Ух... прво дома, со друштво, да прославимо роѓендан
Интересно беше, се подзапивме и почнаа некои смешни работи да се случуваат
Ми се расвиреа на клавирот во 12, се сликаа со некои шешири, ѓердани и наочари што ги најдоа по дома, се тепаа со перници и ме реметеа дека не знам убаво да ја сечам тортата :/
После се поделивме, пола отидоа во Маракана, а јас со другата половина во Колосеум. Таму-стандард, исти фаци, иста музика само што сега почнале 16 годишни да влегуваат (а мене на врата лична карта ми побараа?!) ама убаво бевме расположени и не падна атмосферата.
На крај отидов со другарките во Маракана. Таму па, кога влегов, кога ме обли една миризба од пиво, повраќано и пот испомешано, ме истрезни убаво
Вриеше од тие Шкотите, сегде сукњици гледав. Повеќе имаше Шкоти од наши. Многу беа дружељубиви, моиве другари си правеја муабет со нив и ги учеа да ја пеат “Македонија навива“. Во секој случај, толку гадно во Маракана не било. Барем јас не сум видела. Шкоти истураат пива, се качуваат по столови, кршат чаши... ај, ’’Битно е да се дружиме‘‘.
И така вчера, убаво, весело, а сликите овековечени ќе го чуваат сеќавањето. (какво клише :Ѕ)