Платонската љубов е една од најчистите форми на љубов според мене. Платонската љубов не прераснува секогаш во љубов онаква каква што сите ја знаеме, т.е во врска. Сите имаме по некоја платонска љубов со која ништо не сме направиле, ама секогаш ни останува некаде длабоко во мислите и понекогаш ете излегува на површина. Муабетот ќе ја сакам онаа што ја ебам си нема врска со животот според мене, затоа што има мажи што имаат секс со проститутки и им даваат пари за тоа, не гледам каде е тука љубовта?
Никој не вели дека сексот не е дел од врската, ама платонската љубов е над телесното, туку е духовно, храна за душата, заради тоа што е чиста и искрена и е од срце. Сексот е чиста биологија, кој кога е помешан со чувства/љубов е убав. Ама само и само со чувства.
Кога сакаш некого, (може да) имаш секс, ама не значи дека ако имаш секс со некој автоматски ќе го сакаш.
Не се луѓето така програмирани, не може да бираме во кого ќе се заљубиме... Едноставно тоа е над нас. Роботи не сме...
Понекогаш пеперутки во стомакот имаме и кога некоја личност ќе се појави на истото место каде што сме ние, тука сексот нема никаква врска.
Не треба да се деградира било кој вид на љубов, само затоа нема секс. Се она што е чисто и искрено заслужува почит, без разлика на тоа што нема/има секс.
Секој вид на љубов е убав, макар и тоа да е само платонски...