој ќе добие една викендичка од твојот имот. Доколку најдеш некој кој нема што да добие или изгуби да ти ја брка работата... Всушност ништо друго не си направил освен што си му ја отворил вратата и тој да има ќар од твојот имот бидејки никој нема да те есапи тебе како селанец ама од мене како граѓанин... Е тоа е друга песна.
На крај си останува волкот (јас, моите пајташи и моите заштитници) да си е сит, а овците (ти, сам осамен, незаштитен) на број.

ПРИВАТНАТА СОПСТВЕНОСТ МОРА ДА Е СВЕТО И НЕПРИКОСНОВЕНО ПРАВО НА ИНДИВИДУАТА!!!

ДОКОЛКУ НЕ Е, ТОГАШ СЕКОМУ МОЖЕ ДА МУ СЕ ОДЗЕМЕ НЕГОВАТА СОПСТВЕНОСТ ВО ЗАВИСНОСТ ОД ИНТЕРЕСИТЕ НЕЧИИ.
 

Струмикс

Еден...не го знаеш!
Член од
9 декември 2005
Мислења
13.811
Поени од реакции
3.343
Види, не е мое да го создавам правото и да ценам дали тоа е хумано, нехумано или незнам какво. Тоа се важечки прописи, и мое, како правник, е да ги спроведувам, да се држам за нив како пијан за плот, обременет од бремето на начелото на законитост.

Праведноста, или неправедноста на експропријацијата (не зборам за париет кои ги зема сопственикот на експроприраниот имот), е филозофска, а не правна работа.

инаку, за јавниот интерес одлучува советот на општината и носи одлука која градоначалникот ја аминува. Тоа заборавив да го кажам погоре. На др=авно ниво Собранието, а спроведува Владата.

Во суштина, да. Бирократијата е таа која креира политика и која ја извршува со своите механизми олицетворени во власта, но на таа расправа местото не и е тука, туку тоа е повеке политичко прашање. Јас се разбирам во правото и се трудам да го протолкувам такво какво што е, а не навлегувам во неговата филозофија и интересите кои најчесто се нелегитимни, но како што знаеме, правото е оружје на страната на моќните, нели. Него го создава владејачката класа како оружје за одбрана на своите интереси, така?

А чисто правнички, стручно, е тоа што погоре сум го напишал.

Поздрав
 
Член од
29 април 2005
Мислења
383
Поени од реакции
35
Види, не е мое да го создавам правото и да ценам дали тоа е хумано, нехумано или незнам какво. Тоа се важечки прописи, и мое, како правник, е да ги спроведувам, да се држам за нив како пијан за плот, обременет од бремето на начелото на законитост.
За жал, така е!
Сепак како правник, но во демократско општество, имаш и една непишана обврска, а таа е заштита на останатите, на општеството, од вакви и слични закони со кои се одземаат, полека, основните права на сите.
Многу правници излегуваат од нашите високообразовни институции на кои не им се кажува за оваа обврска. Зошто мислиш дека е вака како што е?

Како и да е, со твоите објаснувања на прашања на форумџиите за одредени законски решенија на овој форум заслужуваш една зелена да ти дадам бидејки сепак општествената обврска, не само професионалната, си ја исполнуваш.

За пофалба си!

Поздрав
 

Струмикс

Еден...не го знаеш!
Член од
9 декември 2005
Мислења
13.811
Поени од реакции
3.343
Фала, противпропаганда, но и таа обврска е напишана во начелото на еднаквост на странките, и во адвокатската етика и делување и Законот за Адвокатура.

многу мои колеги сметаат дека завршувањето на факултетот и работата потоа како адвокат или правник некаде е само во парата.

Да, пари се потребни, неспорно, секој сака убав живот, но понекогаш заборава на другиот, и станува човек кој гази по другите и ништо не му е свето и заборава на својата чест.
 

Никола

Државник
Член од
18 април 2005
Мислења
5.074
Поени од реакции
333
Струмикс ти текнува кога го правевеме муабетот.
Тоа што ме интересира е што во новиов закон кој е, има ставка за казнување за секс на балкон.
Зошто има таква ставка.. Нели приватната сопственост е најважна и нели јас можам што сакам да правам дома?
Како може некој да ми забранува да се сексам на балкон или во двор или било каде..? Тоа е интервенција на државата во слободата на граѓаните.
 

