Кајгана психолог

[CrippiLover]

Незнам од каде да почнам Ваков вакум во живот не сум имал. Буквално ова е можеби и моето дно. Повеќе го немам духот во мене. Буквално мојот свет се дроби и како да му се гледа крајот. Се ми е без врска! Џабе и учење, џабе и факултет џабе се. Едноставно не сум исполнет во ништо. Заборавив како е да се смееш . Се плашам дека дури и разговор со друштвото станува тешка работа.... Толку сум осамен што воопшто не се ни препознавам. Единствено нешто то за момент ми дава да дишам е минатото но веќе следниот момент ме гуши, ме убива, на сето тоа ми страда егото. Па самодоверата и се натака со ред. Во мојот живот зборот случајност станува мисловна именка!!! Веќе неможам ни да замислам како би изгледала таква ситуација - јас пријатно изненаден од некоја случајност!!?!!?!? WTF шо беше то???? И ноќите не се тоа што беа! Не дека порано бев нешто поарен ама сега не се издржува. Се кошмари, недонаспан, чудни соништа. Згора на тоа, огромни нервози, цело време на штрек, опуштање нема или ако го има единствено ако сум сам. Кругот на пријатели незнам дали се проширил во последните 3 години, се се сведува на познаници. И знам дека е по моја вина. Премногу сум збунет. И еве, дури пишувам неможам да си ги средам мислите и да бидам концизен и јасен... тоа барем што не беше случај кај мене. Незнам како е да си посветиш време за самиот себе, а најтрагично е дека усвари и ништо не правам. Добивам дури и забелешки од најблиските околу мене деека мора да се средам!! А јас? ???? - покрај проблемот што незнам од каде да почнам, прашањето се префрла на тоа КАКО ??? Подолго време пробувам да се средам и тоа да е долгорочно ноо.... Мислев дека идите во мене ( работа, странство, хоби) ке ме движат сигурно и ако не долгорочно, барем среднорочно на добар пат, можеби ке добијам други идеи, ке научам нешто, барем ќе имам мир во душата но ни тоа не успева. По некогаш си викам ( тоа е и причината зошто јас се критикувам себеси) - добро кај може искалкулиран ум, со тон предрасуди да „плови на отворено“ !??!?! И сето ова зад лицето на гордата личност! До следниот пат!!- кога се надевам ке сум во подобра состојба . Поззз

 

[Vikernes]

Здраво, си имам еден мал проблем и не знам за што се работи.
Се чувствувам непријатно секогаш коа има отворена врата и станувам да ја затворам. Исто така се нервирам кога на телевизорот некој го попушто тонот, но го стави на некоја бројка што не е рамна(за рамни ги сметам:5,10,15,20 итн...). Друго исто што ме праве да се осеќам непријатено е кога пример на масата стои шише и натписот не е завртен накај мене. Исто се нервирам и кога предметите се превртени наопаку(пример телефонот со екранот е завртен надоле).
Па ќе се замолам да ми кажете дали се работи за некој психички проблем и ако можете да ми дадете некој совет.

 

[Саншајн.]

