Прашање:
Кој е ставот на христијаните кон овој цитат новозаветен?
Дали е правилно и морално,од христијанска гледна точка да се исполнува и прифати горенаведениот цитат кој е дел од Законот и Писмото.
Тука не се доведува во прашање добро или зло ниту се дадени квалитативни вредности, само се заповеда потчинување на било која власт,било каква бидејќи секоја е дадена од бога.
А оној кој се противи на било каква власт,бидејќи сите се дадени од бога - ќе му се суди...
Ако наведениот цитат го прифатиме „буквалистички„. тоа ќе значи дека навистина било која власт е од Бога дадена...
Ќе одговорам на прашањето троа „одоколу„ па „на ќоше„:
1. Секоја власт е од Бога дадена како категорија, како власт во едно општесво, која овозножува каков-таков ред во едно општество/држава, накеде подобро, некаде полошо.
2. За Бога, т.е. од Бога, дадена е власта која е богобојажлива и која (власт) е благословена од Црквата, по принципот „помазание„. каде властодржецот е благословен од Црквата да ја води државата и да владее со државата не во свое, ами во име Божјо. Таква е/била, на приме, царската власт во Византија.
3. Власта која е од Бога допуштена, е било која друга неблагословена власт, која Бог не ја одобрува активно, туку ја допупшта пасивно. Такви се сите апсолутистички и тоталитарни власти од нашево време, кои Бог ги допушта ради некоја причина или причини. На пример, ако народот е прилично „бврлив„, Бог ќе му допушти жестока (тоталитарна) власт, за да го смири или вразуми таквиот народ...
4. Ако некој се противи на тоталитарната власт, нема да биде осуден (обд Бога), но нема причина ни да биде награден (од Бога). Ако народот добил „лоша„ власт, тоа само значи дека и самиот народ е „доволно лош„ за да заработи „лоша„ (жестока) власт. Поединците на кои не им се допаѓа тоталитарната власт, подобро е да седат мирни, отколку да губат живот непотребно. Српскиот монах Тадеј вели дека во нашево време (20-тиот век), како најсисни во верата се покажаа романските праволсавни рисјани, кои истрпеа и фашистичка окупација во која имаа најмал број жртви оти ја трпеа таа власт, но се покажаа истрајни и во времто од комунизмот, оти не ја изгубија верата во Христа и покрај жестокоста од „комуњарската„ власт.
Во краен случај, секогаш постојат поединци на кои ниедна власт не им е по мерак, па негодуваат кон секоја световна власт. Тоа се познатите „анархисти„, кои не ја трпат хиерархиската поставеност во едно општество.