Карактер (имам свое јас!!!)

[Дивајн]

Токму тоа ми е целта на темата, кои се ултимативните квалитети, зошто баш тие и од каде сме до дошле од заклучок дека треба својот карактер да го обликуваме по тој калап?
Кој според вас е идеалниот карактер? (не дискутираме за тоа дека тоа не е возможно, се поставува само како прашање)Значи кои карактерни својства ги цените и зошто?

Па со оглед на тоа што сите се сложуваме околу тоа дека првенствено нашиот карактер се оформува според нашите родители и нивниот начин на кој се трудат околу нас, би рекла дека не верувам во тоа дека човек може да избира по кој калап треба да го обликува својот карактер. Истото го мислам и за подоцните години, кога сме повозрасни и поспособни сами да се надградуваме. Може да се потрудиме да го постигнеме карактерот што мислиме дека ни одговара, но секако тешко е да се постигне тоа ... значи, ќе останам на тоа дека спонтано си се гради карактерот, според тоа што го примаме од околината.

Дали може карактерот да се изгради само при вежбање и развивање на волјата?
Дали личноста навистина сама бира или се тоа и е наметнато?

Како што кажав, најверојатно може бидејќи верувам во исклучоци, но јас не познавам таков случај, па ...
Наметнато е се`, но сепак на крај личноста сама избира дали да го прифати или отфрли наметнатото. Треба да е стабилна и да има свои принципи, за да знае сама да го избере тоа што е најдобро за неа. Тие "полесните" личности, кои и не се трудат баш да се направат луѓе, секако полесно паѓаат на наметнатото, прифаќаат се` и на крај, во таа збрка од карактери, ништо не бива од нив.

А во врска со тоа што се закаравте, дали карактерот се менува во текот на животот ... секако дека да.
Вие многу исфилозофиравте и не најдовте средина, па еве јас на поедноставен начин да образложам како гледам на тоа, за да се сфатиме подобро.

Кога човекот е дете, да повторам, го гради својот карактер како му наметнува семејството пред се`. Значи неможе баш свесно да реагира, па почнува да заликува на нив.
Кога почнува веќе со училиште, па средно, па факултет, поголемо влијание на таа личност имаат друштвата со кои поминува поголемо време. Доколку се тоа слични на веќе нејзиниот првично изграден карактер, може да се зацврсти и да остане како таков со помали промени кои годините неизбежно сами со себе си ги носат.
Но, доколку се тоа друштва поразлични од нејзе, ќе се најде во некое бунило и ќе почне да се менува, без оглед дали на подобро или полошо.
Кога ќе ја запознае истата личност првата љубов, ќе се промени сигурно. Ќе почне да биде почувствителна, посериозна, поодговорна и сл.
Кога ќе ја изгуби истата, ќе почне да се затвара, со што менува карактер веднаш. Ќе стане рамнодушна, ќе почне да се однесува како дете (да пие, пуши, нешто дрогичка и сл), ќе го изгуби и чувството на одговорност во себе итн.
Потоа ќе се случат многу ситуации каде што нејзината верба во другарството ќе ја снема, затоа што ќе доживее бројни разочарувања од блиските ... ќе престане да верува, со што исто така веднаш менува дел од нејзиниот карактерен калап.
Потоа, ќе заврши со школувањето, па повторно ќе се уозбили, ќе почне да бара работа. Од милионите одбивања, лоши работни места, порази и успеси, таа личност веќе нема да потсеќа на детето кое некогаш била. Ќе постане лоша, ќе пцуе, ќе биде огорчена на животот, ќе престане да прави работи кои ја задоволуваат поради сето тоа ...
Со тек на време ќе и` пукне филм од замарањата да се ожени/омажи, па ќе земе некоја жена/маж, колку да им го направи ќеифот на сите други, заборавајќи на себе. Ќе има лош живот, ќе живее само за децата, па со тек на време уште поразличен карактер ќе си изгради, сакала или не. Од сиромаштија ќе се навлече на коцка, па со тоа што коцката ќе и` биде на прво место, ќе ги уништува сите околу себе.
Итн итн итн ...

Ова е секако една општа и секојдневна слика на просечен човек, колку да ја доловам поентата. Може тоа да е и обратно ... од среќна посреќна да испадне личноста, но и така да е, постојано ќе се менува.
Значи без оглед на подобро или полошо, личноста својот карактер постојано го менува. Може и да остане цврста, па да задржи поголем дел од себе, но сепак тој дел неможе да биде целосно непроменлив. Дури и тие поголеми карактеристики како што се сакањето, омразата, добрината, гневот, амбициозноста, можат да се променат, иако се подлабоко во нас и треба повеќе време и поголема причина за истото.
И то ...

 

[Crazy in Love]

Додека сме мали, родителите мислам дека имаат најголема улога врз градењето на карактерот. Како што растеме и го осознаваме светот, така почнуваме самите да стануваме свесни за работите околу нас и почнуваме да градиме наш концепт, наши размислувања т.е го зацврстуваме карактерот.

Кој според вас е идеалниот карактер? (не дискутираме за тоа дека тоа не е возможно, се поставува само како прашање)Значи кои карактерни својства ги цените и зошто??

Хм...па највеќе ценам: искреност, принципиелност, смисла за хумор, интелигенција, добродушност, цврстина, хуманост, итн.
И уште многу други работи и карактеристики според мене треба за идеален карактер...

Дали може карактерот да се изгради само при вежбање и развивање на волјата?
Дали личноста навистина сама бира или се тоа и е наметнат

Многу е битно човек да ја поседува волјата при градењето на карактерот, но факт е дека влијаат тука и родителите.

 

[UnholY]

Според некои психолози карактерот е збир од повеќе карактерни особини кои може заедно да се групираат во одредени категории....ја мислам дека на личноста влијаат многу работи во развивање на индивидуалноста и карактерот како и неговите сфаќања за светот и за нашето постоење....на пример според некои истражувања утврдено е дека генетските фактори влијаат врз разликите на личностите односно дека родителите пренесуваат дел од своите особини на своите деца како што ги пренесуваат физичките особини...исто така врз личноста и врз нејзиното градење на карактер влијаат и околината во која се развива па така како личноста ке се снаоѓа во околината во која живее ке го гради својот карактер врз основа на тој принцип...карактерот е нешто според кое можеме една личност да ја оцениме односно да ги оцениме вредностите и особините што ги поседува.....Ја се заборавив и се изврзав ама нема врска....оправдано ми е....

 

[Zazufce]

Карактер....ретки се тие шо си имаат свој карактер. Али сепак едно е јасно БИДИ СВОЈ !!!

 

[F i l i p]

Карактер....ретки се тие шо си имаат свој карактер. Али сепак едно е јасно БИДИ СВОЈ !!!

Ova e vistina...znam mnogu lugje koi odat po pat da im udovolat na drugite a ne na samite sebe. Imaj si svoj karakter, svoe JAS...

 

[girlll]

Имам свое јас!!!

Многупати го изговараме ова - Имам свое јас..
А што всушност сакаме да прикажеме со тоа?
Дека имаме карактер? И која ни е таа дефиниција за карактер ако е така? Или дека имаме гордост? Можеби зошто остануваме на својот став до крајот? Или затоа што го браниме истиот? Или е нешто сосема друго? Скоро сите барем еднаш баш вака или малку поинаку сме ја искористиле оваа реченица.. Зошто?

 

[Маwечко]

Дека единствено зависам од самата себеси и мојот живот е МОЈ и јас управувам со него. :smir:

И мислам дека има ваква тема...

 

[sunshinebaby]

Баш тоа.Сакаме да прикажеме дека сме цврсти луѓе со карактер кој не е лесно променлив а се базира на некои наши барем за нас сфатливи принципи,и дека што и да се случува имаме своја гордост и не потклекнуваме пред ничија друга.

 

[ada]

Темата на Сатори "Карактер" и темата "Имам свое јас" на girlll се суштински слични и се испреплетуваат, па затоа ги споив во една тема.
Продолжете со дискусијата:smir:

 

[Ankica]

:helou: Ако некој може да докаже и да ме убеди дека моето мислење и начин на однесување не се правилни, јас ќе го прифатам тоа и ќе бидам благодарна .Јас ја барам вистината,која сеуште никому не му наштетила.Штета има само оној кој опстојува во своите грешки и незнаење со девизата - Јас имам свое јас.:smir: :smir: :smir:

 

[Cool Hand Luke]

Постои само еден единствен добар и цврст карактер а тоа е кога извира директно од душата, а тие луѓе што го црпат од таму се најчесто скромни и мирни, наизглед слаби а во нив е силата.
Се друго е лажно его и кога таква личност ќе дојде на вистинска мака, сите нејзини комплекси испливуваат на површина.

 

[Nemiseverue]

Многупати го изговараме ова - Имам свое јас..
А што всушност сакаме да прикажеме со тоа?
Дека имаме карактер? И која ни е таа дефиниција за карактер ако е така? Или дека имаме гордост? Можеби зошто остануваме на својот став до крајот? Или затоа што го браниме истиот? Или е нешто сосема друго? Скоро сите барем еднаш баш вака или малку поинаку сме ја искористиле оваа реченица.. Зошто?

Сите кога тогаш го рушиме “своето јас“. Некои од нас се склони кон слепо држење до глупави принципи и терање инает на места каде нема потреба, други воопшто и немаат “свое јас“. Го живеат животот од ден за ден, од час за час, миг за миг, без разлика на се` без разлика на сите последици.

Јас сум повеќе кон вторите, но искрено им се восхитувам и ги поддржувам првите. Кога човек си стои на зборот или кога ќе ги одбере моралните вредности пред своите моментални хедонистички потреби, јас ќе застанам и ќе отпоздравам. :salut:
Од овие другите ми се блуе. Можеби бидејќи сум поблизок до овој тип, и тешко се контролирам, не знам...

Лесно е да се заебе работа, тешко е она што го сакаш, почитуваш и сметаш за добро да го држиш за рака покрај себе подолг период. Кога ќе удри моментот, и карактерот излегува на виделина и површина, се губат пријатели, се губи дел од себе.

Ако во себе го немаш “своето јас“, од бунар ќе се префрлиш во бездна...