Прашање за Христијанството III

[121314]

Mики какви се овие небулози што си ги напишал?

Наспроти твојот „доказ„, еве што велат геолозите: велат дека годишната ерозија на планинските масиви, под дејство од снегови и дождови, изнесува 6,5см, што значи дека планинските масиви се абат годишно за 6,5цм од својата височина. Е сега, кога сиот тој камен еродиран материјал би се наталожил во дното од океаните, како речен нанос во истите, денес, планините би биле срамнети од долготрајната/милениумската ероозија, а дната од океаните би биле потрупани со камен нанос, под услов, Земјава да е стара катаљон години. Дната од океаните имаат тенок камен нанос, кој точно одговара на количината од речни наноси, а не на количината од време и камен нанос од еволуционитичките милијарди години.

Odgovor : Ovo je tipičan primer izvrtanja naučnih dokaza tako što se merenja koja važe za neku određenu oblast pod određenim uslovima primeni na ceo svet. Razni geološki procesi neprestano izdižu delove kontinenata (recimo, vulkanska aktivnost koja izdiže Siciliju, ili sudar kontinentalnih ploča koji izdiže Alpe i Himalaje). Izdignuti materijal eroduje i nakuplja se na nižim mestima, koja sporije eroduju. Erozija sa tih nižih nivoa se opet nakuplja na još nižim, i tako se ciklus ponavlja sve dok ne dođe do okeana. Najveći deo materijala koji stigne do okeana se nakuplja na ivicama kontinentalnih ploča, što izaziva rast kontinenata u širinu (spektakularan primer ovakvog rasta je delta Misisipija), a ne njihovo smanjenje.

Količina sedimenata na dnu okeana varira . Na primer, na sredini Atlantskog okeana uopšte nema sedimenata. Ovo je mesto na kome se tektonske ploče kontinenata razdvajaju, sveža magma ključa iz centra zemlje i proizvodi novo okeansko dno. Količina sedimenata polako raste kako se približavamo ivicama kontinenata, da bi na kraju došla do najdebljih slojeva odmah uz kontinente. Ako izmerimo brzinu erozije i taj podatak upotrebimo da bismo izračunali koliko vremena treba da se stvore tako debeli slojevi kakve nalazimo odmah uz ova dva kontinenta, nalazimo da je potrebno oko 120 miliona godina.

Ako izmerimo brzinu kojom se danas Atlantik širi, nalazimo da su Južnoamerički kontinent i Afrika bili spojeni, ali su se razdvojili pre oko 120 miliona godina. Ovo odgovara tektonskoj teoriji kontinentalnih ploča, i potvrđeno je linijama ruda i minerala koje se prekidaju u Africi i nastavljaju u Južnoj Americi, kao i oblikom samih kontinenata. Ako radio-datiramo naslage u blizini kontinenata, dobijamo da su najstarije stvorene pre oko 120 miliona godina.

Prema kreacionističkim tvrdnjama, ova tri sasvim različita i nezavisna načina merenja,slučajno daju istovetan datum. Po svim naučnim dokazima, međutim, ovo potvrđuje starost Zemlje i tektonsku teoriju.

Мики, знаеш ли кога настанал Суртси?

Знаеш ли какво беше Аралското Езеро и езерото Чад некогаш, а какви се сега?

Си ја видел ли ти геолошката мапа со континентални плочи или немаш време од читање креационистички глупости?

А еве ти ја и мапата на океанското дно:

http://www.tehowners.com/info/Countries, Maps & Geography/NG The Ocean Floor.jpg

 

[Donald Sikert]

@MIKI1 што велиш за текстов подоле, особено црвениот болд.
Има ли забележано такви случаи во Црквата?

________________________________________________________
НЕВЕРОЈАТНО: РАКОТ Е МОЖНО ДА СЕ ИЗЛЕЧИ ЗА ПОМАЛКУ ОД ТРИ МИНУТИ!




Ова запрепастувачка теорија веќе со години ја изнесува познатиот американски автор Грег Браден (Gregg Braden) познат по теориите за лечење на рак, кој тврди дека емоциите влијаат на ДНК и дека колективната снага на мислите (молитва, сугестија…) може да излечи од каква било физичка болест.