Незнам од каде да почнам Ваков вакум во живот не сум имал. Буквално ова е можеби и моето дно. Повеќе го немам духот во мене. Буквално мојот свет се дроби и како да му се гледа крајот. Се ми е без врска! Џабе и учење, џабе и факултет џабе се. Едноставно не сум исполнет во ништо. Заборавив како е да се смееш . Се плашам дека дури и разговор со друштвото станува тешка работа.... Толку сум осамен што воопшто не се ни препознавам. Единствено нешто то за момент ми дава да дишам е минатото но веќе следниот момент ме гуши, ме убива, на сето тоа ми страда егото. Па самодоверата и се натака со ред. Во мојот живот зборот случајност станува мисловна именка!!! Веќе неможам ни да замислам како би изгледала таква ситуација - јас пријатно изненаден од некоја случајност!!?!!?!? WTF шо беше то???? И ноќите не се тоа што беа! Не дека порано бев нешто поарен ама сега не се издржува. Се кошмари, недонаспан, чудни соништа. Згора на тоа, огромни нервози, цело време на штрек, опуштање нема или ако го има единствено ако сум сам. Кругот на пријатели незнам дали се проширил во последните 3 години, се се сведува на познаници. И знам дека е по моја вина. Премногу сум збунет. И еве, дури пишувам неможам да си ги средам мислите и да бидам концизен и јасен... тоа барем што не беше случај кај мене. Незнам како е да си посветиш време за самиот себе, а најтрагично е дека усвари и ништо не правам. Добивам дури и забелешки од најблиските околу мене деека мора да се средам!! А јас? ???? - покрај проблемот што незнам од каде да почнам, прашањето се префрла на тоа КАКО ??? Подолго време пробувам да се средам и тоа да е долгорочно ноо.... Мислев дека идите во мене ( работа, странство, хоби) ке ме движат сигурно и ако не долгорочно, барем среднорочно на добар пат, можеби ке добијам други идеи, ке научам нешто, барем ќе имам мир во душата но ни тоа не успева. По некогаш си викам ( тоа е и причината зошто јас се критикувам себеси) - добро кај може искалкулиран ум, со тон предрасуди да „плови на отворено“ !??!?! И сето ова зад лицето на гордата личност! До следниот пат!!- кога се надевам ке сум во подобра состојба . Поззз

Колку време ти е вака?Дали има посебна причина за тоа?Финансиска состојба?Љубовна состојба?или со домашните?
Мора најпрвин да го најдеш коренот на проблемот за да го отстраниш...
Ете ке ти кажам нешто за кое се надевам дека ке ти помогне...
Пак ке те прашам...Какво однесување ти е со најблиските дома?и со твоите пријатели?Дали постои личност на која можеш да и веруваш и да се искажеш за да ти биде полесно?Верувај...Поблиска личност ке ти помогне повеке бидејки те знае каков карактер имаш,што можеш да направиш а што не.
Друга работа...Гледам имаш 22 години.Сериозно на 22 години ке се наполнуваш со нервози?М?што е толку вредно?нервозите остави ги за понатаму.Млад си,не ставај се при срце...Цел живот имаш пред себе...Краток е животот да го трошиш мислејки се за проблемите...Барем сериозни се да го тупиш мозокот со тоа?
И како да се промениш?Зошто да се менуваш бидејки другите така ти велат?Промени се доколку навистина ти тоа го сакаш...Кога веке прашуваш од каде да започнеш ете ке ти кажам примери:Започни од себе,промени нешто кај тебе како што е:Емотивното однесување,биди цврст,не се предавај...Друго,средина на живеење,кругот на пријатели...и не барај изговор...Ако се сака се се може-јас така велам.
И полека,кај се брзаш...Чекор по чекор.Не може се наеднаш...

Се надевам дека зборобите ке ти бидат од помош.

Vikernes не знам колку можам да ти помогнам,ни дали можам да ти помогнам.Всушност јас сметам дека тоа не е некој психички проблем...Мислам дека за тоа треба да ти каже некој кој студира Психологија овде на форумот или да се обратиш кај стручно лице.

 

[CrippiLover]

Колку време ти е вака?Дали има посебна причина за тоа?Финансиска состојба?Љубовна состојба?или со домашните?
Мора најпрвин да го најдеш коренот на проблемот за да го отстраниш...
Ете ке ти кажам нешто за кое се надевам дека ке ти помогне...
Пак ке те прашам...Какво однесување ти е со најблиските дома?и со твоите пријатели?Дали постои личност на која можеш да и веруваш и да се искажеш за да ти биде полесно?Верувај...Поблиска личност ке ти помогне повеке бидејки те знае каков карактер имаш,што можеш да направиш а што не.
Друга работа...Гледам имаш 22 години.Сериозно на 22 години ке се наполнуваш со нервози?М?што е толку вредно?нервозите остави ги за понатаму.Млад си,не ставај се при срце...Цел живот имаш пред себе...Краток е животот да го трошиш мислејки се за проблемите...Барем сериозни се да го тупиш мозокот со тоа?
И како да се промениш?Зошто да се менуваш бидејки другите така ти велат?Промени се доколку навистина ти тоа го сакаш...Кога веке прашуваш од каде да започнеш ете ке ти кажам примери:Започни од себе,промени нешто кај тебе како што е:Емотивното однесување,биди цврст,не се предавај...Друго,средина на живеење,кругот на пријатели...и не барај изговор...Ако се сака се се може-јас така велам.
И полека,кај се брзаш...Чекор по чекор.Не може се наеднаш...

