Зошто луѓето се толку злобни?

[Сатори]

Дефиниција егоизам-себичност.
Дефиниција-себичност-преокупиран со сопствените интереси, профит, или задоволство; што му недостасува грижа за другите.
Добро е тоа што веруваш, ама ќе можи некој пример да напишеш за да го поткрепиш твоето верување.
Велат дека човекот во основа е добар но прави лоши работи, ајде да го видиме сега ова.
Не знам дали ти е познат поимот само мета, често го употребуваат армииве низ светов. Тоа ти е кога на спротивната страна од нишанот на нивните војници се наоѓа војник од непријателскиот табор, и тие на него не гледаат како на човек туку само како на мета. Знаеш зошто е тоа така? Зошто ако помислат дека убиле човек нивната совест ќе ги скрши, дури и со оваа дехуманизација (одчовечување), голем е процентот од нив кои што полудуваат неможејќи да се соочат со фактот дека убивале луѓе. Со помош на таа дехуманизација на евреите, третиот рајх го има направено тоа злосторство врз нив.
И на крај е тука професионалниот телохранител (бодигард). А чекај малку, овој пример мислам дека ти го имам дадено, не е битно. Тој човек зема плата за тоа што го работи, ама тоа не го работи само за пари. Тоа го работи затоа што е добар човек, витез, самурај, заштитиник. Затоа што спремноста на човек да прими куршум без двоумење место штитената цел не е себично-егоистичка, нема пари на светов тоа што можат да го платат, и нема никакво себично задоволство во тоа туку само огромна болка верувај ми .

Дали овде како посластица треба да ги откријам сопствените ариевски пориви и да докажувам дека идеологијата имала смисла, а на Хитлер и Химлер не им било баш тешко на срцето додека убиле голем број на невини Евреи.

Човекот е во суштината поделен, се што е добро или лошо е во него, како сакаш дефинирај, дели, анализирај и класифицирај.Оправдувања не требаат за тоа што сме во природа.

 

[AtoM-AnT]

Мора да бидат злобни затоа што не се способни!

 

[RAYTHEON23]

оф тешко прашање и бара долга анлиза ама мислам дека општеството почна да гопотенцира егоизмот па сега лугето сакаат да ја постигнат целта по секоја цена...дури и газејќи врз другите

 

[Smile=)]

Хмм.. сметам дека луѓето не се злобни, само секој покажува себичност во одредена ситуација. Многу луѓе упорноста да се посигне нешто го толкуваат како злоба. Исто така овде има голема улога и самото опкружување како и воспитувањето од страна на родителите..

 

[Petkovsky]

Дали е некој злобен или не е релативна работа. Не е можно сите да бидат добри, зашто некои пак ке се подобри од другиве, кои повторно ке се сметаат за лоши. Ју гет д поинт =)

 

[ada]

Личните убедувања како што можат да бидат субјективно вистинити, така можат да бидат и делузивни ако тоа е нешто што лесно може да легне во новиот профил за себе кој што сме го создале.
Но, секако, далеку од тоа дека ќе се обидувам да ти го докажам како неточно, но го имам правото да не се сложам и тоа јавно да го искажам.

Верувам во егоизмот на човекот, затоа верувам и во неговата злоба.

Човекот е во суштината поделен, се што е добро или лошо е во него, како сакаш дефинирај, дели, анализирај и класифицирај.Оправдувања не требаат за тоа што сме во природа.

И како ова што ти го кажа е различно од она што јас го кажав?
Одиш дури и дотаму што она моето го клацифираше првично како злобна лага.
А, сепак, зборуваме за нешто слично.

Како и да е, и со таа етикета се докажува она што го изнесов во постовите...Дека брзаме да одредиме нешто ко злобно, ако во моментот, од чисто субјективни и неодржани причини не ни одговара/ни пречи.

Злоба е она што другите го прават.
Скоро никогаш она што ние го правиме (макар било и идентично).
За второто секогаш има оправдување.