Cancer-cell
Ракот настанува со делување на намерата и свесноста на постоењето на спрега меѓу нашите мисли и манифестација во физичкиот свет, а се користи поле кое се поврзува… Ова етерично поле за кое зборува познавачки докажано е и претставено во струниот магазин „Nature“ 1996 год, бр 332.
Контрола над мислите и емоциите
Нашите мисли и емоции предизвикуваат електромагнетско поле. Брановите на ова поле досегаат еден метар од нашето тело. На времето Никола Тесла има зборувано дека луѓето еден ден со снагата на своите мисли ќе произведуваат електрична струја, значи нашите мисли се посебно силна енергија. Но фокусирани, силни мисли, а не расфрлени на се наоколу што гледаме или осеќаме. Заедничките мисли можат да создадат посебно силно електромагнетно поле и да делуваат на околината. Кога ќе се развие оваа техника, таа повеќе не е фикција туку претставува технологија на која се базира лечењето. Тоа го има докажано шокантна видео снимка од болницата во Кина каде се покажува лечење на рак за три минути со големина од 3×2.5 см, пратејќи го целиот процес со помош на ултразвук на екран. Ова видео можете да го најдете на youtube. За да може да се произведе јако електромагнетно зрачење мора да научите да поставите контрола над своите мисли и емоции и да ги зајакнувате со вежбање.
Емоциите ја менуваат ДНК
Нашите емоции и чувства претставуваат огледала. Се што произведуваме внатре во самите себе го зрачиме во околината и просторот и добиваме она што се наоѓа во нас. Ако на пример кажеме „еден ден ќе оздравам или еден ден ќе бидам среќен, еден ден ќе добијам добро вработување и сл“ огледалото ни одговара дека тоа нема да биде никогаш или многу далеку во иднината. Ако наспроти тоа зборуваме и осеќаме дека се менуваме сега во овој момент (како тоа веќе да се случило) тогаш во нас се случува промена на нашата ДНК и ние се менуваме.
науката со години тврди дека нашата вера и чувствата немаат влијание на нашите болести и живот, но психологијата го тврди спротивното. Всушност нашите чувства, мисли, емоции и вера управуваат со се што се случува во нас самите и во нашиот живот.
Емоциите ја менуваат ДНК, запеметете го тоа!

 

[MIKI1]

@MIKI1 што велиш за текстов подоле, особено црвениот болд.
Има ли забележано такви случаи во Црквата?
________________________________________________________
НЕВЕРОЈАТНО: РАКОТ Е МОЖНО ДА СЕ ИЗЛЕЧИ ЗА ПОМАЛКУ ОД ТРИ МИНУТИ!




Ова запрепастувачка теорија веќе со години ја изнесува познатиот американски автор Грег Браден (Gregg Braden) познат по теориите за лечење на рак, кој тврди дека емоциите влијаат на ДНК и дека колективната снага на мислите (молитва, сугестија…) може да излечи од каква било физичка болест.

Cancer-cell
Ракот настанува со делување на намерата и свесноста на постоењето на спрега меѓу нашите мисли и манифестација во физичкиот свет, а се користи поле кое се поврзува… Ова етерично поле за кое зборува познавачки докажано е и претставено во струниот магазин „Nature“ 1996 год, бр 332.
Контрола над мислите и емоциите
Нашите мисли и емоции предизвикуваат електромагнетско поле. Брановите на ова поле досегаат еден метар од нашето тело. На времето Никола Тесла има зборувано дека луѓето еден ден со снагата на своите мисли ќе произведуваат електрична струја, значи нашите мисли се посебно силна енергија. Но фокусирани, силни мисли, а не расфрлени на се наоколу што гледаме или осеќаме. Заедничките мисли можат да создадат посебно силно електромагнетно поле и да делуваат на околината. Кога ќе се развие оваа техника, таа повеќе не е фикција туку претставува технологија на која се базира лечењето. Тоа го има докажано шокантна видео снимка од болницата во Кина каде се покажува лечење на рак за три минути со големина од 3×2.5 см, пратејќи го целиот процес со помош на ултразвук на екран. Ова видео можете да го најдете на youtube. За да може да се произведе јако електромагнетно зрачење мора да научите да поставите контрола над своите мисли и емоции и да ги зајакнувате со вежбање.
Емоциите ја менуваат ДНК
Нашите емоции и чувства претставуваат огледала. Се што произведуваме внатре во самите себе го зрачиме во околината и просторот и добиваме она што се наоѓа во нас. Ако на пример кажеме „еден ден ќе оздравам или еден ден ќе бидам среќен, еден ден ќе добијам добро вработување и сл“ огледалото ни одговара дека тоа нема да биде никогаш или многу далеку во иднината. Ако наспроти тоа зборуваме и осеќаме дека се менуваме сега во овој момент (како тоа веќе да се случило) тогаш во нас се случува промена на нашата ДНК и ние се менуваме.
науката со години тврди дека нашата вера и чувствата немаат влијание на нашите болести и живот, но психологијата го тврди спротивното. Всушност нашите чувства, мисли, емоции и вера управуваат со се што се случува во нас самите и во нашиот живот.
Емоциите ја менуваат ДНК, запеметете го тоа!

Во Црквата, мислата е почетно дејство кај човековото битие: мислата преоѓа во говор/збор, мислата преоѓа во дело. Затоа Господ Исус Христос посебно вминание и‘ придава на мислата, советувајќи не‘ да ја „пресечеме„, ако истата не‘ наведува на грев...