Gorco

WEHADAHFUKDOWAHNODAT
Член од
29 април 2005
Мислења
556
Поени од реакции
35
Секс на балкон е само капка во езерото наречено "Закон за прекршоците против јавниот ред и мир". Законот како што е предложен од министерството е случај на голем аматеризам и срамота за МВР :kesa:. Интересна расправа имаше во парламентот (страна 4-23) и има неколку усвоени амадмани. Треба да се види конечна верзија кога ќе излезе во Службен Весник.

Како пример за аматеризам и очигледно брзање, погледнете го членот 35. За членовите од законот кои не се покриени со членот 35, кој ќе ја наплати казната или ќе води прекршочна постапка... полицаецот кој со овој закон добива моќ на судија и извршител? :toe:
 

Никола

Државник
Член од
18 април 2005
Мислења
5.074
Поени од реакции
333
Џаџ Дред.
Дај бе некој нека интервенера, ем се глупи принципите за казнување, ем се ненормално високи казните.
 

Струмикс

Еден...не го знаеш!
Член од
9 декември 2005
Мислења
13.811
Поени од реакции
3.343
Баш така...Сега џандариве уште повеќе ќе се курчат (посебно сообраќајциве, т.н. лешинари) во стилот I`m The Law!!!!!!...The law doesn`t excuse!!!
И ќе има злоупотреби, посебна за она „навредувањето лешинар” и сл.
Веќе нема како да се интервенира, освен една претставка до Уставен суд со барање за приспитување на уставноста на одделни членови од овој закон со Уставот на РМ.
 

Мистичен

Човек
Член од
23 јануари 2005
Мислења
13.578
Поени од реакции
1.097
Џаџ Дред, точно.
Ама, за шибањето на балкон, иако е на приватна сопственост, сепак е на отворено. Му доаѓа како егзибиционизам. Штом може да те види секој, и 7 годишни деца да ти се зберат под тераса едукативно и да ја гледаат претставата, тогаш фак приватна сопственост. Исто ко на улица да ти текнало да се сексаш.
 

Никола

Државник
Член од
18 април 2005
Мислења
5.074
Поени од реакции
333
Мистичен напиша:
Џаџ Дред, точно.
Ама, за шибањето на балкон, иако е на приватна сопственост, сепак е на отворено. Му доаѓа како егзибиционизам. Штом може да те види секој, и 7 годишни деца да ти се зберат под тераса едукативно и да ја гледаат претставата, тогаш фак приватна сопственост. Исто ко на улица да ти текнало да се сексаш.
Не знам Мистичен, деликатни се овие работи. До каде може да се оди со регулации, бидејќи ако и се даде на државата преголема слобода за дејствување, има некоја тенденција да се намалуваат слободите на граѓаните. Пример ти е со пушењето. Почнаа во Америка да го забрануваат по барови, пред некој месец го забранија во цел Њујорк. Исто и со зборот нигер, и тој е казниво да се употребува и од обични луѓе.
 

Мистичен

Човек
Член од
23 јануари 2005
Мислења
13.578
Поени од реакции
1.097
Aбе деликатно е друже, ама еве како би се тумачело по логика. Ако пушењето по барови го забрануваат, го забрануваат за да ги заштитат оние кои не пушат и кои се во барот. Помисли на слободата на непушачите, за нив слобода е никој да не им чури. Нив пушачите им ја ограничуваат слободата на чист воздух, на здравје. Пушачите сепак можат да пушат во барови кои се наменети исклучиво за пушачи. Значи, не е ограничување на слободите, туку разграничување на нештата.

Конкретно со примеров за секс на тераса (бидејќи терасата е твоја приватна сопственост), ако идеме по истата логика, значи не би смееле да ти влезат дома ако имаш лабараторија за хероин, бидејќи е на твоја приватна сопственост?

Ако е нешто противзаконско, приватната сопственост не игра улога.