Се надевам дека зборобите ке ти бидат од помош.

Еве и во одговоров незнам од каде да почнам. Проблемов е прилично долго време, само што до сега изгледа јас, намерно сум наоѓал некакви „занимации“, мали авантури за се ова да не дојде толку на површина па да морам сериозно да размислам и да сватам дека сепак тоа било голем проблем што мора побрзо да се реши . ДА, стварно имам 22 а сегашниве нервози ми се чини дека се пола од тоа што биле претходно, верувај ми. За причина незнам што би преовладувало.. за финансиските работи знам да се извадам, прилично многу работам и до ова лето бајаги заработував за човек на мои години и нормално живеев на висока нога. Љубов!? Ако во нешто сум јак, цврст и да не подлегнувам тоа е ова лањо ( извинете на израз) од нешто. Понекогаш ми е криво за тоа што не сум ја осетил љубовта онака како што треба а сум имал прилики за тоа. Најповеќе ми е криво за тоа што на тие што ми давале љубов свесно не сум им враќал барем со иста мера а камоли за повеќе. Тоа е тоа, предрасуди ... Гордост и такви ствари... барем да бев на чисто со овие работи до сеа сигурно ке сум бил далеку посреќна личност. Со домашните и немам некои проблеми, ме нервираат страшно али се трудам да не ги редам многу на ум.. не сум навикнат да живеам со нив... едноставно прилично сум надвор од дома, сам се снаоѓам за многу работи и сеа ми е тешко да се навикнам да сум со нив ама се надевам дека е привремено, ке се прилагодам. А тоа во врска со луѓето околу мене, тие не бараат да се променам, муабетот беше во смисла дека нешто не е во ред со мене и дека е крајно време да се приберам ( веќе почнало и да се познава дека нешт не е во ред со мене), зошто како што и самата спомна промената треба да почне од кај мене. Знам дека нема се одеднаш али таков сум, тоа е тоа проклето нешто во мене, сакам се да е во ред, се под конец, ништо да не штрчи.. али ке биде се надевам. Сепак лето е. Можеби ке почнам да менувам нешто во врска со љубовта ( а што и да е знам дека нема да има врска со љубов али јбг . колку да стои името) а до тогаш гордата маска НА мене и сето ова погоре ВО мене.
Благодарам за советите

 

[PhoenixPsychosis]

Здраво, си имам еден мал проблем и не знам за што се работи.
Се чувствувам непријатно секогаш коа има отворена врата и станувам да ја затворам. Исто така се нервирам кога на телевизорот некој го попушто тонот, но го стави на некоја бројка што не е рамна(за рамни ги сметам:5,10,15,20 итн...). Друго исто што ме праве да се осеќам непријатено е кога пример на масата стои шише и натписот не е завртен накај мене. Исто се нервирам и кога предметите се превртени наопаку(пример телефонот со екранот е завртен надоле).
Па ќе се замолам да ми кажете дали се работи за некој психички проблем и ако можете да ми дадете некој совет.

Истото и мене ми се случува, понекогаш ке се фатам за најситни детали, а некогаш не ги ни приметувам... Според мене, тоа е до човекот, јас сум буквалист,/перфекционист, сакам се да ми е организирано и подредено, ги забележувам и најмалите детали, но, во некои моменти/периоди е сосема спротивно... Нешто како Монк синдром хахах
Но, во никој случај не е некој психички проблем.

 

[ТојодТаму]

По природа не сум срамежлив човек да пријдам на некој и муабет да му направам и се останато, али чим дојде момент со некоја девојка нешто посериозно се кочам -.- и ај сеа?

