Беше тоа во „далечната“ 2005, лето Господово 2005...
Бев на одмор со другарките во Охрид и шетајќи случајно си ја сретнав мојата прва љубов (значи, со дечково се знаеме 4 години, не бевме од исти град, се гледавме 4 пати во годината, по еднаш секое годишно време
, и цело време се сакавме, никако не признававме и главно беше те сакам јас тебе ме сакаш ти мене ама не во исто време
)
И си заминав веднаш јас со него, одамна не сме се виделе па муабети, ова она, беше супер, беше толку опуштено, па и како да не биде, „цел“ живот се знаеме. И отидовме на Ајван плажа, сакам такви местенца мрачни и тивки, седнавме под едно дрво, јас лежев на неговите гради
Местото, какво што од секогаш сум сакала, плажа, се слушаа брановите, над нас ведро небо, полна месечина, пред нас Охрид во цел свој сјај, со мене дечко со кого највеќе сум се зближила... Совршено!
Се уморивме од зборување и му реков дека сакам малку да уживам во тишината (непоправлив романтичар
) Така се спуштив кај него во скут, се испружив целата на песокот и зјапав во ѕвездите додека тој нежно ме галеше по косата. Ги затворив очите- ми беше прекрасно. Одеднаш ги почувствував неговите усни на мојот врат. Поминаа години, незнаев дека е можно сеуште нешто да чувствува за мене... Си помислив- а ти? дали ти нешто чувтвуваш за него? Можеби ми беше само мил, беше мојата прва неостварена љубов, првото машко со кое имав толку близок однос, но само толку.... Бев толку збунета... Но тој не ми даде многу време да размислувам- Неговите усни почнаа да се движат од вратот, кон брадата и ... се споија со моите: Беше тоа една долга игра со усни, беше тоа мојот прв нецелосен бакнеж.
Беше прекрасен, беше во совршени околности, со совршена личност... :wub:
За мојот целосен бакнеж, односно оној Franch Kiss- anothertime >)