Anco
За солун ДА, ЗА срем НЕ
- Член од
- 1 ноември 2011
- Мислења
- 8.606
- Поени од реакции
- 15.409
Денес одлучув денот да го поминам на Кривината на Треска,
не сум бил многу одамна на тоа место,откога го затвориа и езерото.
Младиве членови,да речам сегашниве студенти,не ни знаат за што зборувам.
Кривината на Треска,беше од повеќето излетнички места во Скопје,на прво место,секогаш 50-ина год
иако во непосредна близина е Р.Ц. Сарај,па Матка а потоа и езерото,но Кривината беше како „бренд“
Во тоа време,до земјотресот и реката Вардар имаше неколку убави плажи,преполни летно време.Но по таа катастрова тие плажи повеќе не функционираа,но Кривината на Треска си остана и по тој настан „најпосетена“-по цело лето,а пак за Мај тешко се наоѓаше место,освен рано во мугрите. Стасав и се спуштив по патот,местото го знам како вчера да сум бил.И веднаш забуна.Утка.
Промашив. А знам тука беше патот.Се враќам назад и пробувам по еден друг пат.Пак исто.
Се осеќав како да сум во амазонската прашума.Сега по трет пат пробувам,се враќам од почеток, и барам пат до Кривината на Треска,не ми се верува - нема.А Кривината На Треска знам тука е пред нос.Возам до влезот за езерото и вртам лево,и повторно заглавувам во „Прашума“.Спорав и излегов да погледам,од височинката ја гледам,Кривината на Треска за жал недостапна - и празна. До каде ли стасавме,едно „култно“ место на скопјани сме го изгубиле.Ја губиме ли Македонија. Потоа влегов во кругот на езерото (направено и од мој и ваши пари ) Ако се сеќава некој на Катлановско блато кое одамна го изгубивме,е на тоа ми заличи.Но сепак на неколку места имаше капачи со „ѕиври“ иако уште на влезот пишуваше-Забрането капење.Но за тие не.Сме го изгубиле и езерото.(и Македонија) Женами ме потсети на некој многу дамнешни убави времиња,кој сме ги тука поминале на ова езеро.
Но некаде мора да се оди сме тргнале и денот треба да се потроши,(а и внуциве се нестрпливи).
Продолжувам за Матка,кога сум веќе тука.Доле под нашиот манастир,се спуштам на реката Треска и си барам место каде да се сместиме.Иако е веќе накај пладне.А и тоа место можда е само ничијо или државно,но сепак пред православен манастир.Од почеток до крај на таа ширинка,се распослале пак оние со долги гаќи.Онде килимче,понатака пак,па некој влечки или шише или корки од лубеница,но некако се пикнав до водата колку да седнеме иако до нас имаше еден голем куп ѓубре.
А тие богами„ѕиврашите“ се по пет деца,и се знае врлање камчиња преку нас и слични полоши работи,затоа што сум на нивно.Сме го изгубиле и овој дел на Треска. Ја губиме ли МАкедонија.
Гледам дека тука не ја бива,еден од тие со големи заби го пикнал до пола црниот гољв во вода и си го мие,на те нане иако само нивни деца имаше во ладната вода.А уште еден германец не смета.
Решавам,пакујте се одиме на Матка.Опа зонско,и тоа секојдневно 7 дена.А наоколу само тие .
Дури и неколку семкари на патот за Матка.Знам за лична карта морам да носам,ама телефон не мора,(по устав уште не влегол во обавеза) па затоа продолжувам со кола до над централата. Потоа по кривините козји пешки.До Св. Андреа има само две клупи.На едната етеги пак тие,овојпат со пете деца,но и повојче на кое булата му го менува памперсот и го врла под клупа. До душа и нема корпа на тоа место,една понатаму е со ланското ѓубре полна.Инаку одат како чопор,нема шанси да се разминеш со нив необележан. Ја губиме ли и Матка-а и Македонија. Се вратив сепак жив,успеав а бев на нечија Треска и Матка.Деца од утре пак на нашите места.
не сум бил многу одамна на тоа место,откога го затвориа и езерото.
Младиве членови,да речам сегашниве студенти,не ни знаат за што зборувам.
Кривината на Треска,беше од повеќето излетнички места во Скопје,на прво место,секогаш 50-ина год
иако во непосредна близина е Р.Ц. Сарај,па Матка а потоа и езерото,но Кривината беше како „бренд“
Во тоа време,до земјотресот и реката Вардар имаше неколку убави плажи,преполни летно време.Но по таа катастрова тие плажи повеќе не функционираа,но Кривината на Треска си остана и по тој настан „најпосетена“-по цело лето,а пак за Мај тешко се наоѓаше место,освен рано во мугрите. Стасав и се спуштив по патот,местото го знам како вчера да сум бил.И веднаш забуна.Утка.
