Колку пристапот на една личност, ни одредува како да се однесуваме со истата?

[Гладиус]

Во животот познаваме и среќаваме многу луѓе, но со сите тие не се однесуваме исто.. Со поголемиот дел од тие луѓе не сме воопшто тие што навистина сме.. Со многу малку луѓе во животот, сме тоа што навистина сме.. можеме да се опуштиме и да се однесуваме нормално.. Значи дека нас не познаваат многу малку луѓе... Имаме роднини, родители, пријатели, сестри, браќа, претпоставени, другари, другарки, мажи, жени, соработници, познаници.. И кога ќе направиш споредба, со кој како се однесуваш, ниедно не се поклопува.. И што мислите со кого од сите тие, сте тоа што навистина сте.. со кого имате опуштен и вистински однос...?

Не знам како одредувам, ама секогаш знам со кого можам а со кого не можам да се опуштам.
Најверојатно постои некоја бариера околу луѓето која најизменично или одговара или не одговара на мојата.
Многу ми е важен начинот на кој таа личност се поставува спрема мене.
Сепак, и да е отворена према мене, доколку почувствувам дека сепак има нешто неискрено во тоа, почнувам да чувствувам одбивност и нелагодност кога сум до таа личност.
Моментално имам една таква во друштвото, и за разлика од неа, со сите други сум 100% опуштен.

 

[Aurora~Borealis]

Јас конкретно, не се однесувам со сите на ист начин. Кога некоја нова личност ќе влезе во мојот живот, како што ќе се постави, така и јас се поставувам. Според тоа, со некои станувам многу блиска, се однесувам како да се знаеме со години, а со некои останувам поформална.

Можеби е глупаво, во принцип нема големи разлики помеѓу двете категории, но скоро секогаш го правам тоа. Ако некоја личност ми се отвори, ќе го направам и јас тоа. Ако се држи до некоја граница, односот нема да ни биде толку близок.

Затоа што по природа сум срамежлива, не пристапувам прва, затоа се зависи од другата персона како ќе се постави.

 

[hippie]

Во животот познаваме и среќаваме многу луѓе, но со сите тие не се однесуваме исто.. Со поголемиот дел од тие луѓе не сме воопшто тие што навистина сме.. Со многу малку луѓе во животот, сме тоа што навистина сме.. можеме да се опуштиме и да се однесуваме нормално.. Значи дека нас не познаваат многу малку луѓе... Имаме роднини, родители, пријатели, сестри, браќа, претпоставени, другари, другарки, мажи, жени, соработници, познаници.. И кога ќе направиш споредба, со кој како се однесуваш, ниедно не се поклопува.. И што мислите со кого од сите тие, сте тоа што навистина сте.. со кого имате опуштен и вистински однос...?

normalno deka razlicno se odnesuvame so razlicni lugje i deka toa zavisi od nivniot pristap. covek treba da se prilagodi na situacija ako saka da bide del od nea. treba da znaes kako da im pristapis na lugjeto, ne site sme isti. i bas od toa sto se prilagoduvame na lugjeto nie go gubime svoeto Jas i ne sme NIE-glumime svesno ili nesvesno. Vo sekoj od nas ima dvolicnost...opusten i vistinski odnos imame samo so najbliskite, so onie so koi sme pominale najgolem del od svojot zivot i sme spoznale do koja mera mozeme da odime i da bideme opusteni...ostanatite se minlivi i najcesto so niv ne sme ona sto sme vistinski i koga kje dojde red da go vidat naseto vistinsko lice-tie bivaat iznenaeni-ne im odgovara i doagja do kavgi i prekin na odnosi/druzba...bivaat povredeni i ne im odgovara nacinot na koj naednas ste se postavile sprema niv...Retko koj od pocetok do kraj e ona sto e zosto nemoze da e, drustvoto ne go dozvoluva toa...

 

[Кент]

Да, зависи. Доколку личноста која ја запознавам се постави негативно во однос на мене, имам тенденција и јас да бидам негативен. Доколку некој е фин и културен, зошто да не му возвратам во иста мера. Доколку е некој безобразен... хех... се знае На никој не му останувам должен.
Што сакам да кажам, кој како со мене, така јас со него. Доколку јас го правам пристапот, јас сум фин и културан. Ако забележам дека не ми е возвратено во иста мера...