Дека мислата може да ја менува структурата од ДНК, барем за мене, тоа е само нечие фантазирање. ДНК може да се менува со непосредна физичка интервенција во истата, но не со мислата. Тврдењето дека ДНК може да се менува мисловно, е уште еден степен во човечкото Богоотпадништо, во намерата да се побие Божјото постоење, а чудата да се бараат на некое друго место.

Дека мислата може да шири одредена енергија, тоа е прифатливо мислење: навистина може, како што е случајот со монасите па и со свештенството, кое околу себе „прибира„ а не „растура„, како што вели и Христос.

Дека усрдната молитва, придружена со јака вера, може да стори чуда, како што е лечењето тешки болести, во тоа не се сомневам, оти Црквата изобилува со такви случаи, дури во Црквата во Македонија.

Сугестијата пак, не е ништо друго, туку залажување на самиот себе или црковно кажано, тоа е (само)опрелестување.

 

[Donald Sikert]

Во Црквата, мислата е почетно дејство кај човековото битие: мислата преоѓа во говор/збор, мислата преоѓа во дело. Затоа Господ Исус Христос посебно вминание и‘ придава на мислата, советувајќи не‘ да ја „пресечеме„, ако истата не‘ наведува на грев...

Дека мислата може да ја менува структурата од ДНК, барем за мене, тоа е само нечие фантазирање. ДНК може да се менува со непосредна физичка интервенција во истата, но не со мислата. Тврдењето дека ДНК може да се менува мисловно, е уште еден степен во човечкото Богоотпадништо, во намерата да се побие Божјото постоење, а чудата да се бараат на некое друго место.

Дека мислата може да шири одредена енергија, тоа е прифатливо мислење: навистина може, како што е случајот со монасите па и со свештенството, кое околу себе „прибира„ а не „растура„, како што вели и Христос.

Дека усрдната молитва, придружена со јака вера, може да стори чуда, како што е лечењето тешки болести, во тоа не се сомневам, оти Црквата изобилува со такви случаи, дури во Црквата во Македонија.

Сугестијата пак, не е ништо друго, туку залажување на самиот себе или црковно кажано, тоа е (само)опрелестување.

Хмм.

Ако мислата може да генерира одредена енергија, тогаш таа енергија може ли да има некаков ефект некад еи врз нешто?

Многу лесно се етикетира како богоотпадништво, секој обид насочен кон евентуално подобрување на човековото битисување на планетава.

Сугестијата е секако непожелна категорија за врвот на Црквата и е контрадикторна со нејзините вистински намери.


Искрено, очекував "поблаг" одговор и прифаќање на некои работи, колку и да се теоретски и утописки кажани во текстот, бидејќи сепак одат во корист на човештвото.

 

[121314]

Битие 1:1

1. Во почетокот Бог ги создаде небото и земјата.
1. בְּרֵאשִׁית, בָּרָא אֱלֹהִים, אֵת הַשָּׁמַיִם, וְאֵת הָאָרֶץ
1. Bereishit bara Elohim et hashamayim ve'et ha'aretz.

Зборот בָּרָא секогаш се користи со Бог како субјект и значи созадвање од ништо (еx nihilo). Единствено Бог може да בָּרָא.

26. ...Да создадеме човек според Нашиот образ и подобие
26. נַעֲשֶׂה אָדָם בְּצַלְמֵנוּ כִּדְמוּתֵנוּ...
26. ...na'aseh adam betzalmenu kidmutenu (Да го направиме човекот според Нашиот лик и сличност)

Зошто за човекот не се употребува בָּרָא , туку се употребува נַעֲשֶׂה? Дали човекот е постепено создаван?

27. И го создаде Бог човекот ...
27.... וַיִּבְרָא אֱלֹהִים | אֶת הָאָדָם
27. waiyibra Elohim et ha'adam (и го создаде Бог - човекот)

Овде го гледаме зборот за создавање од ништо (וַיִּרָבְא), bara од првиот стих.
Дали овде значи дека човекот е создаден директно, од ништо?

Е сега, човекот е направен според Божјиот лик. Ниедно животно не е создадено според Божјиот лик, само човекот. Како се објаснува животинското тело на човекот кога гледаме дека животните не се создадени според Божјиот лик?

 

[Ipsissimus]

Битие 1:1

1. Во почетокот Бог ги создаде небото и земјата.
1. בְּרֵאשִׁית, בָּרָא אֱלֹהִים, אֵת הַשָּׁמַיִם, וְאֵת הָאָרֶץ
1. Bereishit bara Elohim et hashamayim ve'et ha'aretz.

Зборот בָּרָא секогаш се користи со Бог како субјект и значи созадвање од ништо (еx nihilo). Единствено Бог може да בָּרָא.

26. ...Да создадеме човек според Нашиот образ и подобие
26. ...נַעֲשֶׂה אָדָם בְּצַלְמֵנוּ כִּדְמוּתֵנוּ
26. ...na'aseh adam betzalmenu kidmutenu (Да го направиме човекот според Нашиот лик и сличност)

Зошто за човекот не се употребува בָּרָא , туку се употребува נַעֲשֶׂה? Дали човекот е постепено создаван?