 

[STEALTH]

По природа не сум срамежлив човек да пријдам на некој и муабет да му направам и се останато, али чим дојде момент со некоја девојка нешто посериозно се кочам -.- и ај сеа?

Најди некоја постара од тебе што ќе те "откочи"... Барем кај мене помогна од тој аспект

 

[Knoppix]

По природа не сум срамежлив човек да пријдам на некој и муабет да му направам и се останато, али чим дојде момент со некоја девојка нешто посериозно се кочам -.- и ај сеа?

А кога е некоја грда, не си заинтересиран за неа, само онака си правиш муабет со неа безвезе, се кочиш?

 

[ТојодТаму]

А кога е некоја грда, не си заинтересиран за неа, само онака си правиш муабет со неа безвезе, се кочиш?

искрено не...

 

[ТојодТаму]

Најди некоја постара од тебе што ќе те "откочи"... Барем кај мене помогна од тој аспект

Оваа е постара 4 години

 

[Sungerot Bob]

Ова не е за мене, туку ми треба за проект, па затоа ми се потребни повеќе мислења на прашањава

Дел од децата додека се наоѓаат во пубертет се срамат промените на нивното тело да ги дознае некој друг, на пример родителите.
Како да се надмине таа срамежливост?

 

[STEALTH]

Оваа е постара 4 години

Епа тамн, и таа што ти ја спомнав беше исто. Е сега зависи до неа, може ќе нејке да се замара да те "откочува" т.е да превземе иницијатива околу муабет и слично, не зборам за лапање

 

[ТојодТаму]

Епа тамн, и таа што ти ја спомнав беше исто. Е сега зависи до неа, може ќе нејке да се замара да те "откочува" т.е да превземе иницијатива околу муабет и слично, не зборам за лапање

Па се гледа дека сака и муабет со мене и се што си следува али моментот ми ебе работа, ништо ќе си продужам со ладна глава па што биде нека биде

 

[Hiryu]

Ова не е за мене, туку ми треба за проект, па затоа ми се потребни повеќе мислења на прашањава

Дел од децата додека се наоѓаат во пубертет се срамат промените на нивното тело да ги дознае некој друг, на пример родителите.
Како да се надмине таа срамежливост?

Да тоа е точно се срамат повеќето, и не само за промените на телото туку општо и карактерните промени како и социјализацијата.

Има еден начин да се надмине таа срамеа тоа е да се прифати како природна и нормална за тој период барем јас кога бев основно нашиот класен раководител на часовите разговараше отворено( а педагогот го немаше нигде, слично и во средно) но памтам кога зборувавме за привлечноста кон другиот пол класната ни посочи добар пример дека треба да се контролира, имено мој школски ја кутна школската на маса и ја заклеца нормално облечени а сега истиот е советник но тоа е ирелевантно, друго исто ни напомена и дека се надева дека нема некои кои се "рикверц" меѓу нас ама женските се муваа па советникот таа што ја заклеца едно време се моткаше со мене ама поентата е дека тогаш(за пубертетот) и хормоните вријат од една страна понатаму вријат и родителите(кај повеќето) во смисол да имаат некои очекувања кои се најчесто хиперболизирани и таква грешка се прави да првенци во основно станат проблематични во средно, понатаму тука е и системот на образование каде треба дисциплина и ред и сега сето ова на таа возраз се судира во развојот на личноста која има и позитивни примери но и негативни(многу пијат алкохгол и пушат цигари оти е "кул" а најстрашно денес е што погрешно се интерпретира што е кул и токму затоа деликвенцијата малолетничка бележи невиден пораст.

Очигледно јасно ти е од каде произлегува срамежливоста т.е првенствено и посебно во случај кога "очекувањата" не се исполнети па дури и тој "проблем"(промени на тело кај жените имаме раст на градите изразени колкови а кај машките се појавувава за прв пат малку брадичка раст на пенисот од повишениот тестостерон кој и влијае на однесувањето) и така во овие услови кај единката често се јавува страв од одбивање посебно од родителите и од друштвото па затоа и се срамежливи а после во средно стануваат проблем ова со мои очи видено јас не бев првенец ама многу такви примери знам.

Здраво, си имам еден мал проблем и не знам за што се работи.
Се чувствувам непријатно секогаш коа има отворена врата и станувам да ја затворам. Исто така се нервирам кога на телевизорот некој го попушто тонот, но го стави на некоја бројка што не е рамна(за рамни ги сметам:5,10,15,20 итн...). Друго исто што ме праве да се осеќам непријатено е кога пример на масата стои шише и натписот не е завртен накај мене. Исто се нервирам и кога предметите се превртени наопаку(пример телефонот со екранот е завртен надоле).
Па ќе се замолам да ми кажете дали се работи за некој психички проблем и ако можете да ми дадете некој совет.

.........

Истото и мене ми се случува, понекогаш ке се фатам за најситни детали, а некогаш не ги ни приметувам... Според мене, тоа е до човекот, јас сум буквалист,/перфекционист, сакам се да ми е организирано и подредено, ги забележувам и најмалите детали, но, во некои моменти/периоди е сосема спротивно... Нешто како Монк синдром хахах
Но, во никој случај не е некој психички проблем.

Не е проблем ниту е болест но има веројатност да е специфично опсесивно-компулзивно нарушување, не би сакал да ме разберете грешно но кај некои се манифестира со крцкање на заби, виткање прсти правење одредени движења но ова што го кажавте е благо но во секој случај разговор со психолог па и тестови не се на одмет.

Памтам кога мене ми правеа тестови имаше прашање како би постапил кога би управувал со фирма и одговорив нешто налик на запченици кои се вртат точно и координирано и после наредните два дена по обработка на податоците психологот ми рече конкретно за тоа "нема ништо идеално" за џабе би се мачел, ај ебаго а јас бев 18 години тогаш и верував и сеуште верувам дека со правилен пристап тоа е барем приближно можно а потоа нешто слично најдов за среќа или несреќа во scientific management.

По природа не сум срамежлив човек да пријдам на некој и муабет да му направам и се останато, али чим дојде момент со некоја девојка нешто посериозно се кочам -.- и ај сеа?

Види сега не мора да значи дека треба па да збориш како грамофонска плоча или како да си навиен, хах сега ми текнува на школскиот кој е сметководител денес ама тогаш и тој не збореше со женските и константно додека зборува нешто или одговара трепери со рацете а кога го прашав зошто ми одговори-ми олеснува да се искажам т.е на тој начин и он полесно одговараше кога професорка го испрашуваше а кога професор го испрашуваше немаше мака се додека женцките не почнаа да го зезаат и имитираат како мрда со рацете и да му викаат љубавиии..љубавиии по две три и тоа кучки да им е*ам векот.

Сега ти штом немаш проблеми при општа комуникација па дури и со тотални странци а имаш проблем кога треба нешто посериозно, очигледно имаш страв од неуспех ама подобро е да имаш неуспех отколку да одиш по шаблон жива вистина еден 22 годишен таламбас им се пушташе на гимназијалки (ама веќе 18 години) одејќи по шаблон па ист муабет и дури овие почнаа да го оговараат иако од други класеви, очигледно еднаш му успеало(или е механизмот на имитација преземен од друг и модифициран) и константно го применува тоа и обавезно частел да куп женцки му идеа само за коњакот и да се поладат оти еден ист муабет им го вртел на сите женцки.

Значи моја препорака е кога работата е дојдена до нешто посериозно гледај да условите ти се поклопат поточно да се иставиш од бучава или љубопитни народ и да ја започнеш сериозната иницијатива на крај краеви и биди отворен ако треба спрема неа(но не премногу) и ќе видиш дека ќе успее дури и да се случи дебакл тој момент по извесно време сама ќе се врати мислам дека ова ти е најдобра опција посебно кога имаш знаци дека работите одат натаму.

 

[ТојодТаму]

Зошто кога легнувам да спијам, некогаш ми се случува хаос во главата... муабети, слики неповрзани и ми создава чувство на неугодност