и на ракометарКите не треба да се заборави, и нивното 7мо место на СП 1997, што сеуште е најдобриот пласман на некоја македонска репрезентација.
и тоа што тој прериод од 1997 до две-три години после титулата на Кометал важевме за ракометна сила во женска конкуренција. Нема врска што имаше неколку натурализирани ракометарки, Македонија играше.
--- надополнето: Sep 9, 2011 1:14 PM ---
и кога сме веќе кај тоа...
Згасна Ѓ. Петров!
http://sport.com.mk/?ItemID=05548DCAB5B3E74396C6A805FA57A358
жално...
Тоа е тоа, Ѓорче Петров беше клуб кој се опдржуваше благодарение на Трифун. Клуб кој беше репрзент на сите Скопјани (можеби једини спортски колектив кој ги обединуваше сите Скопјани), па и репрезент на сите Македонци...
Ќе се надоврзам и на горниот муабет.
Како луѓето неможат да сватат дека кога викаш дека ова не е најголем успех на еден сениорски Македонски национален тим, не викаш дека ова не е успех.
Ова е преголем успех за нас како нација, бидејќи сме конкурентни во вториот спорт по вредност, барем во Европа. Целата држава е во транс, издвојувавме 5 победи по ред, изгледаме како никој да неможе да не победи, со душа ги чекаме следните утакмикци и се надеваме на што подобар пласман.
НО ПЛАСМАНОТ ВО ЧЕТВРТ ФИНАЛЕТО НЕ Е НАЈГОЛЕМ УСПЕХ ДОСЕГА...
Но затоа имаме шанса да го надминеме тоа 7-мо место на репрезентативките од 1997 година...
И тука не станува збор за тоа дека луѓето заборавиле, туку станува збопр што воопшто и не се информирани.
И доаѓаме во ситуација кога луѓе кои воопшто не следат кошарка (значи не зборам за форумов, туку општо) ти солат памет како можеш да омаловажуваш успех и слично, а голем дел од нив немаат врска ни дали играме Европско или светско, кој игра за нас, како стојат разликите меѓу екипите, колку екипи одат понатаму, каков е системот на натпреварување, па дури ни колку бода се добиваат за победа, па затоа доаѓаме во ситуација милијарда пати да се поставуваат прашања од типот, "Дали сме веќе во четврт финале", "Колку екипи одат понатаму" и слично...
Мене ме радува што целата нација е во транс, што има невидена еуфорија, што има среќни лица насекаде, ама ако не си информиран тогаш не глуми некој патриот и не се прави паметен кон оние кои стварно следат спорт.
Мода е сега сите после секоја победа да излезат на улица (без разлчика дали знаат нешто за кошарка или не, дечишта да имаат на статуси МАКЕДОНИЈА, Бо ау, а уствари истото го прават и кога ќе видат 2-3 дека пишале Ноле мајсторе, па за еден ебан селанец, цела наша младина јајца отапува со статуси (сигурно не ни знаат дали е Македонец, дали е тенисер или ватерполист).
Штета што не се сеќава никој на ракометарките и на тоа како ја победија Данска која беше најака на светот, а ние дебитнанти...
Нема да го заборавам тој ден, и како цела фамилија навивавме. Имав 8 години тогаш...
Али одиме сега да го срушиме тоа рекорд
Одиме во полуфинале и до медал. НАПРЕД МАКЕДОНИЈА!!!