Европски вредности: либерален фашизам?
Модерните временски рамки и новите сфаќања кои константно се нијансирани од влијанијата кои потекнуваат од различни етно – културни супстрати, следствено носат и поинакви, современи гледишта кои застануваат спротивно на сите логични впечатоци од историјата и целиот еволутивен пат на општеството и вкупните општествени норми.
Ако фашизмот слободно се толкува како вертикална општествена конструкција за која се тврди дека создава само негативна општествена енергија и ретроградно општествено однесување, со принципи на единствен ум и разбирања проектирани на видувањата на единка, што се коси со мнението и природата на толпата, односно мнозинството, и оди контра секој продуктивен и прогресивен општествен и природен никулец, тогаш таквата слика има разнобојна спротивност, пресликана во слободата и можноста за процут на секоја мисла и енергија. Ако наспроти фашизмот, односно наспроти секое општествено однесување кое може да се стави како приврзок на таканареченото „едноумие“ и општата подреденост (во зависност од историо – географските случувања и аспекти, подреденоста била етикетирана и како социјализам, комунизам, капитализам, и скоро секое општествено уредување со нагласен „изам“, па зависно од видувањата, дури и демократијата била етикетирана како „нус појава“ и грешно сфатен и протолкуван во пракса поим), тогаш слободното општество, односно либерализмот би требало да стои наспроти сите опресирачки општествени норми, во сооднос со природата на човекот и секоја човечка вистина и слобода. Така поставено, се’ изгледа сосема едноставно и логично: наспроти општество во кое се следат изборите и сфаќањата на поединец (поединци – елита), треба да стои општество кое ќе му налага на поединецот да си го идентификува својот „микрокосмос“ во макро случувањата. И сите да бидат среќни и задоволни, доследни на нивните сфаќања, толкувања и избори. Во општество каде што ќе „цветаат рози“ и либерализмот ќе биде општа опција. Но, како што историјата ни покажала дека скоро ништо од теоријата за општествата нема своја пракса, така и „слободоумството“ зафатило поинаков пат во „слободните“ модерни времиња.
Најпрво, треба да се напомене дека светот не е хомоген и еднаков, од било кој аспект: Ниту од природно – географски, ниту од социо – економски аспект. Ниту дели иста историја, ниту ќе има заедничка иднина. Процесите предводени од глобализацијата имаат задача да ги испеглаат таквите диференцијации, меѓутоа во меѓувреме различни општествени ареали наликуваат како да не припаѓаат на истата планета која константно е под притисок на „западниот ветер“. Па така, на простор од 5.000 километри квадратни се среќаваат разни начини, навики и обичаи, издејствувани од поинаквите основи кои се темелат на национализмот и религиите, двете основни препреки за создавање на слободен ум, а преку тоа и слободен свет.
Претходно спомнатиот „западен ветер“ ја има задачата да ги пренесе општествените вредности (исклучиво) кои се карактеристика на тој модерен, западен свет. Ако земеме здраво за готово дека западот е висока вредност и резултат на долгометражните перипетии и општествени турбуленции, и здрава основа за слободно општество, тогаш доста позитивно би било дејството на тој глобализациски ветер кон останатите општества кои се во различна мерка, грубо земено, заостанати зад западните норми и сеуште се дават во опресирачките принципи на претходно споменатите општества и подредености. Всушност, таквите принципи допрва имаат задача да ги рушат сите заостанати сфаќања и појави во остатокот од светот, кон крајниот резултат – хомогенизирање на светот, она што не е оправдано од никаков здрав и разумен заклучок базиран на научни вистини од географски, социолошки, психолошки, и историски аспект. Но, тоа е проблемот на глобално ниво, а солуцијата која ќе го реши глобалниот проблем најчесто е регионална, а напати и локална.
Проблем од поголем размер се јавува во таа западна општествена конструкција која одвреме навреме ја прелива преполната чаша од либерални и слободоумни вредности. Кратко кажано, општеството кое има тенденција да биде глобално и единствено, е либерално во претерана форма. Уште поедноставно кажано, модерните принципи и модерните сфаќања за слобода ја тотално ја промашиле поентата.
Како што сите општества кои биле конструирани по волјата на поединец, или поединци (елита), така и модерното, слободно доба започнува да наликува на изборот и сфаќањата за слобода на поединци, или некоја елита која ефективно и глатко се актуелизира на толпата, но сега, со позитивни вибрации. Наспроти слободата (модерните сфаќања за слобода и сите слободоумни идеи), во обратен смер се јавуваат поединци кои со негативна оценка гледаат на сите „слободни вредности“ на динамичното либерално општество. Ако поранешните општества ги маркирале таквите поединци како дисиденти и политички некоректни, само заради тоа што тие „дисиденти“ и „политички некоректни“ поединци имале поинакви гледишта за некоја вистинска одмерена слобода, тогаш модерното општество во доста брутален и директен начин ги обележува тие кои не се во полна мера либерални и со “слободен ум“. Тука се наоѓа чудната и иронична, меѓутоа за денешното време реална и сепак возможна спојка меѓу либерализмот и фашизмот.
Легендарниот музичар Фил Охс своевремено ја дијагностицирал секоја „болест“ на либералите и либерализмот со еден специфичен пример дека „либералите немаат ништо против црнците, се додека не им се соседи“, алудирајќи на двојните аршини во согледувањето на слободата, правата, и сите аспекти на слободниот ум. Така, денес сосема спротивно на минатото, презир се јавува кон секој поединец кој ќе застане во одбрана на некои морални и здрави вредности. Таму, носителите на слободното размислување со сета сила се обидуваат и успеваат да го наметнат својот „слободен резон“, што ја фаќа таа фашистичка, едноумна перспектива. Во денешното модерно општество, ако не си доволно слободоумен и отворен за се што ќе ти биде сервирано од „слободоумното“ општество, тогаш се наоѓаш во категорија на примитивното, закоравено и застарено размислување. А либерализмот, колку и да е нелогично, ја има целосната поента да го уништи секое мислење кое е поинакво од „бескрајната слобода“, Да поедноставам, либерализмот од денес налага човекот да прифати се’ што ќе му е сервирано. Како прилог за оправдание за „сервираното“, либералните принципи се идентификуваат како „модерни“, алудирајќи дека промените мора да бидат извршени, за да се дистанцираат од сивилото на минатото. Секој што ќе се посомнева во логиката на модерниот либерализам и сите новини на модерните времиња, може да биде етикетиран и обележан како човек со конзервативни, ретроградни и уназадувачки идеи. И тогаш, либерализмот со принципите на фашизмот и „едноумието“ се стреми да ги елиминира сите идеи и размислувања кои не се толку “слободни“.
И за крај може да се стави забелешката која ја поврзува човечката природа со природната околина и сите принципи на природата:
„Ако не конзумираш се’ што ќе ти биде сервирано, тогаш си конзервативна свиња.“. Меѓутоа, вистинскиот перцептивен одговор лежи во прашањето: на кое животно би наликувал човек кој прифаќа (конзумира) се што ќе му биде сервирано?
Такви вредности кити Европа.
Ама so soon it's gonna be blown away by Islamic melody of death metal ...
