- Член од
- 3 септември 2010
- Мислења
- 6.598
- Поени од реакции
- 9.236
Словенци
Во зората на нивното историско постоење, Словенците (Словинци, Хорутанци, Карантанци) биле големо и моќно словенско племе, а со текот на времето станало едно од најмалубројните.
Предците на современите Словенци за време на масовната преселба на словенските племиња на Балканот во VI-VII век ги заземале перифериите на Балканскиот Полуостров на југозапад (од извориштата на реките Сава и Драва до Источните Алпи и Јадранскиот брег до Фриулската Долина) и се населиле во средниот дунавски регион и долната Панонија. Така, се појавиле две словенечки области - Алпска (Карантанци) и Дунавска (Панонски Словени).
Кога предците на Словенците се населиле во Алпските земји и северозападниот дел на Балканот, паднале под власта на Аварите. Кон крајот на VI век раселени од Аварите од Панонија (Унгарија), тие од VII–XI век ја зазеле Штаерска, Корушка (Карантанија), Јужна Австрија, дел од Тирол и Салцбург. Од Аварите ги ослободил. Дел од ослободените Словенци во првата половина на VII век создале независно кнежевство Карантанија.
Од 772 година, Карантанија паднала во вазалска зависност од баварскиот херцог, а малку подоцна ја признала превласта на франкскиот крал Карло Велики. Започнува германизацијата. Ова било олеснето и од Христијанството, кое Словенците го усвоиле од италијанските (од Аквилеја) и германските (од Салцбург) проповедници на римокатоличкиот обред во VII-VIII век.
Оттогаш, Словенците започнале да се повлекуваат од своите територии, од северозапад кон југ и југоисток, оставајќи ги Алпските региони на Германците. На почетокот на IX век Карантанија станала дел од Германската Империја. Започнала интензивна германска колонизација, а словенечката аристократија се германизирала. На крајот на IX век некои од Словенците се населиле во Долна Панонија, потпаднале под власта на Унгарците и биле делумно асимилирани од нив. Во 13 век. Словенците компактно се населиле во Крањска, во дел од Штаерска, во северниот дел на Истра, во Североисточна Корушка, Горица, во Западна Унгарија и Удинската област во Италија. Рано отсечени од другите словенски племиња, Словенците, политички и културолошки, потполно потпаднале под влијание на римско-германскиот свет. Јазикот на пишување и образование бил латински. Словенечкиот јазик е зачуван во народното предание.
На почетокот на XVI век поголемиот дел од словенечките земји биле освоени од австриските Хабсбурзи. Борбата на Словенците за етничка независност започнала за време на Rеформацијата (XVI-XVIII век) векови), особено била видлива за време на револуцијата од 1848 година. Појавата на Кралството на Србите, Хрватите и Словенците (1918, од 1929 година - Југославија) не го обединило целиот словенечки народ - една третина од неговата територија потпаднала под власта на Италија (Словенечкото приморје, северниот дел на Истра) и Австрија (дел од Корушка). По Втората Светска Војна, најголемиот дел од словенечките земји влегле во Југославија, а потоа станале дел од суверена Словенија, чие главно население се Словенците.