Е сега, човекот е направен според Божјиот лик. Ниедно животно не е создадено според Божјиот лик, само човекот. Како се објаснува животинското тело на човекот кога гледаме дека животните не се создадени според Божјиот лик?

Буквалното интерпретирање на текстот води само во ќорсокак и контрадикции.
На пример општо познато е за оние што се упатени во еврејскиот мистицизам и кабала дека Адам (Adam Kadmon ) не се однесува на човек, туку на концепт чија најблиска споредба би било колективното несвесно на Jунг....барем според мене, некој можеби и нема да се согласи дека ова е најадекватната компарација. Слично е и со останатите термини во Берашит, и не само во него, туку и во преостанатите 4 дела од еврејскиот закон. Ликот за кој зборуваш, немора да значи дека е Лик во буквална смисла на зборот, туку повеќе како особина.....карактеристика. Еден од основните принципи на херметизмот е законот на Хермес Трисмегистус кој гласи - "as above so below as within so without".

 

[MIKI1]

Хмм.

Ако мислата може да генерира одредена енергија, тогаш таа енергија може ли да има некаков ефект некад еи врз нешто?

Многу лесно се етикетира како богоотпадништво, секој обид насочен кон евентуално подобрување на човековото битисување на планетава.

Сугестијата е секако непожелна категорија за врвот на Црквата и е контрадикторна со нејзините вистински намери.


Искрено, очекував "поблаг" одговор и прифаќање на некои работи, колку и да се теоретски и утописки кажани во текстот, бидејќи сепак одат во корист на човештвото.

Donald,

подобрувањето кај родот човечки, не може да се изведе со пусти желби и физички интeрвецнии во човековото битие, туку само покајание, и лично и колективно, со живеење по волјата Божја и станување Боголик а не демнонолик.

Се‘ што е надвор од наведеното, е само утописка желба за создавање „добар„ човек, каде не постои референца за „доброста„ или пак истата е поставена, но не „од озгора„, туку од самиот човек, како грешно и смртно битие.

Извини на прашање, ама учењето од Црквата не е насочено кон разубавување на лошата стварност, туку кон спасение и вечен живот, кон заедницата помеѓу Творецот и творението.[DOUBLEPOST=1407682548][/DOUBLEPOST]

Овде го гледаме зборот за создавање од ништо (וַיִּרָבְא), bara од првиот стих.
Дали овде значи дека човекот е создаден директно, од ништо?

Човекот не е оздаден „од ништо„ туку „од ништо„ (ex nihilo) е создаден материјалниот Свет, како „подлога„, од која Творецот ги изведува сите живи битија, по нивниот род и по точен редослед.

Човекот е створен во еден миг, како комбинација од овосветовно материјално тело и оносветовна нематеријална душа, и таква комбинација нема ниту едно друго живо битие, вклучувајќи ги и ангелите, кои се супериорни во однос на човекот.

Во Светов, само човекот е створен со непосредно Божјо учество во чинот на создавање, а се‘ друго е створено со Божја заповед: Бог говори, а чиновите на создавање се случуваат по Божјата волја, онака како што Он промислил.[DOUBLEPOST=1407682861][/DOUBLEPOST]

Е сега, човекот е направен според Божјиот лик. Ниедно животно не е создадено според Божјиот лик, само човекот. Како се објаснува животинското тело на човекот кога гледаме дека животните не се создадени според Божјиот лик?

И Светиите велат дека, кога човекот не би имал во себе образ и подобие Божјо, тогаш човекот ништо битно не би се разликувал од животните.

Поимот „образ„ ја означува човековата слободна волја и разумност, а „подобието„ ја ознаачува човековата долнжост кон чинење добри дела. И образот и подобието, човекот ги „наследува„ од својот Творец па затоа Светитие велат дека човекот е „...одблесок Божји...„, а со такви атрибути, не може да се пофали ниту едно друго живот битите од Светов.

Тоа што човековата телесност е многу слична со пониските живи битија (глава, тело, крајници...) само покажува дека и човекот и животните се скроени по иста шема и од ист Создател.

 

[Donald Sikert]

Donald,

подобрувањето кај родот човечки, не може да се изведе со пусти желби и физички интeрвецнии во човековото битие, туку само покајание, и лично и колективно, со живеење по волјата Божја и станување Боголик а не демнонолик.

Се‘ што е надвор од наведеното, е само утописка желба за создавање „добар„ човек, каде не постои референца за „доброста„ или пак истата е поставена, но не „од озгора„, туку од самиот човек, како грешно и смртно битие.

Извини на прашање, ама учењето од Црквата не е насочено кон разубавување на лошата стварност, туку кон спасение и вечен живот, кон заедницата помеѓу Творецот и творението..

Мики не можеш да бидеш сигурен дека тоа во текстот и многу слични на него, не се допуштени со Божја волја.