 

[libre persona]

Site lige razlicno reagirame!site si nosime razlicni maski,i potsvesno nekogas loso reagirame,pa na nekoj nacin se mislime dali e toa ispravno i zasto taka sme reagirale.Mnogu vlijae na mene kako se odnesuva odredena licnost,a pogotovo koga gledam deka sum razlicna od nea,nekogas moram da se odnesuvam isto kako licnosta sto se odnesuva sprema mene.So nekoj postapki ne sum takva kakva sto vistinski sum samo lugeto te teraat taka da se ponasas...

 

[Blackout]

На почеток на било кое познанство се однесувам исто кон сите личности кои влегуваат во мојот живот. Од моментот кога ке го започнам првиот разговор, или било каков зачеток на комуникација почнува да се гради и мојот однос кон таа личнодт, што е најнормално. Не постои некој на светов што се однесува исто кон сите. Начинот на кој ке се постави другата страна е пресуден за нашето однесување. Јас лично кон непознати личности сум резервирана. Но со оние кои ги познавам сум многу слободна и воопшто не се стеснувам при однесувањето и зборувањето.
Нормално, кон секоја личност во мојот живот имам посебен однос, и за секој од нив носам различна маска.
Како што рекол Шекспир:
,, Светот е само голема сцена на која сите мажи и жени се само глумци,,

 

[LordDragonII]

Мојот карактер е огледало:

- насмеј се и ќе ти се насмее
- заплачи и ќе заплаче сотебе
- помогни и дупло ќе ти помогне
- заеби и дупло ќе те заебе

 

[Жозефин]

Во животот познаваме и среќаваме многу луѓе, но со сите тие не се однесуваме исто.. Со поголемиот дел од тие луѓе не сме воопшто тие што навистина сме.. Со многу малку луѓе во животот, сме тоа што навистина сме.. можеме да се опуштиме и да се однесуваме нормално.. Значи дека нас не познаваат многу малку луѓе... Имаме роднини, родители, пријатели, сестри, браќа, претпоставени, другари, другарки, мажи, жени, соработници, познаници.. И кога ќе направиш споредба, со кој како се однесуваш, ниедно не се поклопува.. И што мислите со кого од сите тие, сте тоа што навистина сте.. со кого имате опуштен и вистински однос...?

Живееме во општество, воспитувани сме на социјален живот, стимулирани сме на интеракција со другите. Затоа се измислени тие генерални општествени непишани правила, за да може придржувајќи се до нив, да има што похармонични односи меѓу луѓето. Значи со секоја нова личност ние се придржуваме до правилата, подеднакво. Ама кога ќе запознаеме некој, со неговите индивидуални ставови, однесување, постапки, и нашата опуштеност се менува. Зборуваме за заеднички теми, учиме до каде можеме да одиме со опуштено зборење, со кршење на тие општи општествени правила. Со тек на време се воспоставуваат некои граници, со секој индивидуално, зашто сите се индивидуалци, нели. Ама вистински, да кажеме буквално СЕ што ќе ни падне на ум без страв дека ќе ни судат... можеме само пред СЕБЕ. Не верувам дека во ничиј живот постои личност со која можеме да бидеме еднакво искрени како кон самите себе. Колку и да сме искрени со најдобриот другар, најблиската личност на цел свет, не верувам дека секоја мисла би биле храбри да и ја соопштиме без страв дека ќе ни суди. Единствено, можеби е можно најотворени да бидеме со психотерапевт, ама таму па постојат други проблеми. Со него не се гледаме секојдневно, надвор од канцеларија, меѓу луѓе, не може да не види какви сме со друштво, за нас го знае само она што ние ќе одлучиме да му го кажеме. И потребно е многу многу работа за таа целосна доверба да се освои кај клиентот... Иако не знам дали е можно да се освои, буквално целосна доверба. Како и да е, дефинитивно го застапувам ставот дека самите ние, единствено се манифестираме пред самите нас.

 

[wolfs]

Во право сте и јас би реагирал содветно на односот на тоа како некој се поставува спрема мене , така и јас.Но колку пати сме имале примери каде сме пристапиле кон некого најфино и културно кој еве може е прекрасна личност најдобра за нас, али во моментот е исфрустриран и не отера у к**ац посто не бил расположен/а.Дали тогаш треба да возвратиме со иста мера? Се случува и ние некогаш да сме бед али тоа не ја кажува вистинската слика за нас. Затоа за се треба време барем тоа е мој заклучок