Ако се сексаш на улица, се сексаш во јавност. Ако се сексаш на тераса, повторно го правиш тоа во јавност. Ако ти дозволат да се сексаш на тераса, исто како да ти дозволиле да се сексаш на улица. И оп, човекот стана куче. Ху лет д догс аут.
 

Никола

Државник
Член од
18 април 2005
Мислења
5.074
Поени од реакции
333
Не, сега во Њујорк не може никаде да се пуши, евентуално дома.
Тоа е проблемот за тоа ти зборам, почнуваат со нешто безначајно како малце ќе ви земеме, а после ја прават голема.

Инаку и ако имам лабораторија за хероин, ако нема судски налог, нема што да ми влегуваат дома.
Приватната сопственост е светина, кога тој праг ќе падне, се паѓа, и луѓето престануваат да се индивидуалци, стануваат дел од колективот, нивното земјиште не е нивно, а општествено.
Јас сум со сила принуден да ги почитувам условите кои државата ми ги наложува.
Јас не сакам да плаќам здраствено, не сакам да плаќам пензија, не сакам да плаќам данок на имот, но морам да го правам тоа. Зошто?
Државата треба да гледа да е полиберална и да не се меша ниту во слободата на дејствување, ниту во парите кои ги заработуваме. Да не лупа непотребни закони и да не остави да си живееме на раат.
 

Мистичен

Човек
Член од
23 јануари 2005
Мислења
13.578
Поени од реакции
1.097
Никола напиша:
Не, сега во Њујорк не може никаде да се пуши, евентуално дома.
Тогаш, најверојатно во Њујорк колективната свест дека пушењето е штетно се издигнала на толку високо ниво, што резултирало со таква забрана. За разлика од кај нас, во САД јавното мислење има голема моќ во носењето на одлуките. Ако мнозинството не сака некој да ги труе, ќе му фукнат забрана и ќе се заштитат. И јас сум пушач, ама никој не е должен да ме трпи како му дувам. Ако ме замоли, сигурно нема да престанам, ќе си речам кој те ебе, мене ми е убаво. Ако го регулира тоа со закон, нема да пушам во негово присуство, ќе се трујам самиот, но нема да трујам други.


Никола напиша:
Инаку и ако имам лабораторија за хероин, ако нема судски налог, нема што да ми влегуваат дома.
Судскиот налог им е најмал проблем. Ќе го извадат и ќе ти влезат. Значи, приватната сопственост не може да те заштити од противзаконити дејства.

Никола напиша:
Приватната сопственост е светина, кога тој праг ќе падне, се паѓа, и луѓето престануваат да се индивидуалци, стануваат дел од колективот, нивното земјиште не е нивно, а општествено.
Точно, меѓутоа само во корелација на сопственоста. Значи, никој не смее на сила да ти го земе тоа што е твое и што го поседуваш. Но, дали законите не треба да важат на приватна сопственост? Онака, како во детските игри, кога игравме брканица и оп - си влегов во мојата куќичка, несмееш да ме фатиш?
Никола напиша:
Јас сум со сила принуден да ги почитувам условите кои државата ми ги наложува.
Јас не сакам да плаќам здраствено, не сакам да плаќам пензија, не сакам да плаќам данок на имот, но морам да го правам тоа. Зошто?
Тука си во заблуда. Тебе како индивидуа државата не те тера да плаќаш никакви придонеси, ги здоболе за тебе. Никој не те тера да си плаќаш ни здравствено, ни пензиско, ништо. Ако сакаш да имаш пензија кога ќе неможеш да го држиш бастумот, а камоли да работиш и да не гладуваш, ќе си плаќаш пензиско. Изборот е твој. Државата ги обврзува само работодавците да плаќаат придонеси, за да ги заштити работниците.
Никола напиша:
Државата треба да гледа да е полиберална и да не се меша ниту во слободата на дејствување, ниту во парите кои ги заработуваме. Да не лупа непотребни закони и да не остави да си живееме на раат.
По таа логика, ќе нема држава, ќе нема општество, ќе нема закони, ќе нема ништо. Најверојатно, ќе нема ни луѓе.
 

Kajgana Shop

На врв Bottom