Мислам дека ваквиот став на априори отрфлање на се и сешто, е огромна кочница и за развојот на духовноста и за развојот на човековата свест и достигнување на Божјите атрибути, според кои сме и создадени.

Дали човекот за овие 2000 години е станат повеќе Боголик или повеќе демонолик? И зошто?

 

[MIKI1]

Мики не можеш да бидеш сигурен дека тоа во текстот и многу слични на него, не се допуштени со Божја волја.

Мислам дека ваквиот став на априори отрфлање на се и сешто, е огромна кочница и за развојот на духовноста и за развојот на човековата свест и достигнување на Божјите атрибути, според кои сме и создадени.

Дали човекот за овие 2000 години е станат повеќе Боголик или повеќе демонолик? И зошто?

- Навистина, лично не можам да бидам сигурен, но затоа постои Црквата, која има свој непогрешлив став кон нештата од Светов.

- Развојот на духовоста не може да се случи надвор од верата и без живеење според верата. Сведоци сме дека т.н. напредок на човештвото во научна, технолошка и философска смисла не предизвика и напредок во свеста кај човекот, туку наведените нешта произведуваат или луѓе-роботи или социјален отпад.

- Човештото станува се‘ по демонолико, а најдобар доказ за тоа се делата од модерното човештво: водење беснонечни војни од планетарни размери, себичност, материјализам, атомизираност, асоцијалност, немилосрдност, агресивност, ниска или ич етичност, хедонизам, еколошки кризи...

И тн...

 

[121314]

- Човештото станува се‘ по демонолико, а најдобар доказ за тоа се делата од модерното човештво: водење беснонечни војни од планетарни размери, себичност, материјализам, атомизираност, асоцијалност, немилосрдност, агресивност, ниска или ич етичност, хедонизам, еколошки кризи...
И тн...

За жал, тука си потполно во право. Јас самиот многупати се чудам како човештвото напредна толку многу технолошки, особено последните 100 години, а во духовен развој остана на ниво од камено време.[DOUBLEPOST=1407701412][/DOUBLEPOST]

Поимот „образ„ ја означува човековата слободна волја и разумност, а „подобието„ ја ознаачува човековата долнжост кон чинење добри дела. И образот и подобието, човекот ги „наследува„ од својот Творец па затоа Светитие велат дека човекот е „...одблесок Божји...„, а со такви атрибути, не може да се пофали ниту едно друго живот битите од Светов.

Читам една книга од јеромонахот Серафим Роуз и мислам дека доста разбирливо објаснува:

Шта је заправо тај "образ" Божији? Различити Свети Оци наглашавали су различите видове образа Божијег у човеку. Неки су помињали човекову власт над нижом творевином (која се посебно помиње у тексту Књиге Постања), неки његов разум, а неки пак његову слободу. Свети Григорије Нисијски је најсажетије сумирао значења "образа" Божијег:

"Он човека није створио ни због чега другог него због Своје бесконачне доброте. Будући такав и имајући то за разлог да приступи стварању наше природе, Он силу те доброте неће испољити у несавршеном облику, дајући нашој природи неку од оних ствари које су Њему на располагању и оклевајући да јој да удео у другој. Међутим, савршени облик доброте овде се може видети како и у Његовом стварању човека ни из чега, тако и у томе што га је у потпуности обдарио свим добрим даровима. Како је низ свих тих добрих дарова веома дугачак, не долази у питање да се они разумеју бројчано. Према томе, језик Светог Писма изражава то сажимањем у разумљив израз, говорећи да је човек створен по образу Божијем. То је исто као да је речено да је Он људску природу начинио причасном сваком добру, јер ако је Божанство пуноћа добра, а човек је његов образ, онда образ, будући испуњен сваким добром, налази своју сличност са Првообразом (Прволиком, Архетипом)."

Каква је разлика између "образа" и "подобија"? Свети Оци објашњавају да нам је "образ" дат у целини и да се не може изгубити док нам је "подобије" у почетку дато само као могућност и да човек мора сам да се потруди да би га задобио у свом његовом савршенству. Свети Василије Велики учи:

"Хајде да начинимо човека по свом образу и подобију. Једно смо задобили самим стварањем, друго задобијамо слободном вољом. У првом устројству дато нам је да будемо рођени по образу Божијем, док слободном вољом у себи уобличавамо подобије Божије... Хајде да начинимо човека по свом образу: нека он самим стварањем поседује оно што је образ, али нека постане сагласан и са подобијем. Бог нам је дао силу за то: да ти је Бог дао и подобије, где би била твоја заслуга? Због чега би ти био крунисан? Да ти је Творац дао све, како би ти се отворило Царство Небеско? Доликовало је да ти један део буде дат, а да други остане непотпун, како би га ти употпунио и удостојио се награде Божије."

2:1 А створи Господ Бог човека узевши од праха земаљског, и дуну му у лице дах животни, и поста човек душа жива.

