Да не се солидно склопени не би ги гледале милиони, за актерите не се за Оскар, а и нема потреба кај голем дел од овие филмови. (Малку дијалог, многу акција, значи и нема потреба место Шварценегер да го ставаат Роберт Де Ниро, на пример.)
Аматеризам и промашувања има но пазарот тоа го казнува. Го има и во други кинематографии, обично оние кога со малку пари сакаат да направат нешто слично и излегува смешно.
Лоботомија имаш во комунизмот, никој овие филмови не ги сваќа толку озбилно, како комунистите во нивното време, па се самоубивале за Сталин кога умрел, или оние денес во С.Кореја што се маваат од земја. Но тоа е за друга тема.
За крв и насилство, no comment, гледај си ги Индиските Бандини.