Ги знаете сите оние зезања, пресметки од типот на колку години ќе умрете и сл. нели... Е, мене ми се случи пред скоро една година да гледам такво нешто за една позната личност, и опишан беше начинот како тоа... И, онака се зезам и ај викам и јас да видам за мене шо ќе ми испадне и си пресметав.
според одговорот имам време уште една година.
Кој е проблемот овде: Иако знам дека ова е чиста глупост, мене во последно време се тоа ми се врти во глава. Почнувам да се опседнувам со тоа дека немам уште многу време, некогаш да жалам за работи што не сум ги направила, не ми се почнува некои подолгорочни работи заради тоа - прво нешто што ќе ми падне на памет е дека ќе немам време да го завршам, или има и моменти кога сум со најблиските и уживаме заедно, јас се ќе си речам „ ах, нема да трае уште долго“
Им кажав за ова на две другарки, и онака се смеевме во друштво, од типот какво цвеќе сакаш да ти донесам и сл. и све тоа ок, немам проблем да се зезам за тоа, ниту ме фаќа некој посебен страв.
Ама кога сум сама и размислувам, почнува да ми пречи навистина.
Не сум страдала до сега од депресија и се сметам за оптимист по карактер, ама од каде сево ова толку сериозно да го чувствувам незнам. Се прашувам, имам проблем или не?