Свети Василије саопштава да овај стих наглашава колико је човек по свом пореклу различит од животиње: Горњи текст каже да је Бог створио, а овај казује и како је створио. Да је стих једноставно рекао да је Бог створио, онда би ти могао да поверујеш да га је (човека) Он створио као што је створио звери, животиње, биљке или траву. Да би те спречила да га сврсташ с дивљим животињама, Божанствена реч те упознала са посебним умећем које је Бог искористио за тебе: Узе Бог од праха земаљског.

Исти свети Отац указује на разлику између човековог "стварања" и "обликовања":

"Бог је створио унутрашњег, а обликовао спољашњег човека. Обликовање је погодно за глину, а стварање за оно што је 'по образу'. Према томе, тело је било обликовано, али је душа створена."

Човеково стварање подједнако указује и на његову величину и на његову ништавност: "Бог је узео од праха земаљског и обликовао човека. У овом свету открио сам две потврде да је човек ништа и да је велики. Уколико разматраш само природу, он је ништа и нема никакву вредност. Међутим, уколико разматраш част која му је указана, човек је нешто велико. Кад сагледаш шта је Бог узео (да би саздао човека), шта је онда човек? Међутим, кад размишљаш о Ономе Који га је уобличио, помислиш да је човек уистину велики! Тако је човек истовремено ништаван због вештаства и велики због части" (св. Василије).

 

[MIKI1]

За жал, тука си потполно во право. Јас самиот многупати се чудам како човештвото напредна толку многу технолошки, особено последните 100 години, а во духовен развој остана на ниво од камено време.

Тоа што технолошкиот „напредок„ не е придружен и со духовниот, само по себе е очигледен показател и доказ дека световното и духовното се обратно пропорционални дејанија, кои не „идат„ правоприпорционално во својот развој.

Технолошкиот напредок (кон не знаеме која цел...) е 100%-но врзан за овосветовната материјалност и тој целосно ја исклучува потребата од духовност: науките, философиите и технологиите не познаваат и не признаваат дух и духовност, а не им се ни потребни.

Токму затоа, манастиирските заедници ја сведуваат материјалната потреба на неопходните нешта, за да може умот од монахот да биде насочен „кон горе„, кон Небесата, затоа што овосветовните луѓе кои не веруваат, имаат умови кои се целосно насочени кон материајлните нешта од овој свет и тие луѓе „..немаат време...„ за духовност.[DOUBLEPOST=1407739305][/DOUBLEPOST]

Читам една книга од јеромонахот Серафим Роуз и мислам дека доста разбирливо објаснува:

Шта је заправо тај "образ" Божији? Различити Свети Оци наглашавали су различите видове образа Божијег у човеку. Неки су помињали човекову власт над нижом творевином (која се посебно помиње у тексту Књиге Постања), неки његов разум, а неки пак његову слободу. Свети Григорије Нисијски је најсажетије сумирао значења "образа" Божијег:

"Он човека није створио ни због чега другог него због Своје бесконачне доброте. Будући такав и имајући то за разлог да приступи стварању наше природе, Он силу те доброте неће испољити у несавршеном облику, дајући нашој природи неку од оних ствари које су Њему на располагању и оклевајући да јој да удео у другој. Међутим, савршени облик доброте овде се може видети како и у Његовом стварању човека ни из чега, тако и у томе што га је у потпуности обдарио свим добрим даровима. Како је низ свих тих добрих дарова веома дугачак, не долази у питање да се они разумеју бројчано. Према томе, језик Светог Писма изражава то сажимањем у разумљив израз, говорећи да је човек створен по образу Божијем. То је исто као да је речено да је Он људску природу начинио причасном сваком добру, јер ако је Божанство пуноћа добра, а човек је његов образ, онда образ, будући испуњен сваким добром, налази своју сличност са Првообразом (Прволиком, Архетипом)."

Каква је разлика између "образа" и "подобија"? Свети Оци објашњавају да нам је "образ" дат у целини и да се не може изгубити док нам је "подобије" у почетку дато само као могућност и да човек мора сам да се потруди да би га задобио у свом његовом савршенству. Свети Василије Велики учи:

"Хајде да начинимо човека по свом образу и подобију. Једно смо задобили самим стварањем, друго задобијамо слободном вољом. У првом устројству дато нам је да будемо рођени по образу Божијем, док слободном вољом у себи уобличавамо подобије Божије... Хајде да начинимо човека по свом образу: нека он самим стварањем поседује оно што је образ, али нека постане сагласан и са подобијем. Бог нам је дао силу за то: да ти је Бог дао и подобије, где би била твоја заслуга? Због чега би ти био крунисан? Да ти је Творац дао све, како би ти се отворило Царство Небеско? Доликовало је да ти један део буде дат, а да други остане непотпун, како би га ти употпунио и удостојио се награде Божије."

2:1 А створи Господ Бог човека узевши од праха земаљског, и дуну му у лице дах животни, и поста човек душа жива.

