„Сепак, најголемите, како Калиопи, „Леб и сол“, Драган Даутовски, Влатко Стефановски..., се' уште храбро му пркосат на ваквото понижување и обезвреднување на трудот. Тие се нашите дискографски херои и искрено се надевам дека и понатаму ќе имаат сили да го заштитат своето дело. Но, таа мисија ќе биде невозможна доколку конечно и државата не преземе сериозни чекори за заштита на музиката.Кој колку продал дискови/ касети, во Македонија е нешто што за сите претставува енигма, бидејќи се лиферуваат разно-разни податоци. Дискографските куќи често паѓаат во антагонизам, па ако треба да се жалат, ќе кажат дека музиката ич не се продава, а ако треба да ја напумпаат работата, ќе кажат дека нивните пулени распродале два, три тиражи... Се едно, легендата зборува дека прв сериозен тираж во Македонија постигнаа Ристо Бомбата и Кучешка тенија, со својата прва касета “Има ли тесна”, која беше продадена во неколку десетини илјади примероци. Секако, и албумите на Тоше Проески секогаш добро поминуваа, но гладта за неговата музика, особено за оригиналните изданија, за жал се јави дури по неговото трагично заминување. Албумот на Драган Даутовски Квартет – “Патот на Сонцето”, по цена од некои 800-900 денари се продаде во неколку илјади примероци, што за Македонија претставува и одлична цена, и одличен тираж.Сепак, нашиве дискографски бројки се смешни во споредба со регионалните искуства.“ заврши нашиот соговорник.
