Подобро се учи од сопствените грешки, затоа што секој си тера по својот пат, што ќе ми се грешките на другите, воопшто не ми ги треба, ја сум си свој, идам напред со свој разум.., ако некој погрешил за некоја работа, ако не испаднала добро, ако доживеала неуспех некоја негова идеа или слично тоа си е негова грешка, и сега ја не смеам да ја сфатам како демек еј тој згреши шо го стори тоа, не смејам и ја тоа да го направам, можеби и ја ќе доживеам неуспех..тоа е недостиг на храброст...ма што ми е гајле ако некој се заебал негов проблем, ја морам да го сторам тоа што сум си го замисли, без разлика на искуствата што ги доживеале другите ... е тогаш ако згрешам, ќе научам.., ама ќе го доживеам тоа..Јас лично, а не преко некој друг да го присвојувам...