Свети Василије саопштава да овај стих наглашава колико је човек по свом пореклу различит од животиње: Горњи текст каже да је Бог створио, а овај казује и како је створио. Да је стих једноставно рекао да је Бог створио, онда би ти могао да поверујеш да га је (човека) Он створио као што је створио звери, животиње, биљке или траву. Да би те спречила да га сврсташ с дивљим животињама, Божанствена реч те упознала са посебним умећем које је Бог искористио за тебе: Узе Бог од праха земаљског.

Исти свети Отац указује на разлику између човековог "стварања" и "обликовања":

"Бог је створио унутрашњег, а обликовао спољашњег човека. Обликовање је погодно за глину, а стварање за оно што је 'по образу'. Према томе, тело је било обликовано, али је душа створена."

Човеково стварање подједнако указује и на његову величину и на његову ништавност: "Бог је узео од праха земаљског и обликовао човека. У овом свету открио сам две потврде да је човек ништа и да је велики. Уколико разматраш само природу, он је ништа и нема никакву вредност. Међутим, уколико разматраш част која му је указана, човек је нешто велико. Кад сагледаш шта је Бог узео (да би саздао човека), шта је онда човек? Међутим, кад размишљаш о Ономе Који га је уобличио, помислиш да је човек уистину велики! Тако је човек истовремено ништаван због вештаства и велики због части" (св. Василије).

Нај едноставното толкување за поимите „образ„ и „подобие„ е следното: „образ-она што сме по раѓање„, „подобие-она кон што треба да се стремиме„.

Св. Јован Дамаскин, во книгата „Точно изложување на православната вера„, дава нешто „посложено„ толкување па вели: „образ=разум и слободна волја„ а „подобие=добродетел„.
Јован е синтетичар и како што вели самиот, не кажува ништо поинаку од своите Свети претходници. Денешните теолози го земаат токму ова толкување на наведените поими.

Од блажениот Серафим (Роуз) имам прочитано и препрочитано речиси се‘ што има напишано како книга или текст, а кое е достапно во печатена или дигитална форма.

Тековно ја препрочитувам книгата „Создавањето на светот и раниот човек„, во која тесктови имаат изложено уште тројца современи руски и украински апологети, покрај текстовите од Серафим. Книгата е изразито анти-еволуцуионистичка, со паралелно изложување на светоотечки и „научни„ видувања за староста од Светов. Во истата книга, можеш да го најдеш и точното толкување на поимите „синови Божји„ и „ќерки човечки„, кое му се припишува на Јулијан Африканецот и на Св. Ефрем Сириски и на неколку други Светии.

 

[121314]

Тоа што технолошкиот „напредок„ не е придружен и со духовниот, само по себе е очигледен показател и доказ дека световното и духовното се обратно пропорционални дејанија, кои не „идат„ правоприпорционално во својот развој.

Технолошкиот напредок (кон не знаеме која цел...) е 100%-но врзан за овосветовната материјалност и тој целосно ја исклучува потребата од духовност: науките, философиите и технологиите не познаваат и не признаваат дух и духовност, а не им се ни потребни.

Не. Не ме разбираш. Не мислам јас дека технолошки напредок е пронаоѓање на разно-разни беспотребни дребулии како што се плејстејшн и ајпод. Туку пронаоѓањето на струјата, парната машина, мoторите, акумулаторот, машината за печатење, машината за перење, земјоделските машини, превозните средства, индустриските машини, роботите, телефоните, компјутерите, Интернетот...

Еве што сакам да кажам.

Пример 1.
Земјоделец пред 100 години цел ден ора од утро до мрак со два слаби вола и со рало, навечер се враќа капнат уморен. А кога ќе узрее, жнеење со срп со денови. Па потоа вршење на гумно итн.
Земјоделецот денеска таа нива ќе ја изора за еден саат со трактор и ќе ја ожнее за еден саат со комбајн.

Пример 2.
Градежничар пред 100 години копа канали со копачи, ѕида рачно, бетонира рачно и сѐ друго работи рачно.
Градежничар денес има багери, булдожери, кранови, бетономешалки итн.

Пример 3.
Порано пред пронаоѓањето на печатарската машина секоја книга се препишувала рачно (многу бавен процес и макотрпна работа, нели).
Потоа доаѓа печатарската машина, а денес со ласерски печатачи, скенери и фотокопири правиш цела книга за 15 минути.

Пример 4.
Порано жените переле на раце и со пирајка/пералка, денес машината за перење пере место нив итн.

Очигледно е дека човекот денес има многу повеќе слободно времe отколку што имал порано. Зошто човекот ова слободно време што го има сега не го искористи за духовно усовршување туку и понатаму е на истото ниво како и неговите претци? Дали се работи за мрзеливост, дали е до немање капацитет за духовен напредок или е саботажа од нечестивиот? Нели секоја човечка душа природно се стреми кон Бога? Aко се стреми, зошто тогаш вишокот слободно време човекот не го троши на духовно воздигнување? Јас тука не гледам стремеж. Зошто?[DOUBLEPOST=1407763235][/DOUBLEPOST]Никаде не најдов дали пред човековиот пад, постоеле елементарни сили и честички какви што ги знаеме денес, или целата Вселена била уредена на сосема друг начин со други законитости, додека денешниве елементарни сили и честички и сите физички законисти и хемиски реакции настануваат по човековиот пад?

Дали пред човековиот пад постоела органска материја?

 

[MIKI1]

Не. Не ме разбираш. Не мислам јас дека технолошки напредок е пронаоѓање на разно-разни беспотребни дребулии како што се плејстејшн и ајпод. Туку пронаоѓањето на струјата, парната машина, машината за печатење, машината за перење, земјоделските машини, превозните средства, индустриските машини, роботите, телефоните, компјутерите, Интернетот...

Еве што вели Ерих Фром за повеќето новотарии кои си ги набројал:
„...Во нашево време, се прават нешта само затоа што можат да бидат направени (!!!)...„.

Не е битно дали ми требаат „Плеј стејшн„ или „Ај под„ или се тешка бесмислица: битно е дека тековно, тоа се најпродавани производи од областа на забавната електроника.[DOUBLEPOST=1407764169][/DOUBLEPOST]

Еве што сакам да кажам.

Пример 1.
Земјоделец пред 100 години цел ден ора од утро до мрак со два слаби вола и со рало, навечер се враќа капнат уморен. А кога ќе узрее, жнеење со срп со денови. Па потоа вршење на гумно итн.
Земјоделецот денеска таа нива ќе ја изора за еден саат со трактор и ќе ја ожнее за еден саат со комбајн.

Пример 2.
Градежничар пред 100 години копа канали со копачи, ѕида рачно, бетонира рачно и сѐ друго работи рачно.
Градежничар денес има багери, булдожери, кранови, бетономешалки итн.

Пример 3.
Порано пред пронаоѓањето на печатарската машина секоја книга се препишувала рачно (многу бавен процес и макотрпна работа, нели).
Потоа доаѓа печатарската машина, а денес со ласерски печатачи, скенери и фотокопири правиш цела книга за 15 минути.

Пример 4.
Порано жените переле на раце и со пирајка/пералка, денес машината за перење пере место нив итн.

Сето ова кое си го набројал, е сосема природна состојба од нештата, каде луѓето живеат во природен тек, а согласно анатемата Божја кон човекот: да живее од потта своја, а земјата да му раѓа трње...[DOUBLEPOST=1407764368][/DOUBLEPOST]

Очигледно е дека човекот денес има многу повеќе слободно времe отколку што имал порано. Зошто човекот ова слободно време што го има сега не го искористи за духовно усовршување туку и понатаму е на истото ниво како и неговите претци? Дали се работи за мрзеливост, дали е до немање капацитет за духовен напредок или е саботажа од нечестивиот? Нели секоја човечка душа природно се стреми кон Бога? Aко се стреми, зошто тогаш вишокот слободно време човекот не го троши на духовно воздигнување? Јас тука не гледам стремеж. Зошто?[DOUBLEPOST=1407763235][/DOUBLEPOST]Никаде не најдов дали пред човековиот пад, постоеле елементарни сили и честички какви што ги знаеме денес, или целата Вселена била уредена на сосема друг начин со други законитости, додека денешниве елементарни сили и честички и сите физички законисти и хемиски реакции настануваат по човековиот пад?

Можам да направам едноставна анализа за мојата дневна „потрошувачка„ на време и активности и ќе видиш дека слободно време не ми останува...

Плус, одредени сили во Светов, ми го одземаат и она малки време што ми оставува.

Патем кажано, верата не се сведува на нејзино практикување во „слободното време„, туку верата се живее секојдневно.

Или, како што вели блажениот Серафим: „Не смееме да бидеме рисјани само кога влегуваме во црква, туку треба да бидеме рисјани цел ден. Или сме, или не сме рисјани...„.[DOUBLEPOST=1407764608][/DOUBLEPOST]

Дали пред човековиот пад постоела органска материја?

Не, не постоела. Ако постоела, тоа би била згодна можност за еволуционистите, со која би докажале дека животот настанал постепено, а не одеднаш.

Блажениот Августин вели дека прво е создадена материјата, која на Бога Му служела како средство за изведување на живите битија. Можеш да видиш во Постанокот дека земјата е таа која од себе раѓа живи нешта, за разлика од евоуционистите, кои велат дека животот се појавил во водата (Постанок, 1.11).

 

[Dumbledore]

.....

Може ли да го дефинираш поимот “Бог“?

 

[MIKI1]

Може ли да го дефинираш поимот “Бог“?

Не можам да дефинирам таков поим и битие, или, како што вели еден денешен грчки (?) теолог: кој израз да го употребиме за да Го опишеме Бога, ќе згрешиме, оти човековиот речник нема таква способност.