Да најдам начин да се соочам со сопствената инертност и мрза.
Да апсолвирам со солидни оценки.
Да не си дозволам повторно да запаѓам во круг на депресивно и тотално сјебано размислување. (фала на сите "rays of sunshine" во мојот живот, без кои ама ебано ништо немаше да ми фали)
Да го научам конечно фотоапаратот.
Да можам да ја дрндам на гитара таа турската песна што другарчињата ја донесоа од хипи кампот. Хах. Песната рока газови.
Да сакам, почитувам и бидам таму за оние кои ми значат, да пеам почесто, да прочитам некои од книгите кои со месеци "решавам" да ги читам, тотално да го одјебам телевизорот како поим и како стварен предмет.
Да не повредувам луѓе кои ми се блиски, па макар несвесно и од чиста слепа, постадолесцентска себичност.
Да слушам повеќе музика, а помалку идиоти.
Да си го истетовирам the
Sacred Chao
Да научам и некои корисни вештини, како садење ствари у бавча и кроење на дрвца.
Да ја испразнам главата од сите фрустрации со кои ми се преполнуваше со месеци и месеци, до моментот кога ми се случи превривање и ферментација на истата во кашеста смеса без способност за размислување понатаму од рецитирање на негативни, себемразачки литании.
Ако даде Севишниот, да скијам у јануари пуни две недели и да бидам насмеан и среќен ко телетабис уште три месеци после тоа.
Receive many blowjobs.
едит: А може и само последното. :icon_cool