Промашив. А знам тука беше патот.Се враќам назад и пробувам по еден друг пат.Пак исто.
Се осеќав како да сум во амазонската прашума.Сега по трет пат пробувам,се враќам од почеток, и барам пат до Кривината на Треска,не ми се верува - нема.А Кривината На Треска знам тука е пред нос.Возам до влезот за езерото и вртам лево,и повторно заглавувам во „Прашума“.Спорав и излегов да погледам,од височинката ја гледам,Кривината на Треска за жал недостапна - и празна. До каде ли стасавме,едно „култно“ место на скопјани сме го изгубиле.Ја губиме ли Македонија. Потоа влегов во кругот на езерото (направено и од мој и ваши пари ) Ако се сеќава некој на Катлановско блато кое одамна го изгубивме,е на тоа ми заличи.Но сепак на неколку места имаше капачи со „ѕиври“ иако уште на влезот пишуваше-Забрането капење.Но за тие не.Сме го изгубиле и езерото.(и Македонија) Женами ме потсети на некој многу дамнешни убави времиња,кој сме ги тука поминале на ова езеро.
Но некаде мора да се оди сме тргнале и денот треба да се потроши,(а и внуциве се нестрпливи).
Продолжувам за Матка,кога сум веќе тука.Доле под нашиот манастир,се спуштам на реката Треска и си барам место каде да се сместиме.Иако е веќе накај пладне.А и тоа место можда е само ничијо или државно,но сепак пред православен манастир.Од почеток до крај на таа ширинка,се распослале пак оние со долги гаќи.Онде килимче,понатака пак,па некој влечки или шише или корки од лубеница,но некако се пикнав до водата колку да седнеме иако до нас имаше еден голем куп ѓубре.
А тие богами„ѕиврашите“ се по пет деца,и се знае врлање камчиња преку нас и слични полоши работи,затоа што сум на нивно.Сме го изгубиле и овој дел на Треска. Ја губиме ли МАкедонија.
Гледам дека тука не ја бива,еден од тие со големи заби го пикнал до пола црниот гољв во вода и си го мие,на те нане иако само нивни деца имаше во ладната вода.А уште еден германец не смета.
Решавам,пакујте се одиме на Матка.Опа зонско,и тоа секојдневно 7 дена.А наоколу само тие .
Дури и неколку семкари на патот за Матка.Знам за лична карта морам да носам,ама телефон не мора,(по устав уште не влегол во обавеза) па затоа продолжувам со кола до над централата. Потоа по кривините козји пешки.До Св. Андреа има само две клупи.На едната етеги пак тие,овојпат со пете деца,но и повојче на кое булата му го менува памперсот и го врла под клупа. До душа и нема корпа на тоа место,една понатаму е со ланското ѓубре полна.Инаку одат како чопор,нема шанси да се разминеш со нив необележан. Ја губиме ли и Матка-а и Македонија. Се вратив сепак жив,успеав а бев на нечија Треска и Матка.Деца од утре пак на нашите места.
Албанци на секој чекор тек тук ќе видиш некој германец - " нашинец '' со тоа мерцедесот и се понесува ко да мисли дека е сето ова негово... пред да тргнеш на кај браната нагоре кај мостот малце подоле ќе најдеш купаќи скинати тек тук по некој кондом така оставен лубеници ѓубре а погоре ќе се качиш ќе видиш некој што продава семки и јаде и фрла долу 
и ич тасе не го боли а до него џандари седат си ги ладат 
а кога ќе отидеш кај браната кај ресторанот и тука има што да се види доле некоја теткица од нивните го земала детето па близу црквата си мочка 
а кога веќе ке тргнеш да одиш нагоре по тоа козјата патека од секоја можна страна ќе најдеш по некое ѓубре а кај клупите обавезно ќе најдеш дурекс кондом тек тук по некој шприц 
а во водата шишиња и други работи. Ах .... овие нашиве браќа култура јок 0 компир а и нашиве не се нешто цвеќе за мирисање ама... овие па побетер се... ама тоа не е ништо колку што можат да те начекаат шпонциве ај тие што се со кола имаат повеќе среќа но ми е што одиме со точак многу црно ни се пишува Мислам на селото Глумово пред матка 
