Соновите поконкретно кошмарите произлегуваат од секојдневието и чувствата кои ги претрпуваме во разни ситуации. Најчесто стрес и притисок.
Обично не им придаваме многу важност и не сме баш свесни за нашите чувства но подсвеста "вшмукува" се.
И тоа се одразува на нашата психа, и се материјализира преку соновите односно кошмарите.
Денеска имав повеќе сонови на кои 3 се сеќавам добро од кои 2 се премногу изопачени да ги напишам.
Поради тие изопачени негативни сонови денеска ми се промени расположението и почнав да се прашувам за себеси и за тоа што поминувам периодов.
Еден од трите сонови ми беше како сум во дворот на едно основно школо со друштво и имаше двајца "багабонти" кои имаа калашникови и почнаа да пукаат во нас, ние бегаме се криеме, и имав и јас пушка во мене и му пукав на едниот во глава ама излезе дека е на боја (paintball), и некако успеав да го совладам едниот и да му земам два калаши????
И почнав со двата да ги пукам, и го разоружав пред мене како стои на нишан. И му викам седи мирен, не мрдај, а тој со подмолен циничен израз, во стилот кој кур си ти и што ако нишаниш кон мене што сакам ќе праам, и почна да ми се доближува, втор пат го предупредив и почнав да го пукам, како што го пукам во рамо, тој уште се доближува без никаков страв, и јас го полнам со куршуми како што продолжува да се движи. (цел шаржер испразнив во неговото рамо почна да паѓа кожата???)
И наеднаш беше онеспособен и тој еден друг (порано што се имам тепано со него во реален живот) го фати и му помогна да се движи дека беше тешко ранет и го носеше негде ваљда да му помогне. И тие двајца се движат и јас одам на 30 метри позади нив да видам што ќе биде.
И само наеднаш тој повредениот паѓа на земја, губи свест, доаѓа брза помош, се собираат многу луѓе, а јас посматрам од 50 метри. И наеднаш гледам како го покриваат со ќебе ( умрел). Ме фати ужасно чувство, народот да плаче, и сите да ме гледаат на криво, и да ми викаат кој го стори тоа??. Доаѓа тетками извадена од такт нервозна со гнев во очите кон мене, ми ги фрла медалите од карате што ги имам освоено, ми се развикува еве ти ги носи си ги! Наеднаш се чувствувам како најголем виновник.. што направив... Сите ме гледаат со презир, како да сум најголем криминалец.
Последно нешто што се сеќавам во сонот беше како се молам во себеси.. да ме носат побрзо во затвор да избегам од сето ова.. не се издржуваше тоа чувство.
дали бев предаден од другите.. или од себеси?