 

[Tea ^^]

Јас мислам дека се злобни оти сакаат да постигнат и да се нешто повеќе од другите, па често се случува да подгазуваат, т.с. да бидат злобни, алчни, користољубиви, лицемери, себични, итн. Сепак, зависи од личност до личност има големи разлики, но сепак злобните ги препознавам, бар така мислам, а највеќе мразам лицемери. Но кој и да е злобен, секогаш има причина за да биде таков, на таа причина е заради некоја своја цел што сака да ја постигне, тоа е мое мислење.

 

[Out Boy]

Уште на времето, мојот омилен философ, Фридрих Ниче, има речено дека најголема навреда за животното е да го наречеш човек. Мене тоа прв пат ми беше малку претерано, ама со тек на време многу работи по светов ме убедија дека е така.

Неколку општи примери го докажуваат тврдењето дека човекот е злобен и порасипан од многу ѕверки-предатори.
1. Човекот е единствено живо суштество кое убива од задоволство. Има луѓе (психопати) кои убиваат други луѓе оти чуствуваат задоволство. Има луѓе кои уживаат да измачуваат други луѓе или да уживаат во туѓи страдања.
2. Има други луѓе (кои не се психопати):pos2: кои убиваат животни од задоволство.
3. Има луѓе кои јадат парчиња од тело на убиено животно („месо“) оти за нив тоа парче зготвено тело кое припаѓало на живо суштество, што како него дишело и живеело, е највкусно нешто на светот.

За разлика од луѓето, нема животно, па дури ни најголемиот ѕвер меѓу животните кое ќе убие повеќе од она што му е потребно за да преживее. Лавот ќе убие антилопа, ќе јаде, ќе ја подели со глутницата, но никогаш нема да убие ако е сит или само за да му биде интересно.

Човекот се раѓа злобен, колку и да тврдиме дека не е така. Прикаските дека бебчето е без злоба, туку дека гледа од родителите, не држат. Едноставно, ставете две бебиња од година, година ипол и дајте им една играчка, па да видите како ќе си ги ископаат очите за тоа кој да ја има играчката.

Социјализацијата е таа која го ограничува нашето либидо и т.н. танатос (нагонот за уништување), како што учи Фројд, најголемиот познавач на човековата душа. Човекот се откажува од злобата не затоа што не ја чуствува, туку затоа што учи дека таа е лоша и за него и за општеството.

Може ќе ви звучам превише како Шопенхауер песимистот, ама така е:smir:

 

[Сатори]

И како ова што ти го кажа е различно од она што јас го кажав?
Одиш дури и дотаму што она моето го клацифираше првично како злобна лага.
А, сепак, зборуваме за нешто слично.

Како и да е, и со таа етикета се докажува она што го изнесов во постовите...Дека брзаме да одредиме нешто ко злобно, ако во моментот, од чисто субјективни и неодржани причини не ни одговара/ни пречи.

Злоба е она што другите го прават.
Скоро никогаш она што ние го правиме (макар било и идентично).
За второто секогаш има оправдување.

Кога и јас би си ги менувала постовите затоа што лошо сум ги напишала, би сакала да се ставев во улога на хуманист кој што не осудува туку само кажува дека се суди.
Освен тоа, јас не велам дека не пости злоба, туку дека постои во самата суштина на човекот и дека со тоа мора да биде разбрана и оправдана.

Злобно е она што и јас го правам.
Скоро никогаш она што другите го прават не ме интересирало доволно за да има потреба од оправдување.

 

[ada]

Кога и јас би си ги менувала постовите затоа што лошо сум ги напишала, би сакала да се ставев во улога на хуманист кој што не осудува туку само кажува дека се суди.
Освен тоа, јас не велам дека не пости злоба, туку дека постои во самата суштина на човекот и дека со тоа мора да биде разбрана и оправдана.

Злобно е она што и јас го правам.
Скоро никогаш она што другите го прават не ме интересирало доволно за да има потреба од оправдување.

И пак не гледам каде ја реков нешто поинакво од ова твоето.

Јас исто велам дека ПОСТОИ злоба, и дека е потребно да биде разбрана и оправдана.
А, истовремено прикажувам како имаме двојни стандарди кога се работи за злоба, односно ептен лицемерно му приоѓаме на тој поим(сите ние, и јас, многу нормално). Оттаму, и тешко се изнаоѓа дефиниција за злоба. Всушност, многу тешко дека воопшто може да се изнајде.

Затоа, дај просветли у кој дел точно кажав лага, и тоа не било каква, него злобна

 

[Сатори]

Затоа, дај просветли у кој дел точно кажав лага, и тоа не било каква, него злобна

Мислев дека нема да имам потреба да се повтрорувам, но:

Кога и јас би си ги менувала постовите затоа што лошо сум ги напишала, би сакала да се ставев во улога на хуманист кој што не осудува туку само кажува дека се суди.

 

[ada]

Мислев дека нема да имам потреба да се повтрорувам, но:

Кога и јас би си ги менувала постовите затоа што лошо сум ги напишала, би сакала да се ставев во улога на хуманист кој што не осудува туку само кажува дека се суди.

А јас мислев дека нема потреба да тумачам два поста, у кои прилично концизно изнесувам нешто сосемо поинакво...Она што ти го тумачиш воопшто не сум го ни напишала.

Постови не сум менувала. И никаде, ама НИКАДЕ не стои дека јас не осудувам, а посочувам каде другите судат.

Баш напротив, зборев за една воопштена човечка шема по која се одредува злобата, и која и ЈАС ја користам.

И за крај, еве по четврт пат:

Злото е една исклучително реалтивна категорија, која луѓето ја одредуваат, најчесто носени од субјективни разлози, во кои голем удел игра егото.
Така, една ситуација која, кога се случува на некој друг, може и да не ја сметаме за злобна, но штом ни се случи на нас, и ни попречи, веднаш ја нарекуваме последица на туѓата злоба, баш затоа што егото, јас, е повредено.
И тука, многу очигледно станува збор за двојни стандарди, односно прилагодување на "мерила" во зависност од тоа како и колку сме засегнати.
Оттаму, илузорно е да се говори за една и единствена дефиниција на злоба.

Се надевам дека сега сум појасна.

 

[Сатори]

Беше јасна и првиот пат.
Коментирав нешто што ми падна во око, тоа е се.
Двојните мерила ги користат луѓе кои што се несигурни и сакаат да бидат жртви или виновници.
Злобата како таква не може да биде релативна кога е детерминирана со чинови, сите сме злобни, од прв до последен исто како што сме сите добри, тоа не е релативно, туку само субјективно и тоа до една одредена мера која што не е целосно засегната од општествените закони.Уставот одредува која злоба треба да се казнува, моралниот суд која треба да исклучува.

Ако го земеме твоето како точно, тогаш се треба да биде без дефиниција.

 

[ada]

Злобата како таква не може да биде релативна кога е детерминирана со чинови, сите сме злобни, од прв до последен исто како што сме сите добри, тоа не е релативно, туку само субјективно и тоа до една одредена мера која што не е целосно засегната од општествените закони.Уставот одредува која злоба треба да се казнува, моралниот суд која треба да исклучува.

Ако го земеме твоето како точно, тогаш се треба да биде без дефиниција.

Злобата се детерминира преку чинови.
И токму за тоа зборев.
Релативноста во начинот на кој ја детерминираме.

Но, како категорија е апстрактна и не може да се дефинира цврсто, баш затоа што ја одредуваме преку чинот.

И истиов приницп важи и за љубовта, среќата, добрината итн., односно останатите апстрактни категории.

Кажи ми, љубовта и добрината може да се дефинираат?
И зарем не се одредуваат преку чинови, кои се итекако релативни?

 

[Сатори]

Кажи ми, љубовта и добрината може да се дефинираат?
И зарем не се одредуваат преку чинови, кои се итекако релативни?

Чинот е детерминиран, неговата интерпретација ќе биде релативна.
Затоа кога и љубовта и добрината се разбираат преку чинови можат да бидат дефинирани, која ќе биде дефиницијата веќе ќе зависи од интерпретацијата.