Оваа статус кво ситуација (која не постои, валјда само ти ја гледаш така), е проблем предизвикан од тебе (секој еден, не само ти), проблем со кој се соочуваш секој ден, а не превземаш ништо во врска со тоа. Поминуваш покрај куче скитник и го одминуваш, без разлика дали е болно, здраво, игриво, агресивно... што ти не знам веќе.
Си се потрудил да промениш нешто?
Тргни од себе, почни со промените, потруди се да влијаеш на некој друг, тој друг ќе влијае на некој трет... проблемот е решен!
Но, нас најчесто ни е најлесно топката да ја префрлиме на некој 100ти, чекаме некој да направи нешто за нас, да го реши нашиот проблем. Сите сме доволно паметни да знаеме дека не треба да чекаме на другите, а сепак чекаме и не превземаме ништо!
Јас лично, тргнав од себе, почнав да работам на проблемот, вдомив 7 скитници во прекрасни фамилии, ги стерилизирав кучињата, ги подарив, ги едуцирав луѓето за тоа како треба да се однесуваат према една ЖИВА душа, секој ден кога се шетам со кучето, ми доаѓаат дечиња, им посветувам посебно внимание и кој знај колку време им зборам за тоа како треба да ги третираат животните, лечам болни кучиња... Направив огромна промена во мислењето на голем дел од луѓето кои ме опкружуваат, они почнаа да реагираат кога некој сака да испушти куче, кога некој малтретира куче...
Што си направил ти?
Седиш на кајгана и зборуваш за решавање на некаков проблем, предизвикан од луѓето како тебе кои ноншалантно гледаат на живиот свет околу нив.
Почни да правиш нешто, активирај се некако, ако не можеш физички, ако не можеш финансиски (иако не станува збор за кој знај колкави пари), ако немаш простор (секој што сака може да ослободи), можеш да едуцираш луѓе... секој може да помогне во решавањето на проблемот, само финтата тука е што никој не сака... а сите пекаат и урлаат за кучињата скитници, кои не по своја вина се на улиците!
Тргни од себе, активирај се, и веднаш таа статус кво ситуација ќе се промени!
Но прашањето тука е, дали ти некогаш би почнал да правиш нешто за да се реши проблемот (освен да кукаш на кајгана)?
Јас да направам?
Веќе е направено моето, верувала ти или не, а тоа е согледување на реалноста. Ти ќе вдомиш 7 скитници, ја 3, аргаси уште 4 и што сме направиле?
Сме вдомиле 14 кучиња од 300те кои шетаат по скопските улици, задутре ќе се размножат и џабе ти си вдомувала или јас.
Затоа и реков хуманитарни сте само за вашата душа, за ваш мерак, за ваше задоволство. Што ако си вдомила 7, се осеќаш подобро сега? Помирно спиеш, подобра си од мене и од другите што не вдомиле ниедно демек?
Чисто за информација, теоријата ти пропаѓа во вода, имам давано храна на кучиња, а и на мачки, види мајката. Ама тоа не е релевантно во случајов.
Се додека нема некој гз да застане, да се помачи и да организира голема акција каде што еднаш засекогаш ќе се реши проблемот, вие ќе вдомувате до бесвест и пак џабе. Затоа, јас имам многу повеќе од тебе направено, ја имам согледано статус кво ситуацијата која ја игнорирате. Сите вдомувате мајката, а пак ист број на кучиња има по улиците.
Убаво е тоа што вдомувате, си ја полните душичката, ама за да се реши проблемот треба несебично размислување, треба некој да се пожртвува и да посвети вистинско време на решавање на проблемот. Зашто ситуацијата може многу лесно да пукне, па сите овие кучиња да идат на колење, не знам дали го сфаќаш ти тоа?
Јас не сум тој човек што ќе организира, едноставно не ми е до прибирање поени за добрина, па да се грижам дали 300 кучиња би биле успани или не, тоа сте вие (не само ти, нели). Тешка одлука мора да се направи, кога никој не превзема ништо сериозно, нека се успијат. Јас да сум, би го решил многу брзо и ефективно проблемот - ултиматум до 1ви мај да се вдомат колку кучиња што може, секое понатаму кое е на улица ќе биде успано. Крај на муабетот, идеме надвор од статус кво и тука ќе се види колку сите се грижат за кучињата.
Уште еднаш, нема да се чуствувам лошо по ова, зашто сум доволно зрел да знам кого заштитувам со таа одлука, а тоа се потенцијални деца, жени, ЛУЃЕ кои може да бидат гризнати.
Три години ми ги вртите истите муабети, еднаш ти, еднаш некој друг, различни луѓе - исти муабети. Што ако си вдомила куче?
Што ако си го дала на семејство?
Каква разлика прави тоа во големата слика? Не прави дури ни минорна разлика. Ама ти ми го постираш тоа како којзнае што да си направила, секогаш е така.
Браво, 7 кучиња. Врати се кога ќе ги решиш сите на подрачјето на Скопје. И немој само да почнеш со "еден по еден сите да правиме", тоа е наивно размислување, три години чекам на тоа и не се случува.
Јас дискутирам за решение, ти дискутираш за бајки, да се собереме сите и да се здружиме и да ги спасиме неорганизирано, повикувајќи се на нашата добра природа. После тоа може и да го решиме проблемот со светскиот глад, исто така неорганизирано. Епа, не е така бе девојче, треба некој да организира за да биде успешно. Таков јунак нема, зашто сите сте среќни зашто вдомувате по 1 куче на 2 месеци и се чуствувате добро.
Ете, тоа е статус кво